© CPU – Nathan Dobbelaere
Naar aanleiding van de volledig ausverkaufte Ancienne Belgique Club vloog het broederschap van Gestapo Knallmuzik over vanuit Oost-Berlijn, hun thuisbasis alsook geboortestad. Daar brachten ze een overenthousiast publiek tot ongeprecedenteerde hoogtes, lieten ze ons rouwen om de dood van een Po-de-Teletubbie-ballon en vooral zweten van al dat zwaaien met elke denkbare ledemaat. Kortom: Wir haben ganz geil gegehen dieseres Abond, jawohl!
Als Gestapo Knallmuzik op reis gaat, nemen ze met zich mee: Chackie Jam. Of: het voorprogramma van afgelopen avond. De band telde meer leden dan een hand vingers alsook meer danspasjes dan de gemiddelde laureaat van De Nieuwe Lichting. Als de winnaars van 2018 hebben ze dan ook met hun voorganger Tamino niet veel meer gemeen dan hun provincie van herkomst, zijnde Antwerpen. Toch wisten ze een ontroerende set te brengen in hun zo zelf gedeclareerd genre ‘guilty pleasure synth pop.’
© CPU – Nathan Dobbelaere
Ze brachten een nog ietwat lauwe opkomst een zeer dansbare set met nummers als “Sensei”, komende single “Doesn’t Matter” alsook radiohitje “Hachi.” De nummers werden geleid door vier zangers (waarvan drie zangeressen) die in a capella de zaal bezongen, ondersteund door onder andere een keytar en synths in alle vormen en kleuren. Ondanks hun choreografieën, die Anne Teresa De Keersmaeker tot peuter herleidden, kregen ze het publiek niet helemaal mee. Ze kaartten dit probleem aan in hun plaatje “Don’t Dance”, waarin ze je juist aanmoedigden om te tanzen en je ego even los te laten. Beetje bij beetje schaarden ze zo ook wat fans bijeen en kwam de show tot een goed en energiek einde. We willen meer van die in athleisure behangen jonkies zien, dat is zeker.
Het dunkte ons bijna tijd voor de hoofdact. Het trio uit Duitsland maakt verdacht goeie muziek voor een band die zich zodanig relativeren kan, dat het je bijna doet twijfelen of het nu in is om in skibril door de straten te huppelen. Plots kwam er dan een video op het scherm: nog tien minuten. Op beeld zagen we onder andere de leden tanzen in hun klassieke, Powerranger-esque garderobe, met Buzz Lightyear in de pollen en Bifiworstjes alsook chips in de mond als kers op de Tiröler Torte. Het publiek telde mee af, tot uiteindelijk de verlichting zou volgen. Samen scandeerden we de laatste ‘vier, drei, twei, eins’ en dan ontplofte de boel. Het Laatste Avondmaal was eindelijk begonnen.
© CPU – Nathan Dobbelaere
We werden bekogeld met een arsenaal aan bops. Het oeuvre van het trio handelt over het lastige socio-politiek klimaat waarin we ons tegenwoordig bevinden. Zo zongen ze in hun nummer “Twaletpapier Gescheurdt” over de frustraties die je kunt ervaren als ge door uw papierkes zit wanneer ge eens wat te vochtig kakken zou, en in “Dixies Sind OK” over de onverklaarbare noch goedkeurbare haat jegens Dixie-toiletten. Vervolgens bestookten ze ons met hun onmiskenbare liefde voor kachels uit Kächelwinkel Pëeters, kuisvrouwen (zeker als ze de naam Claudia Schwiffer dragen) en de Duitse Bundeskanzlerin Angela Merkel. Gestapo in hun naam is trouwens niet per se een kwinkslag naar de nazi’s, maar een samenvoeging van lettergrepen uit Gerald, Stanny en Potrick, de voornamen van de vaders van de groepsleden.
De jongens entertainden ons doorheen het hele evenement met meer dan muziek: van leden die crowdsurften, koprollen deden, en een heel publiek zodanig motiveerden om ‘morgen zijn we er weer met meer weer,’ het levensmotto van Frank Deboosere, te declareren. Als dan ten slotte het publiek als de Rode Zee door Vincent, de Mozes van de band, gesplitst werd om er aan de polonaise te doen, was de avond bijna voorbij.
Tekstgewijs en audiovisueel zat alles helemaal strak in het skipak; deze jongens weten duidelijk wat ze doen. Na de show werden we uitgenodigd voor hun komende Brusselse afreis op 21 februari, ook in de Ancienne Belgique, nu echter in de grote zaal. Daarna doken ze de club in om met iedereen selfies te nemen en een babbeltje te slaan. Het zweet op hun ruggen hield hen niet tegen, en ons ook niet.
Setlist:
Ich Habe Nicht mit ein Ander Gemoald
Twaletpapier Gescheurdt
Komasaupfen
Heel die Tag Pörno
Free Willie
Dixies Sind OK
Kächelwinkel Pëeters
Ein Natze Pleck
Tanzen
Claudia Schwiffer
Wir gehen von Grond
Sabin und Frank
Bis
Angela Merkel
Schüren mit ein Schürpapier
