© CPU – Nathan Dobbelaere
De nieuwe knuffelbeer en enfant terrible van de Britse grimescène deed gisteren met zijn Europese tour Antwerpen aan. Met zijn debuutplaat Nothing Great About Britain bracht de 24-jarige uit Northampton een van de beste uit van het jaar. Zijn mix van hiphop, punk en dance kan een groot publiek bekoren, net zoals zijn politieke boodschappen doorheen zijn muziek. Na een volle Brixton Academy vorige week zal de Trix Club wat kleiner aangevoeld hebben, maar Slowthai bracht ook hier een opzwepend concert dat de Trix zwetend en vol blauwe plakken achterliet.
Na de gebruikelijke opwarmer-dj was het tijd voor het voorprogramma. De Ierse rapper Kojaque bracht zijn bruut poëtische teksten over jazzy mellow beats mee naar Antwerpen. Naarmate het optreden vorderde werden de beats harder en ontstond er hier en daar al wat duw- en trekwerk. Hierna mocht de dj weer achter de tafels schuiven en bracht de hij ene hiphop schijf na de andere, van Sheck Wes tot Tyler en natuurlijk kon Skepta niet ontbreken. Het publiek kon zich nu al niet meer inhouden en danste er op los. Iedereen was klaar voor Slowthai, ware het niet dat ene Blackey de Trix nog meer kwam opjutten. De rapper bracht twee van zijn eigen nummers, waarvan de junglebeats op gejuich konden rekenen. ‘Who is ready for slowthai?’ Een retorische vraag?
Opener “Nothing Great About Britain” was een opwarmertje voor de kopstoot die “Drugdealer” heette. (Deze had Slowthai overigens genezen van zijn buikgriep van vorige week). De hele zaal veranderde in een springende massa die de temperatuur in de zaal deed stijgen met tien graden. Het duurde niet lang voor Slowthais trui en T-shirt in het publiek verdwenen. Hierna bracht hij zijn mascotte, een manisch konijn met felrode ogen op het podium. Doel was het konijn te pakken te krijgen en in de lucht te gooien, een gemakkelijke taak voor de Trix. “Psycho” was een tweede hoogtepunt, waarna iemand uit het publiek de micro vroeg. ‘Fuck Boris’ werd er gescandeerd: ook in Antwerpen ligt men wakker van de Brexitproblematiek.
Het konijn bleef als een gek op het podium bewegen en ook Slowthai moest toegeven dat het ‘fucking hot’ was. Een tip om zijn trui uit te doen tegen de warmte werd gretig opgevolgd door de eerste rijen. Wie zich in de voorste helft van de zaal bevond, kon niet ontsnappen aan de bezweette ruggen en opstoten van de kolkende massa. Slowthais muziek roept telkens op tot een moshpit, die hij eerder ‘friendshipcircles’ noemt. Moshen is iets ouderwets, hier zijn we onder vrienden.
https://www.instagram.com/p/B3-FLPUgnmS/
Hij verzekerde dat iedereen hier welkom was, zich hier veilig kon voelen en mocht zijn wie hij of zij wou zijn. Het is duidelijk: Slowthai ziet zijn fans graag. En het publiek kan zijn maatschappelijk geladen boodschappen smaken. Bij “Inglorious” mocht het hele voorprogramma instaan voor de lyrics van Skepta. Een tweede keer werd de micro gevraagd vanuit het publiek, wat volgde was een vraag en antwoord tussen de rapper en het publiek, dat in manisch geschreeuw en gegiechel uitbarstte. Voor het laatste lied gooide Slowthai wat water in het publiek om te delen. “Doorman” deed de laatste keer de Trix daveren. Een bis was niet nodig, de zaal lag al in duigen.
Slowthai bracht met overtuiging zijn nummers en lijkt klaar om na het Verenigd Koninkrijk nu ook Europa plat te spelen. Zo lang hij zijn oprechtheid niet verliest zullen ook de fans blijven en blijven groeien. Nothing Great About Britain? Wij hebben alvast het bewijs van een uitzondering op die regel.
