“Enige Defecten” is een boek over een misantropische man, een soort stadskluizenaar die nergens thuis is maar tegelijkertijd en boven alles deel uitmaakt van een stad die maar doordraait op zijn eigen tempo. Geschreven in 1974 door Rotterdams schrijver Loesberg, inspireerde het dat andere Rotterdamse, Lewsberg, tot meer dan hun naam alleen. Hun self-titled debuut brandde zich vorig jaar meteen op het trommelvlies van menig Lou Reed-liefhebber, en hun tamelijk lo-fi alternatieve rock definiëren ze zelf als iets dat vooral niet te mooi of te netjes mag klinken. Lewsberg is boven dat alles ook springlevend, waarvan hun nieuwe dubbelsingle “Cold Light of Day” de beste parameter is.
Het dubbeltje heeft -letterlijk en figuurlijk- twee kanten: dag en nacht. Bij het aanhoren van “Cold Light of Day” flitst het beeld van de Andy Warhol-banaan je meer dan eens voorbij, vooral te wijten aan de hypnotiserende, geheimzinnige praatzang van zanger en frontman Arie van Vliet, en in datzelfde laatje van hypnoses ligt bovendien ook de rudimentaire riff. Het is een gonzend nummer dat elk moment lijkt te kunnen exploderen maar op een of andere manier al die potentiële muzikale slagkracht onder de teugels houdt. Behalve op het einde. Daar mag er in de vorm van een scheurend gitaarsolootje wat druk van de ketel. Spannend nummer, dat zeker.
Gaat de zon eenmaal onder, dan sterven de buitenwijken van Rotterdam stilletjes aan uit. De kou diffundeert zich onvermijdelijk een weg door de steegjes waar het uren eerder nog bruiste van het leven, en slechts de volle afvalbakken en met graffiti bekladde muren getuigen van het kortende daglicht dat er eerder nog was. “Cold Night” neemt je mee naar deze plek, als een perfect vervolg op “Cold Light Of The Day”. Koud en kil, maar oh zo opwindend.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!