De Casino te Sint-Niklaas vormde gisteren voor de eerste keer het strijdtoneel voor beginnende bands in het kader van Sound Track. Vooral deelnemende bands in het publiek, toch stroomde na verloop van tijd de zaal aardig vol. Elke act kreeg twintig minuten de tijd om zich te bewijzen en zo te strijden voor een ticket naar de volgende ronde.
UMM
© Patrick Blomme
Het vijftal UMM mocht de avond openen en deed dit voor een nog vrij lege zaal. Ze leken eerst wat nerveus, maar met de goedkeuring van het publiek kwam Lise Daelemans snel los. Zalvend en tegelijkertijd energiek, het samenspel tussen zang en klank werd vakkundig verzorgd door een band in topvorm. We voelden ons direct thuis en de groep wist heel goed hoe het haar publiek moest bespelen. Dat de band al wat ervaring op de teller heeft staan, werd vrij snel duidelijk. Ze zijn op elkaar ingespeeld en wisten zo het beste van zichzelf te brengen. Hanne Vandekerckhove stal de show met hypnotiserende baslijnen die de fundering waren voor al wat nog door de luidsprekers gejaagd werd. De toon was gezet en Daelemans wenste de andere bands succes. Ze zouden het nodig hebben, na deze sterke prestatie.
Monkey Juice
© Patrick Blomme
Na deze elektropop was het tijd om ons gehoor volledig om zeep te helpen. Lokale helden Monkey Juice hadden een trouwe schare fans bij, die de zaal direct vulden. Op papier een ideale act om de avond kleur te geven. Hun nummer “The Abject” klinkt fantastisch, jammer dat het live allemaal wat netter overkwam. We hadden toch net iets vuiler gitaarwerk verwacht, het voelde allemaal te flets aan. De band had het moeilijk om het publiek mee te trekken in zijn verhaal. Ze gaven zich nochtans voor de volle honderd procent, maar toch voelde het aan alsof er iets miste.
Meskerem Mees
© Patrick Blomme
Toch even op adem komen, het optreden van Meskerem Mees kon niet in groter contrast staan met het vorige viertal. De twintigjarige Gentse komt jeugdig over, maar wanneer ze haar muziek liet spreken, klonk ze net erg volwassen. Ja, Mees is een singer-songwriter, ja, zo zijn er duizenden. Toch heeft haar stem iets speciaals, de manier waarop ze die combineert met haar getokkel en de cello van trouwe kompaan Febe Lazou bracht toch iets magisch naar boven. Het publiek keek en genoot. Veel had ze niet nodig om te overtuigen en dat hier iets inzit werd heel snel duidelijk. Bij momenten kregen we een Jade Bird vibe. Puur van stem, puur van gevoel en nog zoveel potentieel.
Omar Dahl
© Patrick Blomme
De dansbenen mochten bovengehaald worden bij het viertal uit Beveren en Zwijndrecht. Klassieke instrumenten boven, Doyin Smith op saxofoon en Tuur van Dosselaer op viool waren de kers op de jazzy taart. Heel erg dansbaar en volledig instrumentaal, we droomden weg en konden oprecht genieten van het samenspel. Leuk, hoe de solo’s steeds werden opgevolgd met nog maar eens een overtreffende trap van geluid. Een verfrissing, maar toch zal er nog wat aan de set gewerkt moeten worden als ze live gaan spelen. Na twintig minuten hadden we het wel wat gezien en werd deze insteek wat repetitief. Dat neemt echter niet weg dat deze band een straffe prestatie neerzette, ze waren de enigen die het publiek aan het dansen kregen. Een bijpassende lichtshow zorgde ervoor dat het publiek hier wel meegezogen werd in het verhaal.
Julien Firmin
© Patrick Blomme
Van deze man werd veel verwacht. Met sferische muziek en een dragende stem trok hij het niveau nog een trap hoger. “Spanish Melodies” is een ijzersterke song en hij bracht het nummer met veel overtuiging. Van deze act hadden we het gevoel dat hij toch net al dat tikkeltje verder staat dan de rest. Een complexe songstructuur, langgerekte muzikale intermezzo’s en vocale uithalen droegen allemaal bij tot de strafste performance van de avond. Een sterke backing band ook, die de nummers van de Gentenaar een nieuwe dimensie gaven. Dit optreden was spannend, beklijvend en zoog de aandacht naar zich toe.
Crooked Steps
© Patrick Blomme
‘De laatsten zullen de eersten zijn!’ riep een flauwe plezante uit het publiek, toch stond het duo uit Melle voor een zware opdracht. De zaal was al iets leger, de vermoeidheid zat erin en het was aan Crooked Steps om nog wat leven in de brouwerij te brengen. Ze gingen razendsnel van start, met dreunende drums en schroeiend gitaarspel. Crooked Steps was de enige band van de avond die live beter klonk dan opgenomen, en dat is een levensgroot compliment voor een beginnende act. Dat viel ook de overgebleven toeschouwers op, die genoten van de performance. Het gaf de jonge kerels een boost, die steeds harder en harder begonnen te spelen. Tegen het einde van de set waren we dan ook helemaal wakker geschud, en eindigde deze avond in Sint-Niklaas met een heuse knal. Sterk, hoe ze de schwung er terug inbrachten.
Sound Rank
Nu het duidelijk is wat wij er van vonden, laten we nu eens zelf jury spelen en onze top drie van de avond neerschrijven.
3. Omar Dahl
2. UMM
1. Julien Firmin
Pas na de selectierondes zal duidelijk worden hoe de Sound Track jury dacht over deze bands.
Hier vind je het overzicht van alle Sound Track evenementen.
