LiveRecensies

Wilco @ De Roma: ‘That was a good one!’

©Chris Stessens

Vooraleer de Amerikaanse alternatieve rockband Wilco hun nieuwe album Ode to Joy volgende week uitbrengt, kwam de band nog eens langs in De Roma voor hun derde (!) uitverkochte zaalshow in België dit jaar.

Eerst mochten de vrouwen bij OHMME het publiek in De Roma opwarmen. De Amerikaanse rockband bindt zich niet vast aan een enkel genrelabel en heeft ledematen in de blues en jazz met hier en daar wat kleine avant-garde experimenten. Hun dissonante gitaarriffs op “Water” werden afgewisseld met heel eigenaardige, maar prachtige, harmonieën in de vocals. Hun passage was, zoals bij een voorprogramma wel vaker het geval is, van korte duur. Na een half uurtje ging de stekker uit de versterker en werd het podium klaargezet voor de hoofdact.

In tegenstelling tot de vorige keer dat Wilco in België speelde, werd er deze maal wel nieuw materiaal gebracht. Aangezien het nieuwe album volgende week uitkomt, hadden we ook niet anders verwacht. Wat wel opvallend is, is dat de band de set opende met twee nieuwe ongereleasete nummers van Ode to Joy. Heel even dachten we op een Arctic Monkeys show te zijn beland door de drumbeat die Glenn Kotche inzette bij “Bright Leaves”. De riff van “Do I Wanna Know?” kwam echter niet en het bleek toch om een volledig nieuw Wilco nummer te gaan.

Na deze twee onvertrouwde nummers, die overigens wel heel erg ‘Wilco’ klonken, werden we in herkenbare wateren gedropt. “I Am Trying to Break Your Heart” en “War on War” weergalmden glashelder door de Roma, waarna we alweer een nieuw nummer voorgeschoteld kregen. Ook “Whole Love”, “If I Ever Was a Child” en “Handshake Drugs” konden niet ontbreken in de set. Hoogtepunt van de avond is vaak bij elke Wilcoshow dezelfde: de solo van Nels Cline tijdens “Impossible Germany”. Uiteraard stelde hij niet teleur en liet hij het publiek met een mond vol tanden staren naar zijn handen op het fretbord. Het nummer zat gesandwicht tussen de twee nieuwste singles “Love Is Everywhere (Beware)” en “Everyone Hides”.

https://www.instagram.com/p/B2z4lAcoqHw/?utm_source=ig_web_copy_link

Tijdens de encore kregen we dan toch nog AM te horen! We hebben het uiteraard over de debuutplaat van Wilco. Naast “Box Full of Letters” werd ook “California Stars” van Mermaid Avenue gespeeld. De banjosolo van Pat Sansone zorgde voor een prachtig ingetogen en romantisch moment, vooraleer Wilco er de brui aan gaf met “The Late Greats”.

Special guest van de avond: een rubberen kip, het hondenspeeltje dus. De bindteksten voor Jeff Tweedy werden hem aangeleverd door een man uit het publiek, die naast de rubberen kip die halfweg de show zijn baan naar het podium vond, ook de nodige hoeveelheid Duvels bij zich had om (soms tot vervelens toe) in interactie te gaan met de frontman. Het zorgde voor de nodige hilariteit en humor, maar het ging soms toch gepaard met wat plaatsvervangende schaamte.

Zoals we ondertussen gewoon zijn bij Wilco deinzen ze er niet voor terug om de avond vol te laden met heel veel muziek. Meer dan twee uur lang stonden ze op het podium en ze brachten maar liefst 27 nummers. Aangezien de band zo een gigantische en goeie discografie heeft, blijft het toch altijd wel ‘kill your darlings’ op een Wilco concert, ondanks de omvang van de setlist. We hoorden bijvoorbeeld geen “A Shot in the Arm” of “I’m the Man Who Loves You”. Wel kregen we in tegenstelling tot hun vorige passage in België “Via Chicago” te horen.

We kregen uiteindelijk zeven van de elf nieuwe nummers te horen en ze klonken stuk voor stuk uitstekend. Hoe de nummers op plaat zullen klinken, weten we volgende week wanneer Wilco hun elfde studioplaat Ode to Joy uitbrengt.

Wilco bracht een concert vol afwisseling. We kregen romantiek en verschroeiende rock. De mix van de instrumenten kon soms wel wat beter. Vooraan in de zaal klonk alles vrij helder maar de de bas overheerste soms wat te veel en soms weerklonk er een metalige galm. Over de prestaties van de artiesten zelf hebben we echter niets dan lovende woorden. Dit is een band die weet wat ze doet, met bandleden die elkaar perfect aanvoelen. Deze keer dus geen “Shot in the Arm”, maar wel een schot in de roos.

Setlist

Bright Leaves
Before Us
I Am Trying to Break Your Heart
War on War
One and a Half Stars
Whole Love
If I Ever Was a Child
Handshake Drugs
Hummingbird
White Wooden Cross
Via Chicago
How to Fight Loneliness
Bull Black Nova
Laminated Cat (Loose Fur cover)
Reservations
Love Is Everywhere (Beware)
Impossible Germany
Everyone Hides
Red-Eyed And Blue
I Got You (At the End of the Century)
Dawned on Me
Hold Me Anyway
Misunderstood

Random Name Generator
Box Full of Letters
Jesus, Etc.
California Stars (Billy Bragg & Wilco cover)
The Late Greats

Related posts
LiveRecensies

Tom Odell @ De Roma: Tranenkeizer met durf

Het was sturm en drang voor de poorten van De Roma, en daar was één man voor verantwoordelijk: Tom Odell. Waar de…
InstagramLiveRecensies

Froukje @ De Roma: Noodzakelijk geluk

Op je tweeëntwintigste je debuutplaat tot leven wekken, concertzalen uitverkopen en al enkele jaren lang de affiches van festivals vullen? Doe het…
InstagramLiveRecensies

Sophie Ellis-Bextor @ De Roma: Live hitjesjukebox

We waren haar eigenlijk al bijna vergeten, maar opeens is Sophie Ellis-Bextor weer helemaal populair. Aanleiding daartoe was de film Saltburn, waarin…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.