AlbumsRecensies

JPEGMAFIA – All My Heroes Are Cornballs (★★★★½): Compleet misplaatste liftmuziek

Peggy, where you been at?’, is de vraag die door het hoofd van de doorsnee JPEGMAFIA-fan gespookt moet hebben na het beluisteren van All My Heroes Are Cornballs. Dat is het in september verschenen album van de experimentele rapper uit Baltimore. Diens laatste huzarenstuk Veteran kwam ondertussen bijna twee jaar geleden uit en hoewel hij zich in tussentijd enkele keren op werk (van wisselende kwaliteit) van medemuzikanten vertoonde, was het wachten op het nieuwe album voor de authentieke Peggy-deuntjes.

Dat wachten verliep allesbehalve rustig. Al weken voor het aankondigen van het nieuwe album, begon de rapper zijn fans te ontmoedigen: ‘Het enige wat ik wil doen is jullie teleurstellen. That’s it’, stond er te lezen op zijn Instagram-pagina. Om die woorden kracht bij te zetten, postte hij interviews met vrienden uit de muziekwereld op zijn YouTube-kanaal. Onder andere artiesten Denzel Curry en James Blake en producer Kenny Beats passeerden de revue om op camera te bevestigen wat een wrede tegenvaller het album zou worden. Zo zei Kenny Beats dat het album ‘niet echt meer muzikaal genoemd kan worden, dat het meer klinkt alsof er dingen tegen de muur gegooid worden’ en zei Dj Dahi (eveneens producer) dat hij ‘persoonlijk waarschijnlijk nooit meer naar zoiets zou luisteren’, om maar enkele voorbeelden te geven.

Het is duidelijk dat JPEGMAFIA zichzelf nog steeds niet al te serieus neemt, ook niet na het succes van Veteran dat in meerdere belangrijke ‘Top Albums van 2018’ charts, zoals die van Pitchfork en Rolling Stone, de top 30 en 20 haalde. Met z’n allen ernaar uitkijken om teleurgesteld te worden, dat is ook eens wat anders. Toch was de ontgoocheling enkel aan diegenen die al het promotiemateriaal onironisch geslikt hadden. De artiest is er meesterlijk in geslaagd van All My Heroes Are Cornballs tegelijkertijd ‘meer van hetzelfde’ en ‘toch net iets anders’ te maken.

In zijn kern blijft de muziek van JPEGMAFIA experimenteel en complex. Het album klinkt als een lange aaneenschakeling van korte hapjes muziek die samen een obscure en met samples overladen stoofpot vormen. Er wordt steevast geweigerd aan een enkel ritme vast te houden, en op meerdere momenten vraag je je af of je per ongeluk in een ander tabblad nog muziek aan het afspelen was. Door een gedurfde combinatie van zachte, zwoele beats en agressieve raps, lijkt het resultaat meer dan eens op compleet misplaatste liftmuziek, die enkel zou passen in een universum waar moshpits en mindfulness op dezelfde plek gebeuren. Aan de oppervlakte blijft de muziek van de rapper minder toegankelijk. Toch draagt deze chaos net bij aan de uniciteit van het album.

JPEGMAFIA gaf al toe dat dit nieuwe album zijn meest gevoelige is tot nu toe en hij laat zich dan ook van alle kanten zien. Op de single “Jesus Forgive Me, I Am A Thot” en “Free The Frail” naast andere nummers, verrast de rapper met melodisch gezongen intermezzo’s. Er klinkt een (voor de standaarden van de rapper) ongeziene kalmte door in nummers als “Papi I Missed U” en met teksten als ‘I’m so feeble, I’m evil / Don’t treat me like no child, baby’ en ‘Don’t rely on the strength of my image, baby / If it’s good, then it’s good’ kaart de rapper de kwetsbaarheid van zijn imago aan. Hij geeft toe dat eerder succes geen garantie is op een geslaagde carrière en dat kritiek cruciaal is om te groeien als artiest.

Dit blijkt het centrale argument om de maturiteit van het album mee te onderbouwen. Op een manier is Peggy daarmee de critici voor. Door het album de wereld in te werpen met een ‘ik weet dat ik ongetwijfeld iemand teleurstel en dat is dan maar zo’-air, stelt hij zich zonder excuus volledig open. Hij voorziet de schandpaal om aan genageld te worden. Daarmee is ook de titel van het album uitgelegd, daarover zei hij dat hij ‘een held zou kunnen zijn voor iemand en toch iets zou kunnen doen dat die melig of flauw zou vinden. Als we zo’n dingen analyseren en ze bekijken door de lens van de normen van vandaag, dan zijn we allemaal cornballs.’

Toch betekent deze sensitiviteit niet dat de rapper zich zonder gevecht laat neerhalen. Op nummers als “PRONE!” en “JPEGMAFIA TYPE BEAT” is nog steeds die heerlijke razernij te horen waarmee hij bekend werd. Zo worden zelfs de hypebeasts beloond. Ten slotte zijn ook grapjes over zijn terugtrekkende haarlijn definitief passé, gezien JPEGMAFIA bij de releaseparty zo kaal en blinkend als een biljartbal binnenwandelde. Geen zorgen, deze transformatie lijkt enkel bij te dragen aan zijn rauwe energie op het podium.

Facebook / Website / Instagram

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Danny Brown - "Tantor"

De Amerikaanse hiphopveteraan Danny Brown is ondertussen 42 jaar oud, toch lijkt de vervaldatum van zijn carrière nog lang niet bereikt. Eerder…
InstagramLiveRecensies

CORE Festival (Festivaldag 2): Hoog- en laagspanning

De tweede dag van CORE Festival begon nog warmer dan de dag ervoor. Opnieuw werden we getrakteerd op een divers programma met…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

CORE Festival vult affiche aan met Moderat, JPEGMAFIA en meer!

De zomer komt steeds dichterbij en de festivalaffiches bijgevolg alsmaar meer gevuld. CORE Festival zal in België een van de eerste grote…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.