InterviewsUitgelicht

Interview Barns Courtney: ‘Ik ben zeer dankbaar dat ik het spel mag spelen’

Foto: Rob Walbers

Afgelopen vrijdag bracht Barns Courtney zijn langverwachte tweede album 404 uit en dat viel bij ons duidelijk in de smaak. De rockelementen zijn nog steeds duidelijk aanwezig, maar op zijn nieuwe album experimenteerde hij ook wat met elektronische sounds, en met succes. De woelige periode heeft hij al lang achter zich gelaten en met een half miljard streams heeft hij het pad van succes terug gevonden. Voor zijn optreden op Rock Werchter deze zomer spraken we met hem af om het te hebben over zijn woelige leven, zijn nieuw album, doorbreken in de VS en het zotte verhaal achter “You & I”.

Dag Barns! Welkom terug in België, hoe voel je je?

Fantastisch, ondanks dat ik het gevoel heb dat ik voor dit warme weer de verkeerde kleren heb gekozen. (Barns droeg een zwarte leren jas en een donkere broek, nvdr.)

Het is niet de eerste keer dat je op Rock Werchter speelt. Herinner je je nog iets van je vorige passage?

De eerste keer dat ik hier speelde was na een zinderende set van Gary Clark Jr. en dan was het mijn beurt met enkel mijzelf en een akoestische gitaar voor vijf duizend mensen in een tent. Het was echt een slechte zet om zonder band te spelen en niet de rockster te kunnen uithangen. Het was een zeer moeilijke show, maar ik ben blij om terug te mogen komen en dat met mijn fantastische band.

Het contrast tussen jouw show in 2016 en nu is gigantisch. Ben je nu wat zelfverzekerder op het podium?

Ik denk dat ik mij altijd wel zelfverzekerd heb gevoeld op het podium, maar mijn project was altijd al een bandproject. Al mijn vorige muzikale ervaringen waren als zanger van een band, dus toen ik mijn eerste album schreef was het ook de bedoeling om met een band die achter mij staat op tour te gaan. Maar zoals wel vaker was geld de spelbreker en moest ik gedurende twee jaar akoestische covers brengen van mijn eigen nummers. Ik was er wel goed in, maar het voelde voor mij gewoon ook raar om de aandacht proberen te trekken van duizenden festivalgangers met die akoestische versies. Je hebt niet de bombastische elementen van een drumkit of een bas, dus moest ik andere manieren vinden om de mensen bij mij te krijgen. Daarom dat ik vaak grappen begon te vertellen tussen de nummers door, zodat de mensen ook verder aandachtig naar mijn muziek zouden blijven luisteren. Je hebt ook wel ballen nodig om de mensen tijdens zo een show te laten meezingen of een sitdown te doen en het duurde wel even voor ik dat durfde.

Dus eigenlijk heb je dus ook een groot ego nodig op een podium?

Het is interessant dat je ‘ego’ zegt, omdat ik altijd dacht dat het in deze business een voordeel is om jezelf een enorm ego te geven. Het moeilijke is echter om dat ‘ego’ na de show weer achter je te laten.

Jouw nieuw album verscheen eerder in september. Wat is in jouw mening het grootste verschil tussen de twee albums?

De stemming, waar het vandaan komt en ook de onderwerpen zijn helemaal anders. Tijdens het schrijven van het eerste album was ik depressief en heb ik drie jaar gesukkeld met geen enkel succes om terug mijn plaats in de muziekindustrie te vinden. Ik werd gedropt door mijn eerste label en daardoor verloor ik plots alles en was de straat mijn thuis. Ik moest crappy baantjes doen en zelfgerolde sigaretten voor nachtclubs verkopen om te kunnen leven. Die nummers van het eerste album zijn ‘fight songs’ die mij aan deze periode doen terugdenken en mij motiveren om steeds verder te gaan en niet op te geven. Er zit gewoon ook veel woede en frustratie in die nummers.

Toen ik echter aan de tweede plaat begon te werken, had ik vier topjaren achter de rug en leefde ik mijn droom. Ik kon vier jaar lang met mijn beste maten in een van zitten, high worden, drinken met de fans, maar het is bovenal ook hard werken natuurlijk. Bij het schrijven van het album heb ik lang getwijfeld of ik wel iets waardevol te zeggen heb of dat het mensen emotioneel in dezelfde manier zou grijpen als mijn debuut. We zijn begonnen met de sound van het nieuwe album en het voelde gewoon zo onoprecht. Ik zei dan tegen mijn lange termijn collega Sam Battle, waarmee ik al tien jaar werk: ‘Laten we gewoon muziek spelen waar we bij het maken ook echt plezier aan hebben.’ En dat deden we dan uiteindelijk.

Je werkte voor je nieuwe album samen met synth-god Sam Battle, wat voor een zeer synth-lastige sound zorgt. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?

Sam en ik kennen elkaar al van toen we tieners waren en we tekenden zelfs samen ons eerste platencontract bij Island. Hij werd op hetzelfde moment als ik van het label gegooid en daardoor onderging hij ongeveer hetzelfde als wat ik meegemaakt had. Alleen tekende hij een jaar nadat we van Island kwamen een nieuwe deal bij Sony en werd daar ook na een tijdje verbannen. Sam ging dus eigenlijk tweemaal door de periode die ik had doorgemaakt. Maar goed, wij hebben bijna de hele eerste plaat samen geschreven en opgenomen. Mijn grootste succes “Glitter & Gold” hebben we zelfs in zijn slaapkamer in een oud gediend gebouw van de regering opgenomen met enkel een microfoon. Het huis was zodanig vervallen dat de verf van muren brokkelde en ratten alles kapot aten. Sam is verder altijd al heel geïnteresseerd geweest in synthesizers, maar op het eerste album wou ik dat er toch liever niet op hebben, aangezien dat niet strookte met wat ik in mijn hoofd had. Voor 404 had ik een compleet andere mindset en voelde het organischer om ook synths te gebruiken.

Recent bracht je het nummer “You & I” uit, waarop je laat horen hoe de blues van de toekomst zou kunnen klinken. Over wat gaat het nummer nu eigenlijk?

Het is het eerste nummer dat ik van de nieuwe plaat schreef. Mijn moeder belde me op en vertelde me het verhaal van vroeger dat ze iemand nieuw had leren kennen. Hij had zelfs al een gedicht voor haar geschreven en ik deed mijn best om dat gedicht nu in een nummer te kunnen omtoveren, maar het ging gewoon niet. Dus begon ik mijn moeder te vragen hoe ze hem had leren kennen. Zij was nog maar zestien jaar oud en hij was echt de grootste liefde van haar leven, maar mijn grootmoeder vond hem niet goed genoeg, omdat hij arm was en ze wou dat haar dochter iemand rijk zou moeten trouwen. Maar hij was echt wel cool, hij introduceerde mijn moeder tot de muziek van The Doors en maakte mixtapes voor haar. Maar toen mijn moeder naar de universiteit ging, wou ze dat het liefst zo ver mogelijk van haar ouders doen en ging ze van Noord-Engeland tot Plymouth. Ze liet alles achter en vertelde niemand waar ze heen ging om gewoon een nieuw leven op te bouwen. Haar vriendje wist ook niet waar ze was en legde honderden kilometers al liftend af zonder echt exact te weten waar ze heengegaan was. Uiteindelijk vond hij haar terug en ontdekte dat ze al iemand anders gevonden had. Het is echt een heel zot verhaal en daar vind je toch heel wat referenties over terug op “You & I”.

Is “You & I” je favoriete nummer op de nieuwe plaat?

Ik weet eigenlijk niet wat mijn lievelingsnummer van 404 is. Het grappige is dat zelfs als ik bezig ben met een album, ik al aan het volgende denk. Ik ben altijd bezig met hoe ik iets nog interessanter kan maken en nog beter kan doen.

Je bent heel succesvol in de VS. Hoe verklaar je dat succes?

Dat is wel een interessante vraag waar ik even over moet nadenken. In Engeland, waar ik getekend was, is er amper een radiostation en als je daar een neen krijgt, dan is het een neen. In Amerika daarentegen zijn er honderden radiostations en daar weegt een neen niet even zwaar door als in Engeland. De radiohost John Manley uit Seattle hoorde een nummer van mij in een een tv-spot en was onmiddellijk verkocht. Het toeval wou dat ik net op dat moment in Seattle was om mijn Amerikaanse platendeal te tekenen bij Capital Records en hij nodigde mij uit in zijn show. John was een grote steun om in de VS te kunnen doorstarten, want hij was echt een invloedrijke radiohost. We zijn geleidelijk aan beginnen touren door de hele VS met enkel mezelf en een akoestische gitaar en zo heb ik meer en meer fans kunnen winnen.

Wat is je doel met het nieuwe album?

Ik zou echt dankbaar zijn als dit album mensen hetzelfde raakt als The Attractions Of Youth en ze mijn muzikale ontwikkeling appreciëren. Ik wil zeker niet dat ze teleurgesteld zijn, dat het album iets anders klinkt dan wat ze van mij gewend zijn. Ik ben zeer dankbaar dat ik het spel mag spelen, want muziek uitbrengen is echt een leuk spel om te spelen. Ik probeer altijd te winnen en het zo groot mogelijk te maken. Ik wil met 404 organisch groeien en de shows nog toffer maken en nog meer mensen begeesteren!

Op zondag 3 november kan je Barns Courtney in Trix in Antwerpen aan het werk zien.

2016 posts

About author
Schrijft wel eens iets...
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Rock Werchter maakt affiche compleet met 22 nieuwe namen!

Al bekomen van de dertien nieuwe namen die Pukkelpop vanochtend op je los liet? Goed, want er volgt nóg meer festivalnieuws! Dat…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Declan McKenna, Tom Odell, Brihang en nog 15 nieuwe namen voor Rock Werchter!

Vorige week verklapte IDLES zelf al dat ze op Rock Werchter gaan spelen aanstaande editie en nu heeft de festivalorganisatie dat ook…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

IDLES staat op Rock Werchter 2024!

Nog niet genoeg festivalnieuws gehad deze week? Geen probleem! In de aanloop naar de release van TANGK en een bijbehorende uitverkochte Lotto…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.