Dat we Hasselt momenteel een leuke plek vinden, kon je al afleiden uit de recensies van de voorbije week van de Muziekodroom. Op een week tijd passeerden daar enkele zeer goede bands. Pile en Squid konden ons al overtuigen, maar ook Drahla en Weakened Friends deden de Muziekodroom aan, en dat op een zeer korte tijdspanne. De verbouwingen van de Muziekodroom zijn volop bezig, maar hopelijk blijft zulke programmatie nog lang bestaan: geen gigantisch grote namen, maar wel toppers in het indiewereldje. Gisteren was het dus de beurt aan Weakened Friends, en zij werden geassisteerd door Whiz die er een thuismatch speelde.
Whiz is een band uit Hasselt en omstreken. Dat ze niet alleen waren gekomen, werd al snel duidelijk door de aanwezige familieleden, en dat zorgde voor een intiem sfeertje. Whiz was blij met de opkomst en de guestlist was duidelijk goed gebruikt. Deze vierkoppige band maakt midtemporock met allerlei invloeden. Er is gitaarspel dat erg veel op the Dire Straits lijkt, en als het iets sneller mag, dan passeert Neil Young ook nog eens de revue. Allemaal zeer goed gespeeld, maar dit is meer luistermuziek, en live ontbrak het dan ook wat aan energie om de zaal warm te krijgen. Een leuke band om naar te luisteren, maar toch net iets te braaf om te openen voor de Amerikaanse band. Ze zagen er een beetje uit als de perfecte schoonzonen, en zo klonken ze ook.
Daarna was het de beurt aan Weakened Friends. Zij raakten in eerste instantie op onze radar door een gastoptreden van J. Mascis in het nummer “Hate Mail”, en laat dat het spreekwoordelijke zetje zijn dat zo’n band misschien wel nodig heeft. Een aantal jaren later staat deze band vlot zijn mannetje en dat lieten ze ook live zien. Deze band staat voor een brok rauwe, onversneden energie waar de ene emotie na de andere je om de oren vliegt.
Hun sound was zeer intens en luid. Je zou het deze band niet nageven, maar ze maken ontzettend veel lawaai. De trillende maar mooie stem van zangeres/gitariste Sonia Sturino was een wondermooie aanvulling van dit lawaai. Verschillende invloedrijke bands passeerden de revue. The Breeders wordt dikwijls als referentie gebruikt, maar ook bands zoals PJ Harvey en Sebadoh komen regelmatig om de hoek piepen. De bindteksten klonken zoals de muziek, en dat is vanuit de buik: geen voorbereiding, gewoon aanvoelen wat het publiek wil weten. En dat we ook Engels kunnen, dat zullen ze nu wel geweten hebben. Gedurende 45 minuten hoorden we leuke nummers die ontzettend veel goede energie bezitten, maar waar ook ruimte was voor wat pessimisme.
Weakened Friends tourt nog even door in Europa. Dit was hun tweede optreden als headliner in Europa en dat vonden ze zelf een beetje vreemd. Wij niet, we vonden het zelfs een zeer geslaagde avond. Met een kleine tuut in de oren namen we afscheid en we hopen dat we hen nog dikwijls mogen aanschouwen.
