AlbumsRecensies

Twin Peaks – Lookout Low (★★½): Stoffig en sloom

Twin Peaks kennen we al sinds 2010 als naamgenoot van de cultserie uit de nineties en als makers van gezellige, warme indierock. Soms wat wolliger zoals op het dreamy-fuzzy Sunken, waarmee ze in 2013 hun debuut maakten, en soms wat rauwer, zoals op Wild Onion, dat een jaar later volgde. Recenter vertroetelde het vijftal uit Chicago ons met Sweet ’17 Singles dat volledig tot stand kwam door het systematisch vrijgeven van singletjes. Op hun nieuwste langspeler zoekt de band echter te vaak hun toevlucht tot wat ze al kennen. Lookout Low is weinig gedurfd, barst al helemaal niet van het leven, en weet slecht sporadisch de aandacht naar zich toe te trekken met een paar goeie passages.

Beginnen doet Twin Peaks nochtans goed met het ruim en geruststellend klinkende “Casey’s Groove”. Het nummer is een trage starter, maar weet halverwege te pieken met een prikkelend gitaargeluid dat als een waterval je oren binnendruppelt. “Laid In Gold” wil graag meesurfen op de toon die de primus van het album gezet heeft, maar faalt daar spectaculair in. Het feelgood nummer overstroomt niet van inspiratie en klinkt heel generiek. De blazers die zich af en toe mengen in de troosteloze conversatie bieden nog het meeste diepgang aan het nummer, maar dat is niet voldoende om de platte pannenkoek die het nummer is te redden. Nog in het laatje van platte pannenkoeken: “Better Than Stoned”, dat een ode aan de liefde probeert te zijn, maar vooral erg vermoeid en uitgeblust klinkt.

“Unfamiliar Sun” gooit het over een andere boeg door het akoestisch aan te pakken, en dat levert meteen een veel boeiender nummer op dan de vorige. De goeie songwriting die in de vorige nummers ontbrak, staat hier in de schijnwerpers en geeft in combinatie met het gezapige tempo aanleiding tot een heerlijk luilekkernummertje. Lang duurt de gezellige siësta echter niet, want Twin Peaks vindt dat de benen ook wel eens losgeschud mogen worden, en dat wel op “Dance Through It”. Als hoogtepunt van het album kom je hier aan je trekken met een hete, zwoele swinger van formaat. Je hoort de seksuele spanning tussen de tamboerijn en de man die hem in zijn handen heeft, en de bolle Rhodesakkoorden verhogen de temperatuur meteen met een graad of tien. Waar het nummer pas echt piekt, is in de tweede helft: blazers voeren je in een instrumentele passage richting een extase van jewelste, terwijl de zalig gonzende baslijn je kippenvel bezorgt.

‘Om even te bekomen van het dansfeest gooien we er weer een stoffig nummer tussen,’ moet de groep gedacht hebben toen ze “Lookout Now” In elkaar boksten, want het is pas op “Ferry Song” dat je het bloed weer even door je aderen voelt stromen. Het is een prettig ensemble van blazers en meerstemmigheid dat melodieus en verzadigd klinkt, op een goede manier dan. Waar we ‘feelgood nummer’ hiervoor in een negatieve context gebruikten, kunnen we dat hier omgekeerd doen: je wordt er zowaar echt vrolijk van. Ook het eerder lo-fi “Under A Smile” weet nog te overtuigen met een royaal pallet aan zang, bol van reverb, en breed uitgesmeerde gitaarsolo’s. Het voelt als thuiskomen en heeft die geruststellende toon die we al eerder kenden van Twin Peaks, zonder vervelend te beginnen klinken.

Vervelend klinken lijkt echter wel de missie van “Oh Mama”. Hoe uitgeblust en saai kan een nummer klinken? Cadien Lake James strooit bovendien nog een handje zout op de wonde door je naar hartenlust te bekogelen met al zijn ‘woohoow’s’ en ‘aaaaah’s’, maar dat maakt de luisterervaring enkel maar treuriger. “Sunken II” heeft als afsluiter nog een soort statische toon over zich die de blazers verder versterken, terwijl de mysterieuze meerstemmigheid in tegenstelling tot grote delen van het album nog wel een laatste keer weet te boeien.

Lookout Low is een traag doodbloedend lammetje dat zelf niet helemaal lijkt te beseffen dat het een serieus probleem heeft. De toon is over het algemeen zo grijs en saai dat de stoflong die je oploopt door te luisteren naar het album geenszins genezen kan worden door de paar hoogvliegers die je erop terugvindt. Aan de bak, jongens, want de spanningscurve mag weer omhoog!

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Twin Peaks - "What's The Matter"

Dat de lockdown een vruchtbare periode betekent voor vele bands, zal de komende maanden alleen maar duidelijker worden. Twin Peaks was bezig…
InstagramLiveRecensies

Twin Peaks @ Ancienne Belgique (AB Club): Onstuimiger dan de serie

Vorig jaar verscheen alweer het vierde studioalbum van Twin Peaks. Toch zijn Belgische optredens van de groep uit Chicago schaars. Hun laatste…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Twin Peaks - "Ferry Song"

Rammelende rock is van alle tijden, en zo ook van het heden. Twin Peaks is een band die daar best goed in…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.