AlbumsRecensies

Jenny Hval – The Practice of Love (★★★½): Woelige kunst

Jenny Hval is niet alleen een muzikante, de Noorse is ook schrijfster. Ze is duidelijk niet op haar mond gevallen en kent haar weg met woorden. Zo bracht Hval al een stapel platen uit met even vernieuwende en gewaagde klanken als de titels suggereren. Na onder andere Nude on Sand, Innocence Is Kinky en Blood Bitch is er nu het iets vrediger lijkende The Practice of Love.

Je kan beargumenteren dat iedere muzikale creatie van eender welk genre onder de noemer ‘kunst’ valt, maar deze Noorse weet als geen ander hoe gesofisticeerde kunst te maken van haar muziek. De dame creëert een ingewikkeld web van opbouwende elektronica, experimentele jazzinvloeden, vertelstemmen en breed gerekte zanglijnen, wat zich allemaal tot elkaar verhoudt als woelige personages uit een verhaal in een parallelle wereld. De schrijfster en muzikante weet dus duidelijk ook een verhalende kracht in haar nummers te steken.

Dat presteert ze al op opener “Lions” et voilà, we hebben ons lidmaatschap op alles wat Hval ons probeert aan te smeren al bevestigd. De verwachtingen voor de rest van The Practice of Love worden onmiddellijk onmetelijk hoog gelegd en op verschillende momenten springt ze gezwind over die lat. Op “Thumbsucker” wordt vooral de experimentele jazzvibe uitgespeeld, de rustig aangepakte opbouw steelt de show in “Ordinary” en dan is er nog de titeltrack.

“The Practice of Love” zal niet voor iedereen weggelegd zijn, maar wie luistert naar Hval, weet dat het al eens abstracter kan worden. Onder begeleiding van een eentonige, wazige synth wordt een monoloog afgestoken, die even later wordt aangevuld met een dialoog. De twee spraakwatervallen verstrengelen zich met elkaar en afwisselend overstemt de ene de andere, waardoor we overprikkeld raken en niet weten waar eerst geluisterd. “The Practice of Love” is kunstig fascinerend en resulteert in een lang kippenvelmoment. Een bepaalde zin valt op doordat die uiteindelijk de kern van het album samenvat: ‘I have to accept that I’m part of this human ecosystem / But I’m not the princess and I’m not the main character.’

Dit geeft perfect weer wat we ervaren tijdens het beluisteren van dit album. We nemen een soort metapositie in en kunnen de wereld vanop een afstand beschouwen in al zijn glorie en problematieken. Zo nu en dan dwalen we ook af naar de rest van het heelal en proberen we de sterren naar ons toe te trekken en een ontdekkingsreis te ondernemen, allemaal om uiteindelijk de wereldse beslommeringen in perspectief te kunnen plaatsen.

Het enige jammere is dat we die ruimtereis iets te gewend raken. Op “Accident”, “Ashes to Ashes” en “Six Red Cannas” is de magie zowat uitgewerkt. De fascinerende vibe blijft wel aanwezig, maar het wordt allemaal iets minder spectaculair doordat Hval te voorspelbaar wordt naar haar normen. Door iets te voor de hand liggende zetten gaat ons enthousiasme liggen en krijgen we het idee dat het evengoed nummers van HÆLOS hadden kunnen zijn. Niets mis mee, maar bij deze Noorse voelt het aan als een misplaatste toegeving aan toegankelijkheid. Op een plaat van slechts acht nummers is een dipje van drie songs wel een serieuze domper op de sfeer. Jammer!

The Practice of Love is overwegend succesvol en voor een groot deel zodanig uniek in zijn soort dat we er ondersteboven van zijn. Net daarom is het zo zonde dat Hval dat niet aanhoudt over de hele lijn…

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
LiveRecensies

BRDCST (Dag 3) @ Ancienne Belgique: Geslaagd experiment

In de betere tijden, toen er nog geen pandemieën over de wereld waarden, kon je jaarlijks naar het Le Guess Who?-festival in…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Jenny Hval - Classic Objects (★★½): Een bar audiolandschap en ongeplante zaadjes

Jenny Hval staat al langer dan vandaag op onze radar. Zelfs als je haar niet wilt leren kennen, zal je ooit wel…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Jenny Hval - “Jupiter”

Na haar meer industriële en elektronische uitstapje met multi-instrumentalist Håvard Volden eerder dit jaar, wat de even bevreemdende als betoverende plaat Menneskekollektivet…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.