Zomer 2012, we gaan allemaal uit ons dak op “I Love It”. De samenwerking zet niet één maar twee artiesten op de kaart: Icona Pop en Charli XCX. Icona pop scoort nog één klein hitje het jaar erop, maar verdwijnen daarna van de radar. Charli XCX scoort in 2014 twee grote hits met “Fancy” (opnieuw een samenwerking dit keer met Iggy Azalea) en “Boom Clap” (om aan te tonen dat ze het ook alleen kan). Ondertussen heeft de Britse zangeres twee studioalbums en twee mix-tapes uitgebracht, maar sinds vorig jaar was ze in blijde verwachting van haar derde album Charli. Een album met niet alleen een simpele en ietwat kunstzinnige hoes, maar ook een hele hoop straffe nummers.
Terug naar Charli. En de dertien andere artiesten die verschijnen op het album met vijftien nummers. Toch begint het album met één van de zes solonummers. Gelukkig kunnen we stellen dat “Next Level Charli” het meest irritante solonummer is. De zangeres vond het nodig om te roepen op dit nummer, waardoor wij dit nummer liever overslaan. De drie nummers die daarop volgen, slaan we zeker en vast niet over. Meer zelfs, we hebben ze al tientallen keren beluisterd sinds deze als single werden uitgebracht. Op “Gone” dansen de stemmen van Charli XCX en Christine And The Queens over één van de vele vette beats heen. De stem van de Francaise gaat goed samen met die van Charli, maar doordat Christine haar moedertaal ook laat doorsijpelen weet ze zich toch genoeg te onderscheiden van de Britse.
Er volgen meteen nog een hele hoop samenwerkingen. “Cross You Out” krijgt een zware en duistere sound, maar met behulp van Sky Ferreira weet Charli nog een catchy nummer op haar plaat te zetten. Ook het catchy “1999” met Troye Sivan volgt al snel. Wat verder keert de Australische zanger terug voor de sequel “2099”. Ja, ook hier is het origineel beter. Albumafsluiter “2099” klink nog futuristischer dan de rest van het album. Doordat het nummer vrij leeg klinkt, weet het ons niet te overtuigen bij een eerste of tweede luisterbeurt. De robotgeluiden op het einde maken het ook niet beter. Charli slaat de bal tweemaal mis met het openings- en slotlied van haar album. Ook door “Click” zijn we niet geheel overtuigd. Charli waagt haar hier aan rappen, maar wij zijn opgelucht als Kim Petras en Tommy Cash het van haar overnemen. Wederom vragen we ons af wat dat fucking lawaai op het einde is. Het is duidelijk dat Charli geen doodgewoon popalbum is, maar de leuke popnummers ontbreken zeker en vast ook niet. Zo verwijst Lizzo op”Blame It On Your Love” doodleuk naar haar eigen hit “Juice“.
De robotfilter op de stem van Charli XCX staat de ene keer al wat harder, maar op “Toughts” doet haar stem soms zelfs wat denken aan een mannenstem. De hoge stukjes weten ons van het tegendeel te overtuigen. Net op het moment dat je denkt dat elk nummer geleid wordt door stevige beats, komt de zangeres met een zacht nummer als “I Don’t Believe You”. Een onnodige, maar aangename afwisseling waarop de Britse bewijst dat ze de stemfilter niet nodig heeft. Doordat de zangeres met zoveel artiesten samenwerkt (en de gastartiesten niet alleen wat zinnetjes laat inzingen, maar ook hun sound aan het nummer toe te voegen) klinkt elk nummer anders dan alle andere. Een mooi voorbeeld hiervan is “Warm“. Een nummer waarop de beats van XCX afgewisseld worden met percussie voorzien door HAIM.
Alleen op “Shake It” ontbreekt het aan sound van eender welke artiest. Op dat nummer krijgen we naast Charli ook Big Freedia, Cupcakke, Brooke Candy en Pabllo Vittar (met wie XCX onlangs al “Flash Pose” uitbracht) te horen. Vijf artiesten op vierenhalve minuut proppen, is een moeilijke taak, zeker als je eerst nog ruim vijftig keer ‘Shake it’ wenst te zeggen. Toch is “Shake It” geen slecht nummer en dat vleugje Portugees van de drag queen maakt het album nog net iets diverser. Naast dat Portugees, het Frans van Christine en uiteraard Engels krijgen we dankzij Yaeji ook nog wat Koreaans te horen op de outro van “Februari 2017“. Haar zachte stem is een mooi contrast met de harde stemmen van Charli XCX en Clairo.
Charli is meer dan zomaar een album van Charli XCX. Het album staat vol sterke nummers waarop de sound van bijna alle gastartiesten goed doorschijnt. Door de grote diversiteit binnen de gastartiesten klinken ze dan ook allemaal anders. De songs met opkomend poptalent, klinken logischerwijs anders dan de nummers met indie-artiesten. Die diversiteit wordt ook doorgeduwd in de verschillende talen die we al op het album te horen krijgen. Toegegeven die paar zinnetjes in het Frans, Portugees en Koreaans maken geen groot verschil, maar op Charli zit het hem in de details. XCX experimenteert aardig wat met onder andere de stemfilter, maar ook met meer dan dat. Zware beats op nummers als “Cross You Out” staan in fel contrast met bijvoorbeeld het luchtige “White Mercedes”. Door het geëxperimenteer kunnen we niet elk nummer meteen appreciëren, maar we moeten wel toegeven dat we “2099” na nog wat luisterbeurten eigenlijk wel een geslaagde afsluiter vinden. Ondanks dat we niet meteen overtuigd waren door alle nummers, krijgt Charli wel punten voor experimenten, want wat is er leuk aan een album uitbrengen met alleen maar popsongs?
Op dinsdag 26 november staat Charli XCX in de AB en afgaande op haar optreden op Pukkelpop zal dat een leuke avond worden.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
