‘The funk is back!’ zo verklaart The Brand New Heavies. De Britse band brengt op haar nieuwste werkstuk inderdaad een fikse portie goedgemutste funk in stelling, al is het vooral aardig hoe ze dat versmelten in een melting pot van (acid) jazz, rhythm & blues, suikerzoete soul en blitse, flitsende pop.
Nog geen twee nummers ver merk je dat The Brand New Heavies helemaal niet aan slijtage onderhevig is. Zo weerklinkt er met de opgewekte opener “Beautiful” of “Stupid Love” gelijk singlewaardig materiaal door de boxen. Opmerkelijk is de grote radiovriendelijkheid van dit kwintet. Tezelfdertijd stel je ook vast hoe heerlijk los en spontaan deze groep de luisteraar overhaalt in een al te aanstekelijk verhaal van dansbare soul, feelgood funk en vooral spetterende groove.
Met het optimistisch ingestelde en met jazzy blazerspartij opgetuigde “Just Believe In You” hoor je zo een nostalgische echo naar de tijd van The Jackson 5. Straf nummer overigens, waarin de groep enerzijds werkt rond een manische gitaargroove en anderzijds ook op speelse wijze vocale variaties aanbrengt. Het demonstreert de losse insteek van deze groep, die anno 2019 nog steeds bijzonder fris aandoet.
Weliswaar klinken niet alle nummers even overtuigend. Neem bijvoorbeeld de net iets te luchtige disco van “Getaway” (met inbreng van N’Dea Davenport), het in discorock en p-funksfeertjes rondhangende “Heat” of de zondags luie, lome soul van “Dontcha Wanna”. Toch blijft The Brand New Heavies een klassegroep die trouw blijft aan zichzelf met een vaak sterk aan Jamiroquai verwant geluid.
Catchy singles en momenten genoeg op dit nieuwe The Brand New Heavies album. Zoals onder meer met de kwieke, vingervlugge en uiterst aanstekelijke feelgood van “The Funk Is Back”. Daarin vind je talloze goede ideetjes en prima vondsten (percussie, opvallende gitaarsolo, pianopartijen…) die helemaal op hun plaats vallen. Dat is ook volledig het geval met “These Walls”, waarop alweer N’Dea Davenport opduikt.
Elders maakt de groep dan weer ruimte voor een licht bluesier geluid, zoals tijdens “Together”, waar de hemelse zang opvallend aanwezig is. Of nog met het bronstige “It’s My Destiny”, waar de zucht naar seventies soul en disco vingerdik opligt. Leg je oren daarnaast zeker ook te luister bij “Dance It Out”.
In zijn geheel is TBNH een prima werkstuk, ondanks enkele mindere momenten. Fans krijgen hiermee een lekker volle plaat (met veertien tracks), waarmee The Brand New Heavies duidelijk bewijst nog lang niet afgeschreven te zijn. Of zoals ze zelfs stellen: ’the funk is back!’
