In de aanloop naar het Dansende Beren Showcasefestival op 21 september stellen we enkele acts nog eens aan je voor met een klein maar fijn interview. PINGPONGCLUB zal ons in Roeselare trakteren op groovy poprock. Het Gents-Kortrijkse vijftal werd onlangs ook geselecteerd voor het gloednieuwe podium- en kansenparcours Sound Track. In dat kader kan je hen op 5 oktober in De Kreun in Kortrijk aan het werk zien, maar bij ons kan dat dus al twee weken vroeger! Wij stelden enkele vragen aan frontman Jonas Desmet.
Hoe zijn jullie begonnen met PINGPONGCLUB?
PINGPONGCLUB groeide voort uit mijn soloproject Jonezy. Na mijn eerste ervaring als songwriter en muzikant bij Forward, werd het tijd om mijn eigen ding te doen. Het eerste lid van de band was Lowie Clapéron, die nog steeds rhodes en synths speelt. Na een periode met een wisselende bezetting (met onder andere jeugdvrienden en Mooneyeleden Michiel Libberecht en Rien Coorevits) en een stevige zoektocht vervoegden drummer Oli Dumont, gitarist Guillaume Navarro en bassist Jatse Behaeghe de band, en zo vielen de puzzelstukjes in elkaar. Met deze nieuwe wind was het logisch om te starten onder een nieuwe naam. Et voilà, PINGPONGCLUB was geboren.
Wat is het verhaal achter de bandnaam?
Op een mooie avond in een chalet in de Ardennen besloten we pas te gaan slapen wanneer we een naam hadden gevonden. Wat er die avond nog allemaal gebeurd is, weet niemand meer precies, maar die ochtend was het blijkbaar al ‘Facebook official’: onze band zou vanaf dan PINGPONGCLUB heten.
Tor Decraene
Hoe zien de komende maanden eruit voor jullie?
Begin dit jaar hebben we enkele nummers opgenomen, die zullen we hoogstwaarschijnlijk in de nabije toekomst de wereld in sturen. Voorlopig willen we gewoon heel veel spelen, om op die manier nog meer naar elkaar toe te groeien als band, en ondertussen misschien al wat hartjes te veroveren.
Wat was jullie beste optreden tot nu toe?
Dat moet in Roubaix geweest zijn. Het publiek was er zodanig enthousiast dat we op het einde van onze set gewoon terug vanaf het eerste nummer begonnen zijn. Ik denk dat we toen bijna anderhalf uur gespeeld hebben. Daarna zijn we nog op café geweest in Roubaix, in de enige kabberdoes die nog open was. Daar zijn we ook nog in een cafégevecht verzeild geraakt. Toen enkele locals plots met glazen en barstoelen naar elkaar begonnen te gooien, besloten we dat het tijd was om naar het hotel te verkassen en in onze bedjes te kruipen.
Wie inspireert jou op dit moment?
Dat verandert voortdurend. Momenteel zit ik qua songwriting weer in een soort van Golden Oldies-fase. Artiesten als Bob Dylan, The Beatles, Joni Mitchell, Paul Simon en Neil Young hebben mijn Spotify overgenomen. Enkele recentere ontdekkingen zijn bijvoorbeeld Aldous Harding, die deze zomer het volledige Cactusfestival stil kreeg, en Big Thief die maar prachtige albums blijft maken. Ik word ook geïnspireerd door de power van Shame, de coolheid van Kurt Vile, de psychedelische vibes van Goat … Zo kan ik nog even blijven doorgaan.
Letterlik
Met welke Belgische artiest zou je een samenwerking wel zien zitten?
Met Bram Vanparys van The Bony King of Nowhere wil ik wel een paar nummers schrijven. Ik volgde de band niet echt, maar dit jaar op Dranouter waren ze betoverend en hebben ze me echt geraakt. De songs op de nieuwe plaat zijn fantastisch. Verder mag Flip Kowlier mij ook altijd bellen.
Op welk podium willen jullie ooit nog staan?
Zolang er mensen zijn om van de muziek te genieten en wij gewoon ons ding mogen en kunnen doen, zijn we tevreden. Of we nu in een jeugdhuis zonder PA staan of op een festivalpodium, de intensiteit en het speelplezier blijven hetzelfde. Dat neemt niet weg dat we natuurlijk graag de kans zouden krijgen om een KEXP-sessie te spelen of om op de grotere festivalpodia te staan. En op het geweldige Dansende Beren Showcasefestival natuurlijk, daar kijken we ook naar uit.
Wat mogen we van jullie verwachten op ons festival?
Een leuke indierockband met een zanger die momenteel nog in een rolstoel zit door een gescheurde achillespees. Het ziene weird!
