© CPU – Bert Savels
De Britse band Sports Team speelde onlangs Rock Werchter ten dans en kreeg zelfs de eervolle opdracht om de Main Stage op zondag te openen. De zes uit Londen zijn duidelijk aan een opmars bezig en werken momenteel aan hun langverwachte debuutplaat. Na hun optreden op Rock Werchter zaten we met hen samen. Het werd een interessante en humoristische conversatie over wat ze al hebben bereikt, de toekomstplannen en zichzelf als muzikanten.
Dag Sports Team, jullie speelden net op de Main Stage van Rock Werchter. Hoe was het?
Alex: Super tof, maar tegelijk ook enorm warm. We waren de afgelopen dagen op Glastonbury en ook daar was het snikheet. Het was zelfs zo extreem dat ze de waterleiding hebben afgezet en we ons niet meer konden douchen.
Het ging heel snel voor jullie de afgelopen jaren. Hebben jullie al tijd gehad om even stil te staan bij wat jullie hebben bereikt?
Alex: Ja en nee. We hebben de afgelopen maanden verscheidene malen in België en Nederland gespeeld en we waren echt geshockt hoeveel mensen er naar ons kwamen kijken. We hebben ook veel aan het Nederlandse Pip Blom te danken, die ervoor zorgden dat we een aantal kleine shows in Amsterdam konden spelen. Het moment dat we echt beseften dat we goed bezig waren, was toen we voor achtduizend man speelden rond het vroege middaguur op Best Kept Secret Festival dit jaar. Dat was dan ook onze grootste show tot dusver en een echte mijlpaal voor ons als band.
Jullie speelden onlangs een aantal shows in de Verenigde Staten. Hoe was die ervaring?
Alex: Het begon allemaal heel chaotisch. Mijn visa werd geweigerd en mijn barcode op mijn reispas was beschadigd, maar we zijn er geraakt! Los Angeles was echt een leuk optreden en we mochten aantreden voor een uitverkochte Elsewhere in New York. We hebben er een super platenlabel met Bright Antenna en zij zorgen er mee voor dat we ons er al wat meer geaard voelen.
Het jaar begon fantastisch voor jullie met de release van doorbraaksingle “M5”. Waar komt nu eigenlijk het idee vandaan om een nummer over een snelweg in het Verenigd Koninkrijk te schrijven?
Alex: (lacht) Ik denk dat dat vooral komt doordat we veel onderweg zijn op de Britse snelwegen.
Robert: Er is een geschiedenis in het Verenigd Koninkrijk waarin artiesten over infrastructuur zingen, net zoals Kraftwerk dat in Duitsland doet. Daarbij komt ook nog dat wij niet over coole dingen kunnen zingen zoals de Arctic Monkeys over poolparties in LA en cocaïne (lacht), omdat wij in kleine communities wonen. We willen vooral eerlijk zijn over wie we zijn en waar we vandaan komen. Maar recent ontdekten we dus dat de M5 vanuit Bristol vertrekt, terwijl wij ervan uitgingen dat deze snelweg zich dicht bij onze thuisplaats situeerde.
Humor is iets heel belangrijk voor jullie als band. Waarom is dat zo?
Robert: Mensen houden van lachen, toch?
Alex: De muziekindustrie is vrij serieus en gestructureerd tegenwoordig. Het is in de mode om te zeggen dat je een instrument niet super goed kunt bespelen, maar wij zijn echt maar een bende amateuristische muzikanten. We zijn ook maar een groep vrienden die ervan houdt om de wereld te zien en we zijn een soort van gang waar iedereen bij kan horen. Het is niet moeilijk om in een band te zitten.
Robert: Sommige bands nemen zichzelf ook veel te serieus en geven weinig om het publiek. Ze zoeken geen interactie met de mensen die voor hun neus staan. Humor voelt voor ons trouwens als iets heel natuurlijks en we vinden het soms heel zielig wanneer een band ergens op een podium staat met een gitaar in de hand en doet alsof ze de volgende Rolling Stones zijn. Wij moeten gewoon eerlijk zijn over wie we ze zijn, en dat is een band vol idioten.
Een tijdje geleden losten jullie een tweede ep met Keep Walking!. Een van onze favoriete nummers op die ep is “Get Along”, eentje dat jullie helaas niet speelden vandaag.
Alex: (onderbreekt) Oh nee, hoe ergerlijk.
Robert: (lachend) Wel, we kunnen het nummer gewoon niet live spelen, omdat ons de muzikale capaciteit ontbreekt.
Over wat gaat het nummer eigenlijk?
Alex: We romantiseren graag mondaine zaken in onze muziek. In dit nummer gaat het specifiek over een karakter dat door een woelige periode van zijn leven gaat.
Robert: Wij hebben allemaal lang gewerkt in Londen en het doel van bijna iedereen is om lang genoeg te werken om er een appartement te kunnen kopen. Mensen werken zo lang om dan voor een miljoen pond een afschuwelijk appartement te kopen, bij wijze van spreken. Wij kwamen echter al snel tot het besef dat dat iets is wat we absoluut niet willen.
Ann: Ik denk dat veel van onze vrienden nog in deze mentaliteit zitten en voor ons voelt het net zo bevrijdend en verfrissend om niet met zo een druk opgeschept te zitten.
Robert: In de UK merken we ook dat veel mensen depressief worden van het werk dat ze doen en dat het harde werk gewoon niet de moeite is.
Deze maand verscheen “Here It Comes Again”, een prelude naar een debuutalbum?
Robert: Wel, alles is altijd een prelude naar iets nieuws. Vorig jaar zeiden we nog dat onze debuutplaat in juli zou verschijnen, dan werd het augustus en nu hebben we ons bij ergens in januari, februari, maart neergelegd.
Alex: Morgen gaan we met de Eurostar terug naar de UK en beginnen we aan de opnames ervan.
Robert: We hopen dat de plaat binnen twee weken helemaal is opgenomen en hij in augustus klaar is.
Hebben jullie al een naam voor jullie debuut?
Robert: Ja, die hebben we.
Ann: Het is wel nog een klein geheimpje, dus jullie zullen nog eventjes moeten wachten.
Wat mogen we van jullie nog allemaal verwachten in de toekomst?
Ann: Heel veel toffe shows!
Robert (lacht): Een massieve burn-out.
Ann: En heel wat referenties van de dag dat we op Rock Werchter mochten spelen.
Robert: Nee, even serieus. Eind augustus spelen we op Reading & Leeds festival en dat is toch wel iets waar we met z’n allen naar uitkijken.
Alex: Ook onze tour in Nederland in september is er eentje waar we toch naar aftellen, maar we hopen binnenkort opnieuw in België te kunnen optreden.
Op zaterdag 7 september staat Sports Team als vervanger van Circa Waves op een uitverkocht Crammerock.
