© CPU – Jan Van Hecke
‘Nothing can touch us, my love,’ pochte Matt Berninger in “All The Wine” en hij had nog verdorie gelijk ook. Als headliner in de Marquee speelde The National op een eenzame hoogte, die we heel dit weekend nog niet zagen. Met dank aan het stemmende StuBru-publiek zat er niet één minder nummer in de set en kreeg de band een ballenbad vol pareltjes om in te duiken. Na hun uitstekende set op vrijdag deden ze het op zondag nog eens over, maar dan nog een pak beter. Wie het niet gelooft, was er wellicht niet bij.
https://www.instagram.com/p/B1UsT6DCVBK/
Toen de organisatie van Pukkelpop met luid tromgeroffel de twee shows van The National aankondigde, waren wij niet de enigen met vragen. Zou het twee keer dezelfde set zijn? Waarom niet op de Main Stage? Zou dat wel twee keer kunnen boeien? Maar ondertussen werden heel wat vraagtekens ingevuld. De show van vrijdag was uitstekend, maar miste veel publieksfavorieten die duidelijk gespaard werden voor de tweede show. Deels een verademing om eens niet the usual suspects te horen en deels een gemis omdat die toch steeds weer opnieuw van goudwaarde blijken. Het enige vraagteken dat nog resteerde, was welke kanjers ze zondag uit de kast zouden halen.
Fans konden via de website van StuBru een top drie doorsturen en op basis daarvan werd de setlist samengesteld. De radiozender gaf al de uiteindelijke top vijf prijs en daar zaten, op “About Today” na, eigenlijk geen onverwachte keuzes tussen. Een show van The National kan haast niet zonder “Bloodbuzz Ohio” of “Fake Empire”. De echte verrassing lag natuurlijk in hoeveel verrassingen we zouden krijgen. Opener “Rylan” pikte mooi de draad op waar de band die vrijdag had laten liggen en “Mistaken For Strangers” deed een eerste keer de gitaren brullen. Maar dan kwam meteen al prijsbeest “Bloodbuzz Ohio”, en daarna “I Need My Girl”, “This Is The Last Gime” en “Conversation 16”. De ene gutpunch na de andere. Van extatische euforie naar droeve melancholie en weer terug: het was een spreidstand die The National als geen ander beheerst en soms zelfs binnen een en hetzelfde nummer presteerde.
https://www.instagram.com/p/B1Ulco9oDHW/
Tussen al dat lekkers door dolde Matt Berninger, voor de gelegenheid in een wit hemd, met zijn bandleden en met het publiek. Dit keer zat alles wel van meet af aan perfect. Geen technische probleempjes of fouten, je voelde meteen dat er op een avond als deze ook gewoonweg niets fout kon lopen. Dat gevoel straalde de band ook uit naar het publiek, dat gulzig en met volle teugen genoot van al de delicatessen die ze voorgeschoteld kregen.
“Slow Show” en “England” zijn zowat het boegbeeld van songs met twee gezichten: traag en sfeervol begin, extatische en gierende climax. “Carin At The Liquor Store” ontroerde in zijn alledaagsheid en “Fake Empire” blonk als nooit tevoren. Het publiek in de Marquee liet zich ook opnieuw volledig gaan op “Mr. November” en “Terrible Love”, waar volstrekte vreemden broederlijk naast elkaar brulden. “Light Years” en “About Today” waren dan weer van zo’n adembenemende schoonheid dat de Marquee er stil van werd en de nummers zich in ons hart nestelden.
Van meebrullen over elkaar in de armen vallen tot ademloos toekijken: The National opereerde in de vorm van hun leven, gediend met een setlist die de vorm van een leven perfect reflecteerde. The National wist hoogtes en laagtes, euforie en tristesse haast tastbaar te maken en sprenkelde het in gulle hoeveelheden over het publiek van de Marquee. Eerder die middag prevelde Billie Eilish iets over ‘living in the moment’, maar had ze de show van The National gezien, dan zou ze maar één moment meer willen beleven. De samenzang op het opnieuw akoestisch “Vanderlyle Crybaby Geeks” klonk zo mogelijk nog luider en degradeerde de uitvoering van vrijdag tot een oefenstonde. Dit was het echte werk. Dit was eentje voor het collectief geheugen.
Wat ons betreft had Pukkelpop 2019 na The National mogen ophouden. De band zette zo’n krachtige streep onder vier dagen vol geweldige muziek dat die onmogelijk genegeerd kon worden. Welke band of artiest er nog op de Main Stage, Club of Dance Hall ging spelen, deed er eventjes allemaal niet meer toe. The National moest bezinken en even in onze ziel weken. Wat een show, wat een band en vooral ook wat een publiek.
Setlist:
Rylan
Mistaken For Strangers
Bloodbuzz Ohio
I Need My Girl
This Is The Last Time
Conversation 16
All The Wine
Slow Show
England
Carin At The Liquor Store
Fake Empire
Light Years
Mr. November
Terrible Love
About Today
Vanderlyle Crybaby Geeks
Lees ook ons dagverslag van dag vier van Pukkelpop en onze recensies van Billie Eilish en co-headliner Twenty One Pilots.
