LiveRecensies

Jazz Middelheim 2019 (Dag 3): Jazz is hip!?

Foto: Jazz Middelheim – Bruno Bollaert

Dag drie van Jazz Middelheim draaide rond de twee BeraadGeslagenheren Lander Gyselinck en Fulco Ottervanger. De hele dag cureerden ze het programma, lokten veelbelovende acts naar de clubtent en mochten naast nieuwe jazzgrootheden als Nubya Garcia en Ambrose Akinmusire met hun bands STUFF. en De Beren Gieren het hoofdpodium voor hun rekening nemen. Headliner was Louis Cole, maar de de facto headliner stond als laatste in de club. BeraadGeslagen en bondgenoten vormde het culminatiepunt van de festivaldag, één die opvallend jonger volk aantrok dan een normale Jazz Middelheim dag en de oudere garde soms de wenkbrauwen deed fronsen.

De Beren Gieren @ Main Stage

Foto: Jazz Middelheim – Bruno Bollaert

Curator Fulco mocht als eerste aantreden met zijn band. De Beren Gieren bestaat tien jaar en trakteerde Jazz Middelheim op een wel heel uitzonderlijke elektronische set. Fulco bevond zich achter drie klavieren en wist geflipte geluiden te vermengen met Lieven Van Pée zijn elektrische bas en Simon Segers’ elektrisch versterkte drum. Live zitten ze steeds barstensvol energie en met hun nieuwe setting kwamen hun sprankelende melodieën en complexe structuren alleen maar meer tot hun recht. In september verschijnt een nieuwe ep van de heren met een herwerking van hun Broensgebuzzes (korte gecomponeerde stukjes die doorheen hun hele discografie terugkeren). In Park Den Brandt kregen we al een voorsmaakje van nummers twee, vier en tien. Voor wie dit gemist heeft, volgt er een tour langsheen Vlaamse kerken, waar ze naar eigen zeggen toch wat minder noten zullen moeten spelen vanwege de akoestiek. Fulco wou blijven gaan, maar er was geen tijd meer volgens Segers. ‘Stoppen!’ riep hij, de tijd zat er namelijk op, dat heb je met al die elektronica: delays. Hopelijk moeten we niet nog eens tien jaar wachten op een elektrische set van de Beren… Graag meer van dit!

Bombataz @ Club Stage

Foto: Jazz Middelheim – Bruno Bollaert

Bombataz werd aangekondigd als een fluo eighties mengeling van kitsch en glitch. En aanstekelijke kitsch was het zeker! Of het nu in het Nederlands, Frans, Engels of Spaans te doen was, telkens weer nodigden de vier Brusselaars ons uit tot dansen. Bombataz is moeilijk in een hokje te plaatsen, de ene keer hoor je Tame Impala, de andere keer James Blake om erna verzeild te raken in een synthpoptrack uit de jaren tachtig. De vier huisgenoten (al verhuist er eentje volgende maand) barsten van het talent en hun speelplezier is duidelijk te merken live en in hun muziek. ‘Dank aan Fulco en Lander om ons uit te nodigen!’, zei de band. Wel, wij delen die dankbaarheid.

Ambrose Akinmusire ‘Mae Mae’ @ Main Stage

Artist in residence Akinmusire stond vandaag in kwintetvorm op de planken met zijn project Mae Mae. Doorheen het concert werden opnames van Mattie Mae Thomas gebruikt, een vrouwelijke gevangene van de Mississippi State Penitentiary in 1939, waarvan een muzieketnoloog opnames had gemaakt. Voor het Jazzfest in Berlijn in 2017 componeerde Akinmusire vier stukken rond deze opnames, die opgedragen zijn aan Mattie en zijn moeder, die ook Mae heet. Na Gent Jazz vorig jaar bracht hij zijn poëtische composities die zweven tussen heden en verleden aan het Antwerpse publiek. Vrijdag vertaalde hij zijn bejubelde debuutplaat Origami Harvest naar een live-uitvoering en gisteren passeerde hij Jazz Middelheim met zij kwartet. Akinmusire bewees zichzelf als een van de meest toonaangevende jazzmuzikanten van het moment, eentje waar virtuositeit en politiek activisme nauw bij elkaar liggen.

Linus + Økland / Van Heertum / Zach @ Club

Een beetje een vreemde eend in de bijt was het duo Linus (gitaar/banjo en sax) en hun gasten. Linus maakt heel intieme en wondermooie muziek, met drie eerder ongewone gastinstrumenten: Hardangerviool, eufonium en percussie (een grote bastrom, waarop op allerlei manieren werd gespeeld). Hun muziek glijdt tussen jazz, folk en vrije impov. Op vraag van Fulco speelden ze hier vandaag een concert dat moest contrasteren met de andere, meer dansbare acts in de Club. De bijzonder intieme muziek viel een beetje uit zijn plaats in deze festivalomgeving en wanneer meer mensen onder de tent kwamen schuilen, werd Linus soms te veel overstemd door het geroezemoes.

Nubya Garcia @ Main Stage

Foto: Jazz Middelheim – Bruno Bollaert

Nubya Garcia is een van de revelaties van de ontploffende Londense jazzscene. De superlatieven worden niet gespaard als het gaat over deze tenorsaxofoniste. Ze brengt een mix van Afrofuturisme, dat zowel neigt naar Eryka Badu als de jazzklassiekers en post-American jazz. Garcia speelt telkens weer een intens optreden, en bij haar is er geen tijd voor onnozelheden. Hier draaide het om jazz, diepe, meeslepende jazz. In Middelheim werd ze bijgestaan door een steengoede band en een overenthousiaste pianist die soleerde tegen de sterren op en enkel Garcia’s eigen solo’s aan zich voorbij liet gaan. Ze leek verbaasd door de grote opkomst en was het publiek zeer dankbaar voor hun aandacht. Het was dan ook jammer wanneer ze aan hun laatste nummer kwamen, maar gelukkig duurde dat maar liefst een dik kwartier. Eén ding is zeker, van Garcia is de jazzwereld nog niet snel af, en nu ze ook begint door te breken als dj is er geen ontkomen meer aan.

Benny Sings @ Club Stage

Foto: Jazz Middelheim – Bruno Bollaert

Anderson .Paak en Frank Ocean zijn fan, hij is getekend bij het label van Madvillan en J Dilla en scoorde een hitje met “Loving is Easy” samen met Rex Orange County, en toch blijft de grote doorbraak voor Benny Sings voorlopig nog uit. Maar mede door zijn bekende fans en meer media-aandacht komt hier stilletjes aan verandering in. Benny omschrijft zijn muziek graag als Disneypop en we kunnen wel begrijpen waarom. Hij brengt lichte, vrolijke popliedjes met jazzy en funky kantjes. Benny stond zichtbaar te genieten en bleef vooralsnog zijn bescheiden zelf. Luchtig ging hij over van het ene liedje naar het andere, een dreamy uptempo cover van Drake’s “Passionfruit” passeerde en zonder zorgen kabbelde zijn luchtige set voorbij. Jazz Middelheim hoeft niet altijd complex te zijn, het mag ook eens wat speelser en dromeriger. Al deed Benny de zon niet schijnen, een warm zomergevoel kregen we er alsnog van.

STUFF. @ Main Stage

Foto: Jazz Middelheim – Bruno Bollaert

De tweede curator van de avond mocht het hoofdpodium betreden. Lander Gyselinck en zijn kompanen stonden voor een lastige taak. Hun tweede thuismatch, na Gent Jazz, dat overigens legendarisch was, en tevens was het laatste concert in België voor een lange tijd vooraleer ze aan een nieuwe plaat zouden beginnen werken. De lat was dus hoog gelegd. STUFF. had hetzelfde indrukwekkende podium mee zoals in Gent en ook deze keer droeg de sterke lichtshow bij aan de opzwepende set van deze straffe Belgen. Half acht was misschien wat vroeg, en het publiek moest nog even op gang komen, maar wanneer tracks als “Strata” passeerden kwam het publiek los.

Naarmate het optreden vorderde werd het alsmaar intenser. De vijf virtuozen speelden erop los terwijl Gyselinck alles netjes in het gareel hield. STUFF. zal nooit vervelen; geen één keer was een optreden hetzelfde en telkens weer werden we verrast door een herwerkte versie van bekende nummers. Hiphop op Jazz Middelheim? Het kan! Na Ambrose Akinmusire smeet Mixmoster Menno er onder andere wat Beastie Boys samples tussen. STUFF. kreeg de hele tent mee en het blijft wonderbaarlijk hoe hun complexe muziek zo veel mensen kan aanspreken en doen dansen. Ze zorgden voor het eerste hoogtepunt van de avond en later zagen we Lander nog eens terug voor het laatste. Een bisronde zoals in Gent kregen we niet, het is dus wachten tot die nieuwe plaat. Nota bene op het label Gondwana Records van onder andere GoGo Penguin. Na België is het aan de rest van de wereld om aan STUFF. hun voeten te vallen, en dat we er trots op mogen zijn!

WWWater @ Club

Foto: Jazz Middelheim – Bruno Bollaert

Het is niet de eerste keer Jazz Middelheim voor Charlotte Adigéry, al was het wel haar eerste keer op het podium, aangezien ze vorige keren aan de befaamde jazztons-standjes stond. Een klein applausje dan maar voor alle vrijwilligers? Adigéry stond hier in de gedaante van WWWater en had toetsenist Boris Zeebroek (van onder andere Hong Kong Dong en The Germans) en drummer Steve Slingeneyer, ex-Soulwaxer, mee. Een combinatie dat alleen maar vuur kon opleveren. Wanneer WWWaer begon aan haar set zagen we hier en daar verwarde, ietwat oudere mensen afzakken naar achter. ‘Wat is me dat hier? Elektropop?’ Adigéry kreeg met haar mateloos enthousiasme de Club aan het dansen. Voor haar blote voeten vormde zich een stapel kleren van fans die hun kleren niet meer nodig achtten bij het springen. ‘Wat is er mooier dan de zonsondergang en dansende mensen?’ vroeg ze, en we wisten het ook niet. Zelfs de vier moedige stoelzitters op de eerste rij moesten het hierna begeven, of het nu kwam door ze ondergaande zon, de onweerstaanbare beats van WWWater of Boris die ineens achter zijn gitaar kroop, rechtstaan deden ze, dansen ook.

Louis Cole Big Band @ Main Stage

Geprogrammeerde headliner van de avond was de geflipte Louis Cole. De Amerikaan uit Los Angeles is bekend als de helft van het duo KNOWER en zijn komische YouTubekanaal. Cole lijkt wel een wandelende meme, schrijft hyperfunky snelle nummers over pizza en andere onnozelheden. Toch werkte hij op zijn recenste plaat met onder andere Thundercat en Brad Mehldau samen. Een onnozelaar, maar wel eentje die zijn werk heel serieus neemt. Jazz kan je zijn muziek niet noemen, zo gaf ook de aankondiging toe, maar aan de basis van zijn muziek ligt ook die van de jazz, namelijk de pure vrijheid die je hebt bij het spelen van jazz. Al van jongs af aan is Cole gefascineerd door legendarische jazzdrummers als Jack DeJohnette (van onder andere Miles Davis), en geregeld kroop hij gisteren ook achter de drums. Het viel ons op dat hij vandaag de derde linkshandige drummer was, na Lander en Slingerneyer van WWWater, die op een rechtshandige drum speelde. Misschien schept dit een band?

Normaal gezien speelt Cole graag solo, net zoals hij muziek speelt, maar vandaag werd hij vergezeld door een tienkoppige big band, geheel gekleed als skeletten, en voor de gelegenheid had Cole een strak vleespakje en een broek van Cheetos aangetrokken. Dat Cole dus een gekke naam is voor een jazzfestival moeten we je niet vertellen. Toch kreeg hij een volgelopen tent aan het dansen en bracht hij een optreden vol humor en speelplezier. Cole ontpopte zich tot dirigent van zijn big band: meerdere malen telde hij tot vier bij het aangeven van de chorus en op een bepaald moment van achter zijn drums riep hij: ‘Everybody solo!’ waarop de hele blazerssectie (drie saxen, een trombone en een dwarsfluit) er duchtig op los begon te blazen. Een verjaardagsliedje kon er ook nog vanaf. “Happy Birthday” zongen de achtergrondzangeressen, begeleid door Cole op een waarschijnlijk net uitgezopen fles wijn. Tegen half elf waren we al aan het laatste nummer toe, maar dit bleek een een inschattingsfoutje, want het slome liedje bracht de vaart uit de set. Al een geluk dat het laatste halfuur nog gevuld werd met de mafheid van Cole en zo konden we tevreden afzakken naar de Club, waar de twee curatoren de avond zouden gaan afsluiten.

Beraadgeslagen & Bondgenoten @ Club Stage

Foto: Jazz Middelheim – Bruno Bollaert

Lander en Fulco hun bekende set-up waar het publiek 360° rond kan staan, stond al gereed in de tent en nog voor Louis Cole gedaan was, stond het al barstensvol in de kleine Club. De twee curatoren werden met gejuich op het podium onthaald en begonnen aan een set die alle kanten uitging, behalve op de vertrouwde paden. Naadloos breiden ze een mix van funk, kitsch, breakbeat, elektro en futurisme aan elkaar zonder enige flow te verliezen. Eerste bondgenoot was Mauro, je kent hem wel. Al van in het begin vergezelde hij de heren op hun spacy trip met snedige gitaarintervallen en hier en daar een zangpartijtje van niet langer dan twee seconden.

Na Mauro en wat gepruts aan de delay van snare 2 konden we weer verder. Nu was het de beurt aan Charlotte Adigéry. Net als eerder die avond had ze er ongelooflijk veel zin in. Al had ze wel een beetje stress. Fulco en Lander zetten hun trip verder, de vocals van Charlotte brachten ons verder in hogere sferen. Hoorden we hier nu wat tekst uit “High Lights”? Als laatste kwam “Isabellade”, ditmaal niet op zijn Hollands, maar gebracht in het zoete Gentse accent van Charlotte.

Uiteindelijk was het de beurt aan bondgenoot nummer drie: Zwangere Guy. Die vloog er meteen in met “Wie is Guy?”. Jazzminnend Vlaanderen weet het nu ook. Verder werden “Energuy” en “Beter Leven” begeleid door de beats en synths van BeraadGeslagen. Zowaar had Jazz Middelheim zijn eerste moshpit in vijftig jaar kunnen hebben, maar het bleef jammer genoeg bij wat spring- en duwwerk. Wanneer volgt een echte samenwerking tussen de drie heren? Wij wachten alvast in spanning af! Het blijft onwaarschijnlijk wat de twee heren uit hun instrument krijgen. De eens zo brave Fulco van De Beren Gieren ontpopte zich tot duracellkonijn en Lander ging tekeer op zijn drums en speelde daarbij nog eens rustig enkele stukjes op zijn keyboard. Ja, hallo!

Jazz Middelheim bevestigde het gisteren: jazz is relevant en bovenal hip!

Related posts
2023FeaturesInstagram

De beste concertfoto’s van 2023 volgens onze fotografen

Zoals we eerder al aangaven bij de mooiste albumhoezen van 2023: het visuele is bij muziek minstens even belangrijk als de klank….
LiveRecensies

BeraadGeslagen @ Het Depot: Gek én geniaal

We stoefen nog steeds over de opzwepende drumskills die we afgelopen zomer konden aanschouwen bij de festivalshows van Lander & Adriaan. Nu…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Hania Rani - "Hello"

Amper drie maanden na On Giacometti, haar recentste album, is Hania Rani alweer terug met een gloednieuwe single. De Poolse pianiste en…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.