Uitgerust en bekomen van de drukte van gisteren, starten we vol goede moed aan dag 2. Ed Sheeran is naar huis vertrokken en heeft het goede weer met zich meegenomen. Een gordijn van grijze wolken strekt zich over het festivalterrein en de kans op een buitje of twee lijkt reëel. Het is beduidend minder druk dan op de uitverkochte dag 1, er zijn immers nog steeds dagkaarten te koop. In tegenstelling tot de mensenmassa van de dag eerder, ligt de weide er nu relatief doods en verlaten bij. We laten alvast de pret niet drukken en starten de dag met Tove Styrke.
© CPU – Nathan Dobbelaere
De Zweedse popartieste, die tot op heden een nobele onbekende blijft in ons land, mag de Mastercard Stage openen. Eerste nummer “Borderline” jaagt een poppy sound door de tent; maar kan op weinig respons rekenen van het publiek. Desondanks dat het op het moment zelf niet slecht was, klonk het eerder als dertien in een dozijn. Weinig memorabel, helaas…
© CPU – Nathan Dobbelaere
Franz Ferdinand daarentegen kreeg het publiek wel meer met zich mee. Waar de set nogal middelmatig begint met “The Dark of the Matinee” en “Always Ascending” is het met “Do You Want To” wel raak. Alex Kapranos z’n eeuwig enthousiasme, grappige danspasjes en sprongetjes werken heel aanstekelijk. Hoogtepunt is natuurlijk megahit “Take Me Out”, luidkeels meegezongen door de Szitizens. Binnen een week terug van dat op Pukkelpop.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Over eeuwig enthousiasme gesproken, boegbeeld van de huidige generatie YUNGBLUD moet alles behalve onderdoen. Ondanks dat hij z’n arm brak twee dagen voor Sziget, springt hij van de ene kant van het podium naar de andere en speelt hij zelfs gitaar, tegen zijn doktersadvies in. Hij is misschien wel de grootste rijzende ster van de line-up dit jaar. “I Love You, Will You Marry Me” wordt overweldigend luid meegezongen door het publiek. Zo luid dat Dominic zelf verbaasd over de menigte uit kijkt met een smile tot achter zijn oren. YUNGBLUD zet altijd een energieke show neer, en dat was op Sziget niet anders.
© CPU – Nathan Dobbelaere
De line-up in Hongarije telt ook enkele Belgische bands. Tamino staat zaterdag als opener geprogrammeerd, vandaag zagen we Whispering Sons aan het werk op de Europe stage. De band is in het buitenland niet onopgemerkt gebleven, en terecht. Het vijftal, onder leiding van zangeres Fenne Kuppens, is live muzikaal erg sterk. Hun unieke sound is een frisse wind tussen de poppy line-up vandaag op Sziget.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Headliner van de avond is The 1975. Een halve headliner als je de opkomst bekijkt, maar eentje die toch best een goede indruk naliet. Het is vooral op visueel vlak dat de band zich onderscheidt. Op het podium hangt en giantisch LED-frame die het geheel omkadert. Het nieuwe album A Brief Inquiry Into Online Relationships vorm de rode draad doorheen de set. Hoogtepunten “TOOTIMETOOTIMETOOTIME” en “Sincerity is Scary” vullen perfect de vele hits aan, waaronder “Love Me, Somebody Else” en afsluiter “The Sound”. Her en der zien we tranen weggepinkt worden door de tientallen fangirls die de band rijk is.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Voor we naar hotel vertrekken, maken we nog een laatste tussenstop: CHVRCHES. Wat ooit begon als brave electropop onder leiding van Lauren Mayberry, groeide uit tot een volwassen band met heel wat radiohits. Het grootste gros van de nummers komt uit hun laatste worp Love Is Dead. “Get Out” is de perfecte opener voor de volgeladen A38 tent. Als na enkele nummers Lauren het podium even moet verlaten voor een kleine ‘wardrobe malfunction’ vraagt keyboard speler Martin Doherty het publiek “Hey Baby” van Bruce Channel te zingen, tot groot jolijt van iedereen aanwezig. “Miracle” wordt meegedanst tot achteraan de tent en voorlaatste nummer “The Mother We Share” laat iedereen voor de laatste keer meezingen.
We verlaten gelukkig het eiland. De warmte bleef uit en de dag was meer gevuld dan de eerste. Vandaag is het een stuk minder interessant. Misschien een uitstekend excuus om eens de binnenstad van Boedapest in te trekken.
