LiveRecensies

Lokerse Feesten 2019 Dag 3: Blasts and the Past

©CPU – Stijn Verbruggen

Het is alweer tijd voor de hoogdag van de Lokerse Feesten. Meteen ook de duurste, we hebben het natuurlijk over de befaamde metaldag. Met een line-up die oude veteranen back-to-back zet met jong geweld verbaast het ons niet dat deze editie net niet uitverkocht raakte. De Belgische vlag wapperde tijdens de slot show van Scorpions op hun videowall, maar echt wapperen deed de vlag in de Red Bull Music Room.

Brutus @ Mainstage

© CPU – Stijn Verbruggen

Van de Red Bull Music Room naar de Main Stage, niemand minder dan Brutus mocht deze metaldag aftrappen. Vorig jaar was deze job nog voor een laatste keer weg gelegd voor Diablo Blvd., die toen op een wel zeer warme zondag het publiek niet meteen mee kreeg. Dit jaar nam de driekoppige muzikale wervelwind Brutus Lokeren mee op sleeptouw. Beginnen deden ze verrassend genoeg met “War” dat ook op de Main Stage geweldig klonk. Het publiek keek geïnteresseerd mee. De muzikale genialiteit van dit trio is al langer een feit, maar dat was niet genoeg om het volk volledig te bekoren. De aandacht begon wat af te slanken, want Brutus moet het enkel van hun muziek hebben. Een bewuste keuze, maar de show viel voor de grote massa toch wat tegen. Een stijve gitarist en iets energiekere bassist zijn niet genoeg om het energiepijl bij het publiek op te krikken. Gelukkig kon de grote variatie in de set ons blijven boeien, wat niet van iedereen gezegd kan worden.

Zeal & Ardor @ Mainstage

©CPU – Stijn Verbruggen

Toen Monster Magnet cancelde, was het even wachten op een vervanger maar deze was meer dan het wachten waard. Zeal & Ardor is één van de meest vernieuwde bands binnen het metalgenre. Manuel Gagneux slaagt er moeiteloos in twee uiteinden van het muzikaal spectrum te combineren. Black metal gefuseerd met spiritual gospel uit de tijd van de Amerikaanse slavernij. Na Graspop en Werchter neemt de band Lokeren mee in hun verhaal. Vijf mannen in zwarte hoodies kwamen het podium op en hadden, buiten het achter hen geprojecteerde logo, geen verdere attributen nodig. Hoewel ze hier vandaag zonder bassiste Mia Rafaela stonden, slaagde de Zwitsers er perfect in Blackend Negro Spiritual te brengen omgeven door de blastbeast van Marco.

Het publiek was iets talrijker en energieker dan daarnet. De band gaf zich volledig en de energie op het podium bereikte een hoogtepunt tijdens “Waste”. Het publiek volledig meekrijgen, zat er nog niet meteen in hier in Lokeren. De band eindigde hun geslaagde set met “Baphomet”. Dit soort experimentele cross-overs zijn de toekomst van het genre, dus best beide ogen en oren openhouden voor wat Manuel Gagneux nog uit zijn mouwen tovert.

Life of Agony @ Mainstage

Life of Agony @ Lokerse Feesten 2019

Na twee heavy hitters, kon men even op adem komen met Life of Agony. Ondanks vele splits en line-up veranderingen bestaat deze band nog steeds. Hun laatste reünie in 2014, na de geslachtsverandering van Caputo, werd nergens anders dan in Kortrijk afgetrapt op het Alcatraz festival. Het volk bleef toestromen door deze toegankelijkere vorm van metal. Het grote contrast met Zeal & Ardor duurde wel even om te verwerken. Van de zware blastbeats naar het eerder simpel werk van Life of Agony. Ze profileren zich zelf dan ook als een groovy heavymetalband maar die grove was hier toch niet zo makkelijk te vinden. De fans bleven trouw kijken, er ontstonden zelf aan het podium wat mini-moshpits. Maar daar bleef het ook bij. De trouwe fans bleven plakken, de rest nam te tijd om iets te eten of naar de Red Bull Music Room te gaan. Deze Amerikanen zijn toch wel duidelijk hun piek voorbij.

Wolvennest @ Red Bull Music Room

Wie terug wat nood had aan Belgisch geweld, kon terecht in de Red Bull Music Room voor de zwaar atmosferische Brusselse Black Doom Metal van Wolvennest. De Music Room transformeert als het ware in een spookkot van melodische synths en diepe gitaren. Gooi hier nog wat stevige vocals van frontlady Shazzula bij en we vallen volledig in trance. De band is volledig in outfit, de wierook staat aan en een passende lichtshow zorgt voor een mooi geheel. Dat smaakt duidelijk bij het publiek die tot op de trappen staat.

Het podium openen met volle zaal kunnen wij zeker als een succes rekken. Shazzula’s werk op de theremin afgewisseld met haar vocals, maakten de atmosfeer o zo luguber. De drie elektrische gitaristen waren misschien wel wat te veel van het goede en knelden de intimiteit wat. Eens je in deze trance raakt, kom je er moeilijk terug uit. De nummers vloeien dan ook heel gemakkelijk over in elkaar, wat dat gevoel alleen maar versterkte. Sommige noemen het repetitief anderen noemen het gewoon Wolvennest.

Alestorm @ Mainstage

©CPU – Stijn Verbruggen

Wie even genoeg had van al dat serieus gedoe, kon zich volledig laten gaan op de pirate party metal die Alestorm zo verdomd goed meestert. Deze Schotse entourage werd bekend door pirate folk metal te maken en raakten in een mum van tijd wereldbekend met het geniale “Drink”. De mannen slagen er in om meer te zijn dan een one hit wonder en nummers als “Keelhauled”, “Fucked with an Anchor” en “Mexico” zijn voor veel metalheads ook al classics. Alhoewel ze in hun muziek hun kilt ruilen voor een piratenoutfit, is dit op het podium net omgekeerd. Wie nog nooit van Alestorm gehoord heeft, zal bij het zien van de band niet meteen deze piratemetal verwachten. Maar tegen het eind van de show zong iedereen toch luidkeels mee. Beginnen deden ze terug met “Keelhauled” en het volk begon meteen te dansen, springen en moshen. Die moshpit stopte dan ook de ganse set niet.

Met evenveel keyboards als gitaren, krijg je een zeer speelse en unieke toon. En het is net dat speelse dat Alestorm zo toegankelijk maakt. Vijf Schoten die met kilts, sandalen, minishorts en pizzashirts op een podium staan met een grote opblaasbare eend. Deze mannen hun onverschillige mentaliteit zorgt niet voor metal van de bovenste plank, maar we kunnen garanderen dat niemand hier weggaat zonder een brede glimlach op zijn gezicht. Zo vergezelde Beef Guy hen tijdens hun cover van “Hangover” en de guitartech met een signature Ed Sheeran acoustic gitaar. Dat soort waanzin zie je enkel maar bij Alestorm. De setlist blijft al een paar jaar hetzelfde, maar voor het ogenblik stoort dit nog niet. De mannen pakken het slim aan door met de beschikbare variatie te werken in hun set waardoor niet elk nummer eigenlijk min of meer het zelfde is. Eindigen doet de band natuurlijk met “Drink” en “Fucked with an Anchor”, wat had je anders verwacht?

Wiegedood @ Red Bull Music Room

Eens volledig wakker geschud door Alestorm, was het het ideale moment om terug af te zakken naar de Music Room. Na ons omver te blazen in de vroegte op Graspop waren we nu volledig wakker voor Wiegedood. Het duurde niet lang voor de toon gezet werd in deze kleine ruimte. Het publiek was enthousiast en genoot met volle teugen. Ze klonken hier dan ook net iets beter dan in de grote Marquee. Het publiek bleef wel niet plakken, zoals we al wisten is dit trio niet voor iedereen weggelegd. De muur van geluid werd prachtig versterkt door een muur van licht. Een knap staaltje lichttechniek. “Prowl” deed ons weer huiveren en dat op de meest positieve manier.

Europe @ Main Stage

©CPU – Stijn Verbruggen

Een metaldag zonder een klassieker? Nee dat kan niet! Na hun show reeds vijftien jaar geleden waren ze terug op de Lokerse feesten. De Zweedse veteranen van Europe weten nog altijd van geen ophouden. Natuurlijk proberen ze nog steeds verder te surfen op het succes van hun monsterhit, je weet wel “The Final Countdown”. Ja die was van hun, veel mensen kwamen dan ook gewoon voor dat ene nummer. Europe brengt al heel lang niets nieuws meer bij, de populariteit van deze zachte rock/metal is al jaren niet meer wat het ooit was.

En toch slagen deze bands er keer op keer in om toch volk te lokken. Laten we eerlijk zijn, dit gaat hier dan wel vaak over mensen die opgegroeid zijn met deze muziek. Veel jong volk komt hier niet speciaal op af. Europe was waarschijnlijk de traagste act van de dag. De front deed wel goed zijn best om het volk mee te krijgen en probeerde er met zoveel mogelijk energie toch maar te staan. Nu was het wel het ideale moment om iemand vast te nemen en een slow te dansen. Niet iets wat je vaak ziet op een ‘metaldag’.

De synthgeluiden uit hun tijd zijn al lang niet meer vernieuwd en als je bijna elk nummer hetzelfde geluid stopt, wordt al snel repetitief. Nummers als “Superstitious” krijgen toch nog steeds een deel van het publiek moeiteloos mee. Maar toen ze eindigden met “The Final Countdown” deed als het ware heel Lokeren mee. Jammer dat dit pas het geval was op het einde, al was dit natuurlijk wel wat te verwachten.

Evil Invaders @ Red Bull Music Room

Na deze veteranen, keerden we terug naar de Music Room, waar Evil Invaders ons zat op te wachten met een vernieuwde blast from the past. Deze Belgen hebben veel geleerd van al die veteranen en zetten dan ook hun werk verder. Deze mix van old school thrash, speed en death metal blijkt verrassend genoeg heel boeiend te zijn. Dat de band aanzien wordt als een van de meest belovende Europese metalacts, is hier zeer duidelijk. De zaal staat vol en iedereen geniet hiervan. Er werd voorspeld dat ze het dak van de sporthal zouden blazen en dat doen ze dan ook met “Feed Me Violence”. Er werd vol op gemosht en zelfs gecrowdsurft. Terug een band om zeker in het oog te houden.

Scorpions @ Main Stage

©CPU – Stijn Verbruggen

Het plein van de Lokerse feesten liep volledig vol voor onze tweede klassieker begon. Waarschijnlijk de enige Duitse band die bekender is dan Rammstein, zijn deze Scorpions die net als Europe met softrockhitjes wereldberoemd werden. Het grote verschil met Europe is dat deze Duitsers ook met hun metalnummers goed wisten te scoren. Iedereen kent zowel “Wind Of Change” als “Rock You Like a Hurricane”.

De oude mannen komen aan gestrompeld na een introfilmpje op hun grote videowall. Beginnen deden ze met “Going Out With A Bang”. Maar niets is minder waar. Zanger Klaus Meine stem klinkt nog amper naar iets. Hij blijft eentonig en energieloos. Dit (samen met een spectaculair slechte videoanimatie op de videowall) zorgt voor een zeer tegenvallend optreden. Hun riffs waren wel nog steeds even strak als hun broeken en de Duitsers slagen er wel nog steeds in volk te trekken door hun vergane glorie. Zo werd er luidkeels mee gezongen op “Wind Of Change” en natuurlijk ook op “Rock You Like a Hurricane” die dan ook het einde van de set was. Maar verder viel er heel weinig te zeggen over de show.

Stake @ Red Bull Music Room

Post-Scorpions is het tijd voor de post-metal, post-noise en present-genialiteit die Stake brengt te verwelkomen. Het lijkt een waar feest te worden als het volk al staat aan te schuiven voor de gesloten deuren. Maar het volk blijft niet toestromen. Lokeren blijft niet wakker voor de mannen van Stake en de zaal raakt voor drie vijfde gevuld. Maar dat houdt de mannen niet tegen. Wat volgt is een strakke set, die ons er aan herinnert hoe atmosferisch Steak Number Eight klonk en hun Stake nu klinkt. Hun debuutalbum komt pas later dit jaar uit, maar wij smulden alvast van “Catatonic Dreams” en hun nieuwste “Doped up Salvations”.

Live konden we niets anders dan hier nog meer van genieten. In het midden van de set speelden ze dan ook deze twee nummers back-to-back. En dat zorgt natuurlijk voor grote variatie binnen die nummers alleen al. Een leuke afwisseling na de opbouwende songs van hun ‘vorige band’. De visuals die Stake meebracht, waren al pakken beter dan de ouderwetse van Scorpions. Er is hier duidelijk een veel jonger publiek dan aan de Main Stage met een veel hoger energieniveau als gevolg. Na een dik uur te spelen eindigt deze metaldag met een crowdsurfende Brent en uitgeput publiek.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Desertfest maakt eerste namen bekend met o.a. Fu Manchu en Russian Circles

Naast de regen die vandaag met bakken uit de lucht komt, vallen ook de festivalaankondigingen in grote getalen. Zo ook in Antwerpen,…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Alestorm - "Voyage of the Dead Marauder" (feat. Patty Gurdy)

Het ‘piratemetal’-geweld uit Schotland, Alestorm, brengt ons het eerste nieuwe werk sinds de release van hun vorige en zevende album Seventh Rum…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Eerste namen Rock Herk 2024: Brutus, Whispering Sons, Herman Brusselmans en meer!

Nu de affiches van ’s lands grootste festivals almaar meer vorm beginnen krijgen, beginnen ook de eerste namen van de middelgrote varianten…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.