AlbumsRecensies

Lucy Lu – Vol. II (★★★): Spitsvondiger dan de titel

Heb je het graag jazzy en groovy? Dan zit je goed bij Lucy Lu. De man achter deze klinkende naam is Luke Bower uit Londen en hij is al een tijdje bezig om de brug richting deze kant van het Kanaal te construeren. Bouwverlof of niet, Lu is daar met een nieuwe ep om zijn publiek hier weer uit te komen breiden. Die ep heet Vol. II en gelukkig is zijn muziek spitsvondiger dan die titel.

De ep wordt afgetrapt met blazers; de jazz staat dus al paraat en onze aandacht is direct getrokken. Al gauw wordt het aangevuld met zwoele beats en Lu’s vleiende stem, waardoor ook de r&b-fans aan hun trekken kunnen komen. Steeds zijn het vooral de verschillende muzikale puzzelstukken die mooi samenwerken in het vormen van een aanstekelijk totaalplaatje. Het valt op dat de afwerking goed doordacht werd en maar goed ook, want anders zou deze muziek gewoonweg in het water vallen. Gelukkig krijgen we dus een ideale blend van grooves en sensualiteit, overgoten met een sausje van blazers.

Kan je nog meer wensen? Misschien wel, want “Crucial” en “Adonis” zijn erg dansbaar en leuk, maar de allerbeste zanger moet je niet zijn om dit te brengen. Lucy Lu heeft een rauwe klank als troef, maar pakt nooit echt uit met zijn stem. We zouden Bower ook graag eens de ziel uit zijn lijf horen schreeuwen; soms mag het eens iets meer zijn. Wel moet gezegd zijn dat de tweede helft van de ep zich weliswaar niet tot uithalen leent, omdat de vibe daar nu eenmaal minimaal is en vooral teert op onheilspellende instrumentals.

Zo is “Life After Death” echt een schot in de roos wat sfeerschepping betreft. Het klinkt duister, maar tegen het einde toe komt er toch een straaltje zonlicht piepen in de vorm van een zanglijn die direct blijft hangen. En kijk daar, de blazers komen ook nog hun ding doen en de spanning verder opdrijven. Bij een eerste luisterbeurt vonden we het straf dat dit niet de ep-afsluiter is, aangezien je toch enkele seconden met open mond achterblijft nadat het nummer tot zijn einde komt.

Vol. II telt dus nog een laatste nummer, waarvoor Lucy Lu niemand minder dan straffe madam Nilüfer Yanya kon strikken. Dat niet iedereen zo’n samenwerking voor elkaar kan krijgen, behoeft weinig uitleg. Hierin wordt de schade overschouwd die de donkere klanken van zonet hebben aangericht. Breed uitgesmeerde synths geven aan dat de storm is gaan liggen, maar er nog enkele brokstukken opgekuist dienen te worden. En daarmee is ons ongelijk bewezen. “Damascus” is de geruststelling na een wervelwind van een dag; terecht de afsluiter van dit korte ep’tje.

De nieuwste ep van Lucy Lu is voor de helft een groovy hapje om op te dansen en voor de andere helft een storm met de bijhorende troost naderhand. Doorheen al die verschillende benaderingen zijn er drie factoren die steeds weer terugkeren: Lu’s rauwe stem, de blazers die af en toe hun stempel komen drukken en een liefde voor zwoele beats en synths. Vol. II is zeker genietbaar en verrast in zijn veelzijdigheid. We willen enkel Luke Bowers stem ook wel eens van meerdere zijden leren kennen.

Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Kate Bond - "Divide and Rule"

De Britse coolkid Kate Bond heeft naar eigen zeggen haar eigen genre uitgevonden: ‘fuck-you soul’. De in Yorkshire geboren muzikante liet zich…
2022FeaturesInstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2022

Het jaar loopt langzaam maar zeker op z’n eind. Naar goede gewoonte word je dan gebombardeerd door lijstjes met eindejaarsoverzichten en dit…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Nisa - "Affection"

Wat Hollywood voor de filmindustrie is, is Brooklyn voor de alternatieve muziek. Ook Nisa mag de stad inmiddels haar thuis noemen, nadat…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.