De Congolezen van KOKOKO! kwamen in 2016 voor het eerst samen om op een van de vele straatfeestjes te spelen. Ze voelden elkaar zo goed aan dat ze besloten om samen te blijven spelen. Drie jaar later touren ze door Europa en Noord-Amerika en brachten ze met Fongola een heel dansbare plaat uit. Bij Dansende Beren vonden we het dan ook de hoogste tijd om hen eens aan de tand te gaan voelen voor ze helemaal doorbreken.
Hoe kwamen jullie eigenlijk samen als groep?
Onze bedoeling was oorspronkelijk om samen muziek te maken in Kinshasa die gebruikt kon worden in een film van Renaud Barret. We kenden elkaar nog niet, maar door Débruit werden we allemaal aan elkaar voorgesteld en bleven we ook hierna nog met elkaar jammen. Om te vieren dat we één maand muziek maakten hielden we een straatfeestje en dat samen muziek maken vonden we zo plezant dat we tegen onszelf zeiden dat we dit samen moesten blijven doen.
Jullie startten in 2016 en drie jaar later touren jullie al door Europa en Noord-Amerika; konden jullie hier eigenlijk ooit over dromen?
Neen, zeker niet op zo een niveau en voor zoveel mensen. Wanneer we droomden over spelen in Europa of Amerika waren het eerder wazige gedachten, omdat we niet wisten hoe het er echt aan toe ging.
Na jullie tour houden jullie ook halt in The Fabric in Londen en Berghain in Berlijn. Hoe hebben jullie dat kunnen regelen?
Het is vooral onze muziekstijl die ons daar heeft kunnen brengen, in combinatie met die clubs die ook openstaan voor wat meer alternatieve elektronische muziek. We wilden niet gecategoriseerd worden onder de categorie ‘wereldmuziek’ en in Afrika is er ook wel een grote elektronische muziekscène. Mensen in Europa moeten er bewust van worden dat muziek uit Afrika niet altijd traditioneel hoeft te zijn, dus zochten we echt naar zulke clubs om mensen ook een andere kijk op Afrikaanse muziek te kunnen geven.
Couleur Café was niet jullie eerste Belgische concert, want jullie stonden ook al in Recyclart, Bozar en Het Bos. Wat is het grootste verschil tussen het Congolese en Belgische publiek?
In België is er altijd heel veel sfeer, van begin tot eind. In Brussel kregen we sinds het begin ook de beste reacties. Tegen het einde van dit jaar komen we trouwens ook nog eens naar de Botanique en de Vooruit. In Kinshasa nemen de mensen meer een houding aan en reageren ze niet direct op de muziek.
Dat is vreemd; ik had het mij eerder omgekeerd voorgesteld.
In Kinshasa is er zoveel muziek en andere artiesten zijn ook vaak wat jaloers. Het andere is dat ze onze muziek niet meteen gewend zijn omdat we geen rumba of ndongolo spelen. Het is niet dat iedereen negatief is in Congo, want sommige mensen zijn wel direct mee en vinden het echt wauw.
En waar houden jullie echt van in ons kleine landje?
Dat is toch zeker het publiek; ze zijn echt uitbundig en zo komen we in een vicieuze cirkel. De fans geven ons meer energie, dus willen we nog beter spelen, waardoor er dan weer harder wordt gedanst. Ook door de grote Congolese gemeenschap komen er vaak vrienden kijken wat het allemaal toffer maakt.
Welk verhaal willen jullie eigenlijk brengen met het nieuwe album?
We willen onze fans ook eens een ander soort stijl en geluid van ons laten zien. We spelen deze nummers ook voor deze eerste keer live, zodat de fans echt konden uitkijken naar iets nieuws.
We vonden Fongola een geweldige plaat, maar verstonden er geen woord van. Is er een bepaalde reden waarom ze in het Lingala is gezongen?
Lingala is onze moedertaal en zo is het makkelijker om onze ideeën om te zetten in muziek. Het is ook een heel muzikale taal. In West-Afrika is er een trend om in het Lingala te zingen, doordat de mensen beïnvloed worden door Congolese muziek. Zelfs in Ivoorkust, China en Japan worden Congolese orkestjes gehouden waar dan in het Lingala wordt gezongen. Ook ontdekken mensen op die manier nieuwe talen, die ze anders nooit gehoord zouden hebben. Op het album wordt er niet enkel in het Lingala gezongen, maar ook in het Swahili, Frans en Kikongo.
Jullie zijn drie jaar geleden gestart en staan nu hier. Als jullie mogen dromen, wat zou je dan over drie jaar verwezenlijkt willen hebben?
Hopelijk kunnen we in die jaren gewoon blijven doorgaan met muziek maken en albums uitbrengen, maar we willen ook bekender worden zodat iedereen naar onze muziek kan luisteren. We dromen er ook van om de grotere instrumenten en dansers mee te kunnen nemen naar shows en mensen dan één groot spektakel te kunnen geven.
Zijn er volgens jullie dan ook nog artiesten uit Kinshasa die we echt moeten leren kennen?
In de Congolese rumba zijn er echt heel veel goede artiesten, maar ze maken wel allemaal dezelfde muziek. Er zijn niet zoveel Congolese artiesten die muziek maken zoals de onze.
De band komt in het najaar twee keer naar België en wel op volgende data:
22/11 Vooruit, Gent
04/12 Botanique, Brussel
