Foto: Les Ardentes – Official
Nog maar dag twee en de vermoeidheid was al duidelijk te merken bij het publiek. Het duurde ook eventjes voor het half-eiland aan de Maas begon vol te lopen en er genoten kon worden van mooi weer en muziek. Het stofprobleem was nog steeds aanwezig en dat zorgde opnieuw voor vuile kleren en een vuile neusholte. Ook gisteren was er trouwens opnieuw een afzegging (de zesde in totaal al), maar organisatie en publiek probeert er steeds weer het beste van te maken. Het werd een dag die moeilijk op gang kwam en pas op het einde wist te boeien.
Lord Gasmique @ Le Parc
Beginnen deden we de dag met hiphop uit Brussel. Lord Gasmique wist ervaring te verzamelen met de 6 O’Clock Gang en loste onlangs zijn album Mieux. Het was zijn vierde keer in Luik en hij wilde dat dit het wildste van ze allemaal zou worden. Daar slaagde Lord Gasmique niet helemaal in. Zijn duistere beats waren iets te donker en soms iets te smooth om er op los te kunnen gaan. Dat de dj ook bij twee nummers achter een drumstel ging zitten, hielp daarbij niet veel. Ook bij een oproep tot een pogo aarzelde het publiek iets te vaak, iets wat we tot nu toe niet zagen op Les Ardentes. Lord Gasmique is desondanks een goede live performer die geen backtrack gebruikt. We zijn al benieuwd of hij het publiek wel zal meekrijgen op de openingsdag van Dour.
Gringe @ Le Parc
Een dik uur later was het dan aan Gringe om te tonen wat hij in zijn mars heeft. Met bijna veertig jaar behoort hij al tot de iets oudere garde en die weet exact wat het publiek van hen verwacht. Echt lang is Gringe als solo-artiest nog niet onderweg, maar toch was het al aardig druk voor het hoofdpodium. Het was dan ook niet de eerste keer dat hij op Les Ardentes stond, want hij was jarenlang ook de stagebuddy van OrelSan. Met een toffe flow en goede teksten kreeg hij de sfeer er goed in. Ook het scratchen door zijn dj wisten we te appreciëren, aangezien dat lekker laidback overkwam en zo goed paste bij de relaxte atmosfeer. Er werden ook heel wat nummers van zijn groep met OrelSan Casseurs Flowters (zoals “À l’Heure Où Je Me Couche”) gespeeld en die zorgden voor een aantal massale meezingers. Van machogedrag was bij Gringe geen sprake en dat voelde toch eens verfrissend tegenover heel wat andere artiesten op de line up.
SCARLXRD @ Wallifornia Beach
Wie zin had in een uur ‘ragen’ moest gisteren om half zeven bij het Wallifornia Beach podium zijn bij het optreden van SCARLXRD. De Brit was vroeger nog zanger in de metalband Myth City, maar koos een aantal jaren terug om zich volledig op de rapmetal te storten. Met succes trouwens, want gisteren verzamelden duizenden zich voor het podium om voor heel wat chaos te zorgen. Bij elk nummer steeg er een gigantische stofwolk op van de heftige pogo’s. De stembanden van SCARLXRD gingen meermaals tot het uiterste en de longen werden uit het lijf geschreeuwd. De dj van SCARLXRD stond amper achter zijn draaitafel en klauterde liever het podium en het publiek in. Tijd om te bekomen kregen we amper en nummers als “6 Feet” en “GXING THE DISTANCE” voelden als een kopstoot op een nuchtere maag. SCARLXRD was degene die nodig was om iedereen op dag twee wakker te krijgen en hij volbracht zijn taak met verve.
Aminé @ Le Parc
Met een loyale vertraging van tien minuten kwam er eindelijk muziek uit de luidsprekers. Op Aminé moesten we desondanks nog eens tien minuten extra wachten en dat was misschien wat te veel van het goede. Openen deed hij dan toch eindelijk en dat met “Yellow”. Het energiepijl zat nog niet daar waar het zou moeten, maar daar bracht “SHINE” dan toch verandering in. Hoe dan ook konden we ons niet van het gevoel ontdoen dat de Amerikaan met tegenzin op het podium stond en hij ging dan ook niet verder dan de standaard bindteksten. De motivatie kwam dan toch boven nadat hij merkte dat het publiek echt wel goed aan het gaan was. Grappig vonden we trouwens dat dj Madison LST na “Spice Girl” even ook de echte Spice Girls opzette. Soms kan het zo makkelijk zijn om iedereen naar je hand te zetten. Zijn hitje “CAROLINE” bleek ook in België goed gekend te zijn, terwijl afsluiter “REEL IT IN” voor de moshpits zorgde. Het was een dubbel optreden, soms goed en soms iets minder. Het einde maakte veel goed, maar toch hadden we meer van Aminé verwacht.
Cory Henry & The Funk Apostles @ La Rambla
https://www.instagram.com/p/Bzi-UgnCxqP/
La Rambla is de plek op Les Ardentes waar iets gewaagdere acts geprogrammeerd staan en dat voelde ook gisteren weer als een verademing. Cory Henry stond er namelijk met zijn Funk Apostles en zoog ons mee in een heerlijke funktrip. Het ex-lid van Snarky Puppy bracht niet alleen funk mee naar Luik, ook vleugjes gospel waren duidelijk hoorbaar in het uur dat hij speelde. Zijn versie van Bee Gees “Stay Alive” was heel sterk en werd prachtig gerekt met een aantal solo’s. Soms deed Cory ons wat aan funkicoon D’Angelo denken, ook hij heeft een klok van een stem en rekt graag nummers uit. Ook al was de opkomst niet echt hoog, iedereen die aanwezig was danste er wel op los en groovede mee. Echte muzikanten hebben dus ook nog hun plaats op Les Ardentes en dat juichen we met veel plezier toe.
Roméo Elvis @ Le Parc
Het was drummen voor de beste plaatsen voor hoofdpodium Le Parc en dat had alles te maken met het optreden van Roméo Elvis. In de namiddag was zijn team al druk bezig met uitdelen van chocolade ter promotie van zijn eerste soloalbum Chocolat. De Brusselaar was blij weer in België te kunnen spelen en was vastberaden er een onvergetelijke thuismatch van te maken. Beginnen deed hij met nieuwtje “Chocolat” en “Dessert”, van een slecht begin was er dus geen sprake. Al vroeg in de set te vinden was ook “Drôle de Question”, waarvoor hij zijn gitaar naar goede gewoonte ook eens bovenhaalde.
Weinig Belgische rappers die de Zeitgeist zo goed treffen en de jeugd zo begeesterd krijgen als Roméo Elvis. De sfeer zat dan ook uitstekend en bij “Pogo” gingen alle remmen nog eens los. Ondanks dat het merendeel van de setlist uit nummers van Chocolat bestond, was er ook plaats voor hits als “Bruxelles Arrive” en “Tu Vas Glisser”. Afsluiten deed hij met “Malade”, een nogal rustig einde nadat het publiek zo werd opgehitst. Roméo Elvis kroonde zich gisteren tot de koning van Les Ardentes. Benieuwd of hij dat volgende week op Dour ook zal doen!
Black Eyed Peas @ Le Parc
In 2011 was The Black Eyed Peas nog headliner op Rock Werchter, maar acht jaar later staan ze helemaal bovenaan de affiche op Les Ardentes. De groep domineerde jarenlang de hitlijsten, maar na een pauze van bijna zeven jaar is daar niet al te veel van over. Fergie verliet de groep en van een grote comeback is niet al te veel te merken, ondanks dat de nieuwe nummers behoorlijk goed zijn. Dat het grote gros van de mensen toch nog naar hun shows gaat kijken hebben ze dan ook te danken aan de massa’s wereldhits die ze een aantal jaar geleden scoorden.
Met een vertraging van een kwartier werd het nostalgiefeestje opgang getrapt met “Let’s Get It Started” en vanaf de eerste seconde was iedereen mee. Van voor tot achter dansten ze mee op de beats van “Rock That Body”, “Boom Boom Pow” en ga zo maar door. Een dood moment viel er niet te bespeuren en ook verveling kwam nooit op. De nieuwe nummers werden positief onthaald, maar dat die iets minder gekend waren, was merkbaar. Will.i.am, Apl.de.ap, Taboo en de nieuwe zangeres Jessica Reynoso hadden het naar hun goesting op Les Ardentes. Het regende hits en zeker op het einde draaiden onze stembanden overuren. Afsluiten deden ze met “I Gotta Feeling” en een gigantische confetti regen.
Terwijl hun show in Vorst eerder tegenviel, was hun passage op Les Ardentes een echte schot in de roos. Een betere afsluiter van de dag hadden we ons niet kunnen inbeelden, want ze zorgden voor de ambiance die de hele dag wat zoek was. Of Black Eyed Peas nog even groot zal worden als vroeger wagen we desalniettemin te betwijfelen. Maar laat dat geen afbreuk doen aan hun toffe show.
