©️ CPU – Bert Savels
De laatste passage van Ms. Lauryn Hill in ons land staat nog in negatieve zin in ons geheugen gegrift. Couleur Café gaf haar de mogelijkheid om zich te herpakken, maar dat deed ze spijtig genoeg niet helemaal. Na eerst bijna een uur haar tour-dj te laten draaien vond Ms. Hill het toch eens tijd om zelf het podium te betreden. Officieel had ze nog maar een half uur, maar ze eigende zich de drie kwartier erna (gelukkig) ook toe.
De Amerikaanse zangeres maakte eind vorige eeuw met The Miseducation of Lauryn Hill een van de beste en meest vernieuwende hiphopplaten van het moment, die zelfs met een Grammy werd bekroond. Ze was de eerste artieste die zowel soul als hiphop bracht en kreeg hiervoor dan ook niet minder dan vijf Grammy awards. Haar muzikale carrière startte bij The Fugees, waarbij ze met The Score ook een steengoed album maakten. De totale eindscore is twee goeie albums, die beide dateren uit eind vorige eeuw en waar ze bij liveshows nog altijd op teert.
©️ CPU – Bert Savels
Dj Reborn stelde zichzelf voor als tour-dj van Lauryn Hill en dat wanneer je haar zag, je wist dat Lauryn Hill er elk moment kon aankomen. Haar bedoeling was om het zondagavondgevoel om te toveren in dat van een vrijdag. Hier slaagde ze in, want op sommige momenten voelden we ons eerder op de plaatselijke Chirofuif in plaats van op een optreden van Ms. Hill. Ze mixte een set van verschillende old school hiphopnummers, die in eerste instantie het publiek echt warm maakten. Missie geslaagd zou je denken, en dit kon het geval geweest zijn, moest Lauryn Hill na een kwartiertje tevoorschijn zijn gekomen. Maar neen, ze had haar lesje nog niet geleerd na haar passages in Vorst en Parijs van vorig jaar. Na een dik half uur begon het publiek er echt genoeg van te krijgen en begon er gefluit en boegeroep te klinken. Dj Reborn suste ons dat ze er echt bijna aan zou komen, maar het hielp niet veel, en toen ze nog een kwartier later nog altijd niet verschenen was, steeg een tweede fluitconcert op vanuit het publiek. We waanden ons op een match van Anderlecht… Een tiental minuten erna verschenen dan toch de eerste muzikanten op het podium en kwam Lauryn Hill ook tevoorschijn.
Het eerste wat ze deed was het publiek bedanken voor hun geduld, wat inderdaad wel het minste was dat ze kon doen. Het andere wat ze kon doen, was ons het beste optreden van haar leven geven, maar dit was spijtig genoeg niet het geval. Wanneer je een uur extra voorbereiding neemt, mag je toch verwachten dat er geen enkel technisch mankementje meer optreedt, wel, ook dit was spijtig genoeg niet het geval. Ms. Hill was in het eerste deel van haar set meer bezig met wilde gebaren te maken naar haar techniekers omdat haar oortje niet goed werkte, dan dat ze bezig was met het publiek. Hierdoor kreeg ze na haar eerste nummer vooral nog gefluit te horen. Gelukkig voor haar was het overgebleven publiek, dat tegen dan waarschijnlijk enkel nog uit die-hard fans bestond, wel vergevingsgezind en kwam er ook al snel applaus.
©️ CPU – Bert Savels
Na dan nog een overbodig praatje over hoe soul en hiphop haar beïnvloed hebben, viel het ons bij “Ex-Factor” toch op wat een soul die vrouw in haar stem heeft. Ondertussen was zat ze al enkele minuten boven de tijd waarop ze geprogrammeerd stond, maar omdat ze de Red Stage afsloot, lieten ze haar begaan. Haar oortje werd eindelijk gewisseld en na weer een praatje over haar carrière, dat ze een moeder is van zes (laat ons hopen dat die kinderen wel op tijd op school toekomen en niet na het eerste lesuur) en hoe we geduld en steun moeten geven aan haar (dan mag zij beginnen met dat ook voor ons te tonen), volgden eindelijk eindelijk minuten die aantoonden waarom ze zo een wereldster is. Eigen hits als “Doo-Wop” en “Killing Me Softly” zorgden ein-de-lijk voor een uitgelaten sfeer. Ook The Fugees werd niet vergeten, want “Fu-Gee-La” en “Ready or Not” passeerden ook de revue. Na ongeveer een uurtje zat haar optreden er dan ook op.
Niet dat we te vinden waren voor P!nk haar dj die de wei van Werchter moest opwarmen, maar zij kondigde dat tenminste nog aan. Als we dit hadden geweten bij Lauryn Hill hadden we nog het hele topconcert van The Cat Empire kunnen meepikken. Erna jeukten onze handen al om Ms. Hill volledig de grond in te boren, maar gelukkig voor haar maakten die laatste twintig minuten veel goed. Moest ze nu eens terug met haar voetjes op de grond belanden, zou dit echt een concert zijn waar we naar uitkijken, maar voor ons hoeft een volgende keer er niet meteen aan te komen.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!
