AlbumsRecensies

Tim Finoulst Trio – Tender Machine (★★★): Zwoele en tedere gitaarjazz

Een portie gitaarjazz is nooit te versmaden, al zeker niet als die afkomstig is van Tim Finoulst Trio. De Limburgse gitarist timmert verder aan zijn carrière, onder meer met albums als Narrative. Hij is een flexibele speler, die ook bijdraagt aan verschillende andere projecten (o.a. Jelle Van Giel, Carlo Nardozza Trio, Marjan Van Rompaey en Tutu Puoane’s Tales By The Moonlight project). Daarnaast heeft hij zijn eigen project dat nu met het Tender Machine album een nieuwe impuls krijgt.

Zoals de titel fijnzinnig aangeeft, gaat het hier over een erg teder en sensueel album. Inspiratie voor de albumtitel haalde Finoulst bij een gedicht van Hans Vroman (‘De mens is een zachte machine’), waarmee zowel dichter als gitarist verwijzen naar het spanningsveld tussen technologie en menselijke warmte.

Met dit uitgangspunt, hoor je Finoulst en zijn kompanen een genereuze, maar menselijke vorm geven aan uiteenlopend songmateriaal. De set opent bijvoorbeeld met het breekbare “Smiling Eyes”, een warmbloedige ode aan Finoulst zijn dochter Mathilda. Daarmee zet het trio de toon voor materiaal van grote leermeesters als Bill Frisell en Kenny Wheeler (“When Bill Met Kenny”, waarin Finoulst erg knap zijn gitaartalent demonstreert en het door Kenny Wheeler gepende “Nice People”).

Het trio, met naast Finoulst op gitaar ook Martijn Vanbuel op contrabas en Daniel Jonkers op drums, krijgt op Tender Machine het gezelschap van trompettist Bert Joris en Tutu Puoane die beiden een erg gesmaakte gastbijdrage leveren. Dat vind je onder meer terug bij “You Moved Me”, waar Tutu’s lyrics en vocal nog een extra fraaie dimensie opleveren.

Op het vlak van songwriting dragen respectievelijk Martijn Vanbuel (met “Philomène”) en Daniel (“Brother”) een song aan. Ook hier: een tedere ode aan familie of vrienden of in het geval van Martijn de herinneringen aan diens grootmoeder. Het demonstreert erg goed hoe het songmateriaal op Tender Machine voortkomt uit het dagelijkse leven. Tezelfdertijd hoor je hoe dit trio bijzonder hecht is, waarbij de groepsleden vrijwel zorgeloos kunnen teren op een heerlijk spontane onderlinge interactie. Neem bijvoorbeeld het speelse “Folky Towers” (een woordspelletje met een van de favoriete series van Finoulst).

Het door Finoulst geproduceerde Tender Machine biedt een zalig zomerse feel. Het is een – nuja – teder album, dat zich ook laat voorstaan op fijnzinnige keuzes (Frisell, Wheeler…) en op die manier een heel toegankelijke en aangename indruk nalaat. Ondanks de schijnbare luchtigheid, zet het Tender Machine album volop in op emotie (een elegant en verstillend mooi ‘Mouches Volantes’). Prima album voor jazzliefhebbers, zeker als die ook een portie swing en groove kunnen verdragen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.