LiveRecensies

Couleur Café 2019 (Festivaldag 2): Confetti en eenvoud

Foto: Couleur Café – Official (Nathalie Nizette)

Op de tweede en warmste dag van Couleur Café hadden we geluk dat er veel bomen waren waar we de frisheid van de schaduw konden opzoeken, want artiesten als Kamasi Washington, Bombataz, Salif Keita, Tamino en natuurlijk Niveau4 XXL maakten het allemaal nog exotischer dan het al was.

Bombataz @ Blue Stage

© CPU – Bert Savels

De vier Brusselse jongemannen mochten de tweede dag van Couleur Café openen en daarvoor hadden ze speciaal hun mooiste zomeroutfit aangetrokken. Door het relatief vroege startuur stond er nog niet al te veel volk voor het podium. Daar trokken de jongens zich gelukkig niets van aan en ze speelden een set zoals we zouden mogen verwachten van een thuismatch. De synths swingden de pan uit terwijl de verdraaide stemmen en harde bassen door de boxen schalden. Het publiek, dat al goed uitgerust was van gisteren, zat ook niet verlegen om een danspasje of twee. Hits als “Sal Type” en “Frankenstein” werden duchtig meegezongen. Gewoonweg de perfecte opener voor de tweede zonnige dag in het Ossegempark en enkel zij die er niet bij waren zullen het zich beklagen.

Veence Hanao en Le Motel @ Green Stage

Bij Veence Hanao en Le Motel begon de set spijtig genoeg met een valse noot, en die kwam niet uit de mond van Veence. Door de warmte zaten ze met technische problemen. Gelukkig raakten die opgelost en hadden we nog een halve set te goed. In dat half uur lieten de twee mannen zich nog van hun beste kant zien; Le Motel toverde de hardste beats tevoorschijn terwijl Veence Hanao liet zien dat hij weer helemaal terug is nadat hij moest stoppen door gehoorproblemen. De man kreeg het publiek helemaal wild met zijn wissels tussen iets wat bijna poëzie was en dan overging in harde rauwe teksten. De sfeer aan de Green Stage werd bij het eerste concert meteen op punt gezet door de twee mannen. Enkel mag Veence ons wel nog uitleggen waarom het nodig was om even te beginnen zwaaien met een honkbalknuppel en kruisboog.

Kong, Gratts & Noserprip @ Black stage

Couleur Café is een festival dat rekening houdt met ieder zijn meug. Wie vandaag nog afzakt naar Brussel moet zeker een kijkje gaan nemen bij de iets kleinere stages. Start een zoektocht naar de Balkan beats in de secret Drasch Bar, smijt jezelf in de zware bassen van de Dub Forest of dans rond het elektronica-circuit op de vernieuwde Black Stage. Op die laatste plek speelde gisteren heel wat Belgisch onontgonnen talent. De Black Stage is zeker voer voor de dj’s onder ons. Het is de place préferé om door te feesten op de betere beats, het scheel eraf te drinken of volledig van je sokkel te gaan. Ook Dansende Beren stond met open mond te genieten van enkele dj-sets.

Tristan Jong en Koen Galle, beter bekend als Kong en Gratts, mochten de spits afbijten. Samen draaiden ze tunes van onder meer Hugh Masekela, Julius Papp en Kathy Brown. Een heus house-feest trok Couleur Café op gang en we kwamen in de mood met een glitterdrankje in het handje. Daarna werden de draaitafels overgenomen door Nosedrip en evolueerde de Black Stage naar wat meer techno. Sommigen onder jullie zullen Nosedrip al een paar keer hebben ontmoet. Ziggy Devriendt voor de vrienden werkte enkele jaren in het walhalla Music Mania en is het brein achter het label STROOM. Het werd meteen duidelijk dat Nosedrip meer is dan enkel een dj. Hij is een echte smaakmaker en maakte de beste platenkeuzes. Moest het mogelijk zijn geweest, hadden we al onze mobiele data opgebruikt aan Shazam. Wat een schijven!

Salif Keita @ Red Stage

© CPU – Bert Savels

Salif Keita werd gisteren zeventig jaar en kwam zijn verjaardag uiteraard vieren op het festival dat als een thuis aanvoelt voor hem. Zesde keer Couleur Café ondertussen voor deze oude knaap. De Malinese zanger kent het Brusselse publiek door en door en dat hoor, zie en voel je! Het was de perfecte sfeer voor deze hete vooravond. Nummers duurden minutenlang en brachten je in een trance. Zonnebril, een zwart overhemd, zijn heldere stem en een strakke jonge band. Meer had The Golden Voice of Africa niet nodig om ons in de juiste vibe te brengen.

Zijn muziek heeft iets vluchtig, niet in your face, maar zweeft zowat rond. Niet te veel nonsens bij Salif Keita. Vooral het Afrikaanse instrument de kora heeft daar een enorme bijdrage aan geleverd. De snaren die vislijnen bleken te zijn, zongen op een bepaalde manier mee met Salif Keita. Het was misschien wel de laatste keer dat we dit fenomeen zagen op Belgisch grondgebied. Salif Keita is bezig aan zijn laatste tour en vertrekt terug naar zijn geboortedorp om daar wat te rentenieren op zijn oude dag. Bedankt dat je toch nog eens langskwam, Salif! Wat een legende.

Tamino @ Green Stage

© CPU – Bert Savels

En dan was er natuurlijk nog Tamino, werkelijk een van de interessantste stemmen van de dag (met uitzondering van Salif Keita natuurlijk). Het was de eerste keer Couleur Café voor Tamino en uiteraard hadden ze hem geprogrammeerd in het groene amfitheater. Het resultaat was een idyllische sfeer, misschien zelfs een beetje betoverend. Aardig wat volk had zich verzameld en Tamino zorgde voor een fantastisch rustpunt in dit drie dagen durende festival. Er wordt hem wel eens verweten dat al zijn nummers op elkaar lijken. Terechte kritiek, maar dat hoeft daarom niet negatief te zijn. Wanneer Tamino zijn keelgat opende, smolten alle vrouwen ter plekke en stonden we tot aan de enkels in het vocht.

Tamino heeft een uniek stemgeluid en geraakte tot bepaalde hoogtes die soms zelfs angstaanjagend klonken. Hij speelde met een soort van onderdanigheid en verschoot zelf dat het Brusselse publiek ervan genoot. “Seasons” van Chriss Cornell werd fragiel gecoverd en maakte het nog een level intenser. Eindigen deed hij uiteraard met “Habibi”, iedereen werd muisstil en je hoorde zelfs het sudderen van de loempia’s in het frietvet bij de eetstand. Het werd nog eens duidelijk tot wat Couleur Café allemaal in staat is: Kiekebisch bij 33 graden. We hadden hoge verwachtingen van de uitstekende tekstschrijver en zanger, en die werden meer dan ooit ingelost. Het bleef bewust sober en eenvoud bewees effectiever te zijn dan confetti en vuurwerk. Dat een simpele gitaar en stem ons zo zou ontroeren, was ondenkbaar. Tamino is meer dan klaargestoomd voor de tour met Lana Del Rey in september. Doe het zoals hier en dat komt meer dan goed!

Joyner Lucas @ Red Stage

© CPU – Bert Savels

Voor de Amerikaanse rapper was het zijn eerste overzeese optreden en naar eigen zeggen kon dat nergens beter starten dan in Brussel. Hij was aangenaam verrast over de energy van het vrij jeugdige publiek, enkel kon hij hier geen lekker eten vinden kloeg hij, zelfs de Pizza Hut smaakt hier anders dan in de Verenigde Staten waarop hij ons prompt uitnodigde om daar eens naar de Pizza Hut te gaan. De man brak in 2017 door met zijn hit “I’m Not Racist” en werkte sinds dan samen met namen als Eminem, Chris Brown en Logic die dan ook allemaal de revue passeerden.

De 808 kicks vlogen in het rond en net als een voorgenoemde collega trakteerde hij ons bij “Lucky You” op een staaltje zoveel mogelijk woorden spuwen binnen de minuut, wat natuurlijk op gejuich kon rekenen bij het publiek. Joyner wisselde harde teksten af met diepe. Zo rapte hij “Broke and Stupid”, dat donderdag nog maar was uitgekomen, eerst in een a capella versie, die toch wel indruk op ons en het publiek naliet. Eindigen deed hij natuurlijk met “I’m Not Racist”, dat door sommige jongens in het publiek volledig meegerapt werd. Eén ding moet ons wel van het hart: grote artiesten tonen als visuals vaak de videoclip van bijhorend nummer, wat soms goedkoop aanvoelt, maar wanneer de performance dan goed is, hebben we eigenlijk geen reden tot klagen.

Niveau 4 XXL @ Green Stage

© CPU – Bert Savels

Sinds de komst van het  gelegenheidsproject Niveau 4 zijn zaterdagen hoogdagen op Couleur Café. Dit jaar was dat niet anders. Voor deze vierde editie werd alles uitvergroot tot een XXL-editie en kleurde de livebands Commander Spoon en Echt! de rhymes en lines van het aanstormende hiphoptalent. Tien micro’s lagen klaar en Venlo uit het verre Luik beet de spits af bij het vallen van de avond. Venlo heeft een bepaalde nonchalance in zijn flow en dat wisten we al van het album Love. Live werkte dit meer dan aanstekelijk. Noem hem gerust de nieuwe Romeo.

Jay MNG stond vorig jaar al te pronken tussen het Niveau 4-collectief. Bekend van de Nieuwe Lichting, maar ondertussen is die kleine al lang verder gespot. Volgens De Standaard van vorig jaar bekte Jay niet altijd even vlot. Toen al waren we het daar niet mee eens en nu nog minder. Jay is het beste van de nieuwe generatie dat Brussel momenteel te bieden heeft. Met overduidelijk de scherpste pen, zorgde hij ervoor dat dit optreden naar een hoger niveau werd getild. MNG zijn flow is critical en de rest van het collectief mag hun beide handjes kussen dat Jay er ook dit jaar weer bij was. Hij wist perfect hoe hij iedereen moest opzwepen.

Aan vrouwelijk geweld ook zeker geen gebrek. Julie Rens en Sasha Vovk, samen het duo Juicy, en Kayla van Eleven stonden vaak op de achtergrond om de jazzband te voorzien van de nodige backing-vocals. Af en toe traden ze ook naar voor en zorgden ze voor de nodige r&b-vibe. Toch gaat ons respect het meest uit naar Miss Angel. Zij bepaalde die shit en zorgde voor la vida loca op het podium. U kent haar wellicht als de dame die ‘Bande de fils de pute’ en ‘Papa ZG all day’ scandeert op “R.A.F” van Zwangere Guy. Maar Miss Angel is meer dan dat. Noem ze gerust de nieuwe queen van de Antwerpse hiphop. Blu Samu, you better watch out! Het hoogtepunt was “LIKE THAT”, waarop ze vervoegd werd door de andere dames van Niveau 4. Een ding werd wel heel duidelijk: the future of hiphop belongs to women!

Een portie Antwerpen mocht uiteraard niet ontbreken in Niveau 4. En als je op zoek bent naar talent op dat grondgebied kom je uiteraard enkel uit bij Luie Louis. Lazy Louis pafte doubies in de sofa. Uiteraard vervoegden zijn Roedelboys hem dan bij enkele nummers. Mitxelena en Brakka Briesje maakten het fucking licious en vervulde al onze wishes. Samen maakten ze het extra krankzinnig. Wildhorses, die gasten! De stoutste verwachtingen werden overtoffen en moshpits werden circle pits. De toekomst van de Belgische hiphop ziet er rooskleurig uit. Zoveel is duidelijk. Tot volgend jaar!

Hamza @ Green Stage

© CPU – Bert Savels

Na Zwangere Guy eergisteren kreeg een andere grote naam van de Brusselse hiphop de kans om zich tot keizer van Bxl te kronen. De kleine Brusselaar is zelf jonger dan het festival maar mocht toch al samenwerken met namen als The Magician en Christine and the Queens. De harde trapbeats werden opgezet en Hamza kreeg met zijn autotune doorspekte r&b meteen het publiek naar zijn hand gezet, zodat er vanaf het tweede nummer al moshpits ontstonden. Hij waande zich koning te rijk toen ‘Saucegod’ verschillende keren gescandeerd werd door het publiek. Erna liet hij alle lichten doven om het publiek te vragen hun gsm-lampje op te steken; het hele amfitheater baadde in allemaal kleine lichtjes, bijgestaan door de bovenste bollen van het Atomium dat boven de bomen uittorende. Het diepere “Life” werd ingezet en de lichtjes gingen heen en weer. Sfeervol was het optreden zeker, maar er waren momenten dat Hamza niet boven zijn backing track uitkwam, waardoor keizer ZG op de troon mag blijven zitten.

BCUC @ Blue Stage

Ontdekking van de dag is ongetwijfeld BCUC. Het Zuid-Afrikaans collectief BCUC staat voor Buntu Continua Uhuru Consciousness. Wat dat wil zeggen? Waarschijnlijk iets met staalharde sfeermakers. Ook hier was het tijd voor een trippy Afrikaanse trance en een gebrek aan gekend materiaal bleek helemaal geen bezwaar. Met focus op percussie en Jovi, de frontman die al schreeuwend predikte, werd het vaak heel psychedelisch. Composities konden makkelijk tientallen minuten innemen. Door het ruwe karakter zou je het zelfs een beetje punk kunnen noemen op bepaalde momenten. Jammer dat dit een afsluiter moest zijn, want we kregen net nog meer goesting om te blijven doorgaan op de woeste ritmes. We sloten af met deze bezwerende therapie en kunnen afkloppen op een magnifieke zaterdag.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!

Deze recensies werden geschreven door Nils Van Reusel en Joren Van der Plas

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Brihang, Tyla en nog vier nieuwe namen voor Couleur Café 2024!

Momenteel zitten we allesbehalve in het zonnige weer, met de sneeuw die over het hele land opduikt, al wil dat niet zeggen…
Festivalnieuws

Onder andere STIKSTOF en Fatoumata Diawara bij eerste namen Couleur Café 2024!

De zon mag dan wel verscholen zitten achter een dik wolkenveld, maar dankzij Couleur Café krijgen we het toch lekker warm. Het…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Hamza - "Drifté"

Hamza is in Brussel en net over de taalgrens zowat een van de grootste sterren van het moment. De Brusselaar stond een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.