LiveRecensies

Graspop Metal Meeting (Festivaldag 2): Voor ieder wat wils

© CPU – Nathan Dobbelaere

Alles gaat vandaag open en het volk stroomt geleidelijk aan toe; als het gisteren nog niet begonnen was, is het vandaag zeker begonnen. De organisatie schakelt duidelijk een versnelling hoger en vandaag is er voor ieder wat wils. Oude reuzen en nieuwe formaties vullen de line up. Twee bands van big 4 staan hier vandaag bijna back to back. Temperaturen stijgen en het volk verdubbelt. Succes aan de volgende dagen, want het wordt niet evident om deze festivaldag te overtreffen.

Wiegedood @ Marquee

Is dit nu de grote start van het festival of heb je ondertussen al een kater? De muzikale veteranen Levy Seynaeve (Amenra), Gilles Demolder en Wim Coppers (Oathbreaker) maken je misschien niet de meest gelukkige metalhead, maar raken deden ze wel. De muziek die draait rond het eren van een overleden vriend, was niet voor iedereen weggelegd, maar ons kon het zeker bekoren. De mannen wonden er geen doekjes rond; vlijmscherpe riffs gingen door merg en been. Dit is in ieder geval geen optreden voor mensen met een kater. Het prachtig samenspel tussen de melodische riffs en de snoeiharde mokerslagen van de dubbele basdrum namen het publiek mee in een prachtige atmosfeer. Het Mongolische keelgezang van Levy tijdens “Prowl” gaf ons nog steeds kippenvel. De Marquee was de ideale plaats voor deze set, maar of het uur correct was, betwijfelen wij. Hoewel dat hun optreden geniaal goed was, is deze muziek niet licht verteerbaar, waardoor er naar het einde van het optreden toe steeds minder volk was. Degenen die er het hoofd en de maag voor hadden, zullen genoten hebben van dit muzikaal spektakel.

Whitechapel @ Marquee

De Marquee bleef daarna in een duistere sfeer hangen met Whitechapel, een Amerikaanse death metal band, die vernoemd is naar de beruchte Londense buurt waar Jack De Ripper in de negentiende eeuw actief was. Ze kwamen hier trots hun laatste album The Valley voorstellen, en dat was een groot succes. Het album baadde in goeie recensies en dat was hier duidelijk te merken. De Marquee stond weer vol en dat bleef ook zo. De ene brutale breakdown volgde de andere, dit begeleid door scherpe riffs en deep grunts. Nummers als “The Void” brachten de energie in de zaal naar een ander niveau. Ondanks de eerder repetitieve aard van dit genre, bleef de energie en sfeer er dik in zitten. We voorspellen nu al dat het niet lang meer zal duren tot Whitechapel staat te rippen op een van de main stages.

Hatebreed @ Main Stage 2

© CPU – Matthias Engels

Wellicht de grootste klassieke breakdown hardcore band bouwde voor de negende keer een feestje op Graspop. Na al die tijd ging het publiek nog altijd wild bij het horen van hits zoals “Destroy Everything” en “I Will Be Heard”. En dat publiek was zeer talrijk op dit uur. Hatebreed bleef dezelfde heavy breakdowns brengen en het volk bleef ervan smullen. Hatebreed is een goed gefundeerde band, waar je ten allen tijde op kan rekenen voor een goeie sfeer. De kans dat deze band hoger op de affiche komt, schatten wij redelijk klein. De band brengt al lange tijds niets vernieuwend op tafel, waardoor ze lijken vast te roesten op hun standaard positie op de line up.

Architects @ Main Stage 1

© CPU – Matthias Engels

Van de kleinste zalen van ons land tot de Lotto Arena en nu voor de tweede keer terug te zien op Main Stage van Graspop. De rookie dagen van Architects zijn zeker over. De band brengt dezelfde strakke muziek en performance op zowel grote als kleine podia. Dit natuurlijk aangevuld met wat meer spektakel. Ondertussen is al de twijfel na het overlijden van gitarist en voornaamste songwriter Tom Searle volledig de deur uit. Architects blijft evolueren en zal dit blijven doen. Zo zullen ze steeds hoger en hoger op de affiche komen te staan. Misschien zullen ze dan iets aan hun lichtshow hebben, want nu was die nogal nutteloos op klaarlichte dag. Old school nummers zoals “These Colours Don’t Run” zorgden nog steeds voor grote moshpits en walls of dead, aan sfeer geen gebrek dus. Terwijl er op “Gravedigger” massaal gecrowdsurft werd, ontstond kort daarna de grootste circlepit van het festival (tot nu toe dan toch) op het recente nummer “Holy Hell” uit hun gelijknamig laatste album. Het lijkt ons zeer duidelijk dat deze band de goeie weg opgaat en dat is ze meer dan gegund.

Fever 333 @ Jupiler Stage

© CPU – Nathan Dobbelaere

Het feit dat de band letlive. op zijn hoogtepunt plots stopte, wierp hier zeker zijn vruchten af. Frontman Jason Butler verplaatste zijn bekende overvloed aan energie naar een nieuw project onder de naam Fever 333. De driekoppige band barst van de energie en zal net als letlive. als een storm de wereld omverblazen. Tien minuten voor de show was er nog bijna geen kat te zien, maar het werd al snel duidelijk dat de globale hype ook Dessel bereikte. De band kwam op en werd begroet door een vol plein. Nummers als “Burn It Down” werden bijna letterlijk genomen; de groep straalde bakken energie uit en dit sloeg meteen over op het publiek. Het volk bleef maar toestromen naar de Jupiler Stage en het feest groeide uit tot waarschijnlijk een van de meest intense van het festival. Men sprong in het publiek, op de monitors en Jason eindigde op de Jupiler bar aan de andere kant van het podium. Dit was waarschijnlijk de beste nieuwkomer van het festival. De Fever zal blijven komen en hopelijk blijft deze op Graspop (en gaat hij niet naar Rock Werchter).

Amon Amarth @ Main Stage 2

© CPU – Matthias Engels

Wie muzikaal Scandinavië denkt, denkt meteen aan death metal. Met bands als Arch Enemy en Children of Bodom kan dat ook niet anders. Wat is er nog meer Scandinavisch dan death metal? Vikings natuurlijk, en daar profiteert Amon Amarth (Sindarijns voor Doemberg) natuurlijk van. Deze melodische, door Noorse mythologie geïnfuseerde death metal, staat al jaren garant voor een feest van jewelste. Met het nummer “Raise Your Horns” had de band eigenhandig de verkoop van drinkhorens relevant gemaakt. Hun kersvers album Berserker werd met veel lof onthaald en deze stelden ze hier maar beperkt voor. Ze kozen voor een eerder toegankelijke festivalset met veel van hun hits. Van zodra het doek viel, voelde het publiek zich als het ware in het oude Zweden. Wie een Drakkar verwachtte, kreeg enkel een gigantische vikinghelm op het podium. Het podium werd later nog verrijkt door vechtende vikings en een waar vuurspektakel tijdens “Death In Fire”. Dat Amon Amarth meesters zijn in het combineren van loeiharde riffs en vettige solo’s bewezen ze hier nogmaals. Het publiek genoot van de sfeervolle muziek en het spektakel. De vikings speelden het op save met deze set. Eindigen deden ze met hun “Twilight Of The Thundergod”, toen werd snel duidelijk waarom er geen boot op het podium stond. De gigantische Midgard (wereld)slang (ja, echt) Jormungandr, de aartsvijand van Thor, kwam als het ware uit het podium bovenaan en maakten van hun laatste nummer een geweldig spektakel. Hopelijk spelen ze tijdens hun volgende headlineshows meer uit hun nieuw album.

Within Temptation @ Main Stage 1

© CPU – Matthias Engels

De eerste echte headliner van dit jaar, was niemand minder dan de Nederlandse symfonische metalband Within Temptation. Hoewel de Belgen vooral in de vroege uurtjes op het podium stonden, was het onze Noorderburen toch gelukt om na acht keer hier als headliner te staan. De groep brengt de theatrale metal waar ze bekend voor zijn. Zo van die metal die je doorgaans eens op de radio zou horen, met als gevolge dat het succesvol is en veel volk aantrekt. Meteen was al te horen dat frontvrouw Sharon Den Adel met een backingtrack werkte en af en toe ook iets te hoog uitvloog. Voor een band die het vooral moet hebben van zijn gezang, is dat natuurlijk wel een tegenvaller. Aan het publiek te zien waren velen het na enkele nummers toch al wat beu. Het genre is dan ook wat repetitief, elk nummer balanceerde rustige vocaal gedragen stukken met de hardere instrumentaal gedragen delen. Within Temptation was zwoel en theatraal, maar ondanks de beste bedoelingen heerste er toch bij twee derde van het publiek een energieloze sfeer.

Het bleek uiteindelijk SLAYER te zijn die de echte headliner van de dag was, hoe zij het er vanaf brachten, lees je hier.

Onze recensie van dag 1 vind je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Bodysnatcher - "Murder8" (feat. Jamey Jasta)

Nog maar een klein maandje en Record Store Day staat weer voor de deur. De feestdag voor iedere liefhebber van vinylplaten. Over…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Graspop maakt affiche compleet met onder andere John Coffey, Fleddy Melculy en Deez Nuts

Nu het festivalseizoen bijna voor de deur staat, maken steeds meer organisatoren hun line-up compleet. Ook Graspop lost vandaag zijn laatste namen…
InstagramLiveRecensies

Enter Shikari @ Ancienne Belgique (AB): Plonsen in de metaverse

Dat er veel overeenkomsten zijn tussen dance en metal werd duidelijk toen Electric Callboy via Tekkno de Eurosong-hype oversteeg. Intussen is het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.