Met hun nieuwe album A Bath Full of Ecstasy lijkt de doelstelling van Hot Chip klaar en duidelijk: dansen totdat je er bij neervalt. Verwacht geen nieuw geluid, maar een behaaglijke aanvulling in hun nummercatalogus. Voor het grootste deel is het album eigenaardig ontroerend en vreemder dan het in eerste instantie lijkt omdat de band lijkt te huppelen op een existentiële dansvloer. Hoewel de meest consistente Britse band klinkt alsof ze op hun zevende album door de ruimte reizen, is het resultaat hun weelderigste klinkende project tot nu toe. Net zoals de titel A Bath Full of Ecstasy suggereert, is het een verrassende verzameling van astrale geluiden waar Hot Chip misschien net dat tikkeltje te ver in is gegaan.
Nieuwe nummers van Hot Chip lijken initieel altijd een beetje op ruimteschepen: vlot, gepolijst en een beetje belachelijk. Deze eigenschappen maken het gemakkelijk om je te verwonderen over het werk van de Londense groep, terwijl sommigen het daardoor misschien een beetje onderschatten. De Britse electropopband mag volgend jaar twintig kaarsjes uitblazen en lijkt dat te vieren met een nieuw album genaamd A Bath Full of Ecstasy. Hoewel ze halverwege hun carrière een piek bereikten, zijn ze nooit helemaal afgezwakt. Hun laatste album, Why Make Sense uit 2015, was compleet met een paar van hun beste singles tot nu toe. Hun nieuwe album klinkt aanvankelijk zo ‘Hot Chippy’ dat het een karikatuur kon zijn geweest, maar met technische beats en tedergezongen ballades van zanger Alexis Taylor komt het allemaal wel weer tot zijn recht.
Enkele nummers op het album – waaronder “Spell”, het titelnummer – voelen aan alsof ze gerecycled konden worden uit oudere albums. Maar dat is niet zonder charmes: de hook van het nummer brengt je meteen terug naar “Ready for the Floor”, te pakkend om helemaal te negeren. De autotune van “Bath Full of Ecstasy” is even flink schrikken. Hot Chip heeft dit niet nodig. Inhoudelijk is het ongetwijfeld een flinke stap terug. Veel wordt er vervolgens wel goed gemaakt met “Echo” en “Hungry Child“, ongetwijfeld de beste nummers van het album en de twee puurste housetracks die Hot Chip ooit heeft geproduceerd. Het zijn clubtracks die uitstekend die vroege 2000 house-invloeden in Hot Chips indiepop plaatsen. Hoewel de weemoedige tekst, zijn het de meest dansbare nummers uit het album dankzij hun aanstekelijke ritme.
Het album bevat ook wat rustigere nummers. De opener van het album is “Melody of Love” en drijft een sentimenteel gevoel naar je toe: ‘Do you have faith to feel in this world’. Die zin verwoordt perfect de soorten gedachten die het inspireert met de stijgende, gospelmuziek die ermee gepaard gaat. Hot Chip heeft één van de interessantere relaties met banaliteit en hoe meer je luistert naar het nummer, hoe meer geruststellend je het vindt. Met “Why Does My Mind” laat Hot Chip horen dat ze ook in staat zijn om mooie en gevoelige popsongs te schrijven, waarbij de dansbaarheid, die ze bij eerdere nummers als prioriteit zagen, even weggecijferd wordt. Alles wordt samengevat in het beeldschone “No God”, waarbij de zanger het leven op aarde vrolijk omarmt en het belang van iets anders verwerpt – ‘No God can make me feel the way you make me feel.’ Misschien werd een tiental jaar geleden de suggestie dat een romantische connectie belangrijker zou kunnen zijn dan een goddelijke als een radicale daad geregistreerd. Nu voelt het zoet en een misschien een beetje vreemd: een perfecte combinatie voor Hot Chip.
We hadden gehoopt dat A Bath Full of Ecstasy van de hedendaagse invloeden gespaard zou blijven en in plaats van mee te gaan met de hypes van de commerciële muziek, zou Hot Chip hun eigenheid moeten laten domineren. A Bath Full of Ecstasy is geen perfect album of een album dat het landschap van de elektronische popmuziek zal verschuiven, maar het is zeker een plaat die afgestemd is om beluisterd te worden zolang de warme zomeravonden duren. Hot Chip staat deze zomer op Pukkelpop.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
