Atlanta is één van de grootste muziekmetropolen van Amerika en biedt naast een broeierige urban-scene, vooral ook heel wat alternatieve acts een thuis. Eén daarvan is Mattiel, een singer-songwriter die in 2017 met een self-tilted debuutalbum op de proppen kwam. De lichtjes eigenwijze, maar vooral straffe zangeres laat zich voornamelijk inspireren door sixties rock en de White Stripes, wat duidelijk te horen is in haar ruige singer-songwriter rock. Satis Factory is haar tweede album in twee jaar tijd en heeft heel wat gelijkenissen met haar debuut Mattiel. Misschien wel iets te veel?
Naar aanloop van de release van haar nieuwe album bracht Brown al twee singles uit, waarvan we “Je Ne Me Connais Pas” al wat meer konden smaken dan “Keep The Change”, dat in onze ogen iets te gepolijst overkwam. Dat gevoel is nog altijd niet vervlogen en keert op andere nummers zoals “Athlete” en “Millionaire” terug. Ze zijn zeker niet slecht, maar hadden nog iets snediger gemogen zodat de kracht van de nummers had toegenomen. Live kan dat zeker opgelost worden, dus afschrijven doen we de nummers nog niet.
Toch brandt er nu en dan ook een vuurtje op het album. “Heck Fire” kroont zich al vanaf het eerste refrein onze favoriet van het album en brengt de keet eindelijk wat meer tot koken. Ook “Food For Thought” voedt ons met een leuke sound, die in het refrein nog een beetje ludieker wordt. “Berlin Weekend” klinkt zelfs lichtjes radiovriendelijk en brengt ons door een oude draaimolen-achtige sound in iets hogere sferen. Rond de pot draaien doet ze hier niet en het klinkt weer helemaal rechtuit.
Het sterkste aan het album zijn vooral ook de bijhorende visuals, die nu hapjesgewijs worden uitgebracht. De originaliteit die soms wat op haar muziek ontbreekt door de steeds terugkerende sound, wordt door enorm creatieve en grappige video’s meer dan goed gemaakt. Ze geven de alternatieve rock die rechtstreeks uit de jaren zestig lijkt te komen, nog een modern en opwindend aspect wat haar als artiest dan weer strepen op levert. Moest het muzikaal even sterk zijn als visueel, het zou sterren regenen.
Heruitvinden doet Mattiel zich allerminst op haar nieuwe album en ook een moderne twist is bij de twaalf nummers zoek, maar dat is net de charme van Mattiel. Satis Factory kan goed vergeleken worden met het eten van je favoriete oma: het is allemaal wat oubollig & ‘déjà-vu’, maar toch ook altijd weer de moeite waard. Spannend wordt het op haar tweede worp nauwelijks, wat misschien wel te wijten valt aan de onmiskenbare gelijkenissen met haar debuut. Al bij al is het dus een degelijke opvolger van haar geroemde eerste album geworden, maar het kon in zijn geheel wel wat intenser.
Op 14 juli trekt Mattiel naar Diksmuide om er een gratis concert te geven in de 4AD. Op 26 september komt ze dan nog eens terug naar België en stelt ze Satis Factory voor in de Witloofbar van de Botanique.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
