Na een tabula rasa-poetsbeurt van hun sociale media, rees bij ons het vermoeden dat Linde iets bekokstoofde. De kopvrouw achter het project is PXL-alumna Linde Muylaert. Zij werkte zich, samen met begeleidende gitarist Jeroen Huyzentruyt, in ieder geval al stevig in het zweet. Met hun neofolkloristisch oeuvre, thans niet de makkelijkste muziek om aan de vrouw of man te brengen, baanden ze zich vorig jaar al eigenhandig een weg tot op Dranouter Festival. Straf werk als je het ons vraagt. Na zich te versterken met percussionist Jef De Smet, bleek de tijd rijp om de wijde wereld te laten kennismaken met een eerste release, “Evaporate”.
Het geraamte van het nummer bestaat, zoals vanouds, uit Oosters beïnvloede zang, maar kreeg daarenboven heel wat body dankzij de toevoeging van percussie en het subtiele hoge en lage frequentiewaas. Ingetogen, maar ondersteund door bloedstollende, gitaargestuwde dreiging brengt Linde deze feeërieke track tot leven. Achter haar fragiele stem, met bloesemboomachtige klankkleur, schuilt er evenwel een gevoel dat grauwer en ruwer kleurt dan het grijsschalenspectrum. Ergens doet deze combinatie ons denken aan Beth Gibbons van Portishead. Zich krachtig blootstellen aan haar kwetsbaarheden, doet Linde trouwens ook op de singlehoes, wat het volledige plaatje doet kloppen.
Linde is een volwassen, zelfbewuste act en “Evaporate” is een ditto single. We zijn benieuwd naar meer.