Paco Amate ©
Primavera Sound komt vooral tot leven op vrijdag en zaterdag. De weekendvibes van de lokale bevolking komen naar boven, de mensen zijn opgewarmd van de voorbije dagen en de zon begon net dat tikkeltje warmer te worden. Ook de line-up van vrijdag en zaterdag waren iets overtuigender dan die van donderdag, toevallig ook met enkele sterke vrouwelijke namen. Primavera heeft hen dit jaar extra in de spotlight gezet en durfde zelfs de jarenlange traditie van dj Coco als afsluiter te doorbreken om plaats te maken voor dj Rosario, een vrouw. Nu was het nog afwachten of ze hun verwachtingen zouden inlossen.
Dag 2: hoogdag voor de popliefhebbers
Sergio Albert ©
De eerste grote headliner die dag was Janelle Monáe die er een enorm sterke show neerzette. Haar set was een eerbetoon aan de zwarte muziek met referenties naar Prince, Michael Jackson, James Brown, etc. Ook zette ze zich op de kaart als een volwaardige diva met een heus spektakel: achtergrond danseressen, outfitwissels en haar feilloze stem maakten het hele optreden een feest. Het publiek ging er dan ook gretig op in en danste en zong mee met hits zoals “Make Me Feel” en “I Like That”. Verder stond haar show ook in het teken van zelfliefde met als hoogtepunt “I Got the Juice”. In aanloop naar het nummer riep ze drie fans het podium op om hen luidkeels “I got the juice” te laten roepen en te laten twerken. Heel toevallig waren het ook net drie minoriteiten, want zelfliefde geldt voor iedereen. Met haar hit “Pynk” haalde ze haar gekende vaginabroek boven en de choreografie van de videoclip werd nauwgezet gereproduceerd.
Miley Cyrus ©
Primavera is er op voorbereid om veel headliners te hebben en heeft dan ook maar liefst twee main stages: Pull & Bear en Seat. Ze staan bovendien ook recht tegenover elkaar waardoor je gemakkelijk van de ene headliner naar de andere kunt hollen. Van Janelle Monáe snelden we naar Miley Cyrus die aan de andere kant stond. Enkele maanden geleden werd het nieuws de wereld in gestuurd dat Cardi B niet zou komen en vervangen zou worden door Miley Cyrus. Dat nieuws werd niet door iedereen evengoed ontvangen. Een rappende Latina vrouw vervangen door de Texaanse country/popartiest Miley Cyrus? Niet meteen hetzelfde doelpubliek. Maar het moet gezegd worden, Cardi B werd amper gemist. Miley Cyrus liet zich niet tekenen door haar Hannah Montana verleden en bracht een rauwe set met sterke rock en hiphopinvloeden. Zo werden bepaalde songs meer gerapt als gezongen. Verder haalde ze al haar meezinghits uit de kast, zoals “Nothing Breaks Like a Heart”, “We Can’t Stop”, “Wrecking Ball” en uiteraard ook “Party in the U.S.A.”. Daar deed ze dan nog een cover van “Jolene” van haar meter Dolly Parton bovenop. Zelfs zij die zonder al te veel verwachtingen kwamen kijken, dropen voldaan weer af.
Eric Pamies ©
Dan moest de main stage zone alweer haastig overgestoken worden naar de andere headliner Tame Impala. Ze starten meteen sterk met publieksfavoriet, “Let it Happen”, waardoor de sfeer meteen goed zat. Ze speelden voornamelijk hits van hun vorige plaat Currents, maar ook oude parels zoals “Apocalypse Dreams” en “Feels Like We Only Go Backwards” werden er bijgehaald. En uiteraard ook hun nieuwste “Patience” en “Borderline”. Hun psychedelische poprock werd vergezeld van trippy visuals. Al hadden ze die trend ook muzikaal een beetje meer mogen doortrekken door af en toe eens iets harder op die gitaren te tokkelen. Ondanks dat ze zelf verkondigden heel veel zin te hebben om terug op Primavera te staan, voelde hun show wat vlak aan. Hun liedjes werden feilloos gereproduceerd maar zonder meer. En een festival is juist het uitgelezen moment om eens creatief te zijn.
Dani Canto ©
Daarna was het tijd voor Jungle, wellicht de beste act van de avond. Al vanaf de eerste noten, werd het duidelijk dat dit een sterke show zou worden. Hun looks, de lichtshow en alles was zorgvuldig op elkaar afgestemd. Ze stonden er met volle energie het beste van zichzelf te geven en het publiek gaf hen met veel plezier evenveel terug. Er werd door iedereen overtuigend meegezongen en gedanst. De meeste liedjes uit hun set kwamen zoals verwacht van For Ever, hun nieuwste plaat. Hits zoals “Casio” werden luidkeels door het publiek meegezongen en het enthousiasme zat zo hoog dat het amper opviel dat ze hits zoals “House in L.A.” niet eens gespeeld hebben.
Daarmee waren de dansbenen volledig gesmeerd en was het dus het uitgelezen moment om naar Mura Masa te trekken. De Britse producer heeft al met enkele grote artiesten samengewerkt en de ene danshit na de andere uitgebracht. Dat het een feestje zou worden, stond dan ook in de sterren geschreven. Er stond een grote menigte voor de Ray Ban en ook de trappen zaten vol met zij van wie de benen al wat zwaar wogen maar die nog geen zin hadden om te vertrekken. Hij werd ook vergezeld door Bonzai die de vocals verzorgde van o.a. “Nugget” en “Messy Love”. Zij gaf de show nog dat beetje extra.
Dag 3: Latinavrouwen vieren feest
Dag drie kwam traag op gang. De warmte en de weinig uren slaap begonnen hun tol te eisen. Maar Primavera had enkele van de beste namen bewaard voor het einde. En laat het maar aan de latinavrouwen van dag 3 om de boel weer op gang te krijgen.
Sharon Lopez ©
De eerste Latinavrouw was Nathy Peluso. De Argentijnse heeft zich enige tijd terug in Spanje gevestigd en sindsdien is het haar enkel voor de wind gegaan. Zo stond ze vorig jaar al op Sonar en dit jaar op het hoofdpodium van Primavera Sound. Ze mengt Latin jazz met hip hop en geeft er haar eigen toets aan. Op momenten doet ze wat denken aan de zangeres van Hurracaine G (die toevallig genoeg ook op dezelfde dag geprogrammeerd stonden, maar op het kleine podium van El Punto by Adidas Originals en uiteraard voor maar een fractie van het publiek van Nathy). Haar vibrante persoonlijkheid vulde het hele hoofdpodium zonder problemen. Zo danste ze sensueel van de ene kant naar de andere, was van haar gezicht elke emotie af te lezen en stelde haar stem ook niet teleur. Het was al snel duidelijk dat zij gemaakt was om op het podium te staan en meer dan haar band had ze niet nodig.
Sharon Lopez ©
Dan was het tijd voor de volgende Latin ster, de Colombiaanse Kali Uchis. Zij koos eveneens voor een eenvoudige opstelling: haar band en een ronde trap waar ze zich sexy op kon neervlijen. Haar band gaf het net allemaal dat tikkeltje meer. Waar ze op haar plaat heel poppy klinkt, bracht haar band nu rauwe solo’s wat het geheel wat meer energie gaf. Zonder al te veel danseressen of choreografie wist ze het publiek geboeid te houden. De geluidskwaliteit lag echter weer veel te laag en zo kon je op sommige momenten haar stem nauwelijks horen. Jammer, want van een main stage op Primavera verwacht je toch meer. Ze bracht een mix aan nummers van haar album Isolation en haar debuutplaat Por Vida. Daarna bracht ze ook twee covers, “Creep” van Radiohead en “Pobre Diabla” van reggaetonheld Don Omar. Kali Uchis wou er voornamelijk muzikaal een sterke show van maken en doe daar bovenop ook haar diva persoonlijkheid en de laatste avond werd correct ingezet.
Sergio Albert ©
Daarna was het de beurt aan dé hoofdact van de avond: Rosalía. Die kwam voor de eerste keer haar nieuwste plaat El Mal Querer brengen in haar thuisstad Barcelona en daar kwam dan ook veel volk op af. Na grote shows op Coachella en in Zuid Amerika lagen de verwachtingen dan ook hoog, maar die wist ze dan ook te overtreffen. Als een ster van wereldklasse kwam ze het podium op. Ze bracht haar trouwe productieleider El Guincho mee, hij is mee het brein achter haar concept plaat El Mal Querer. In haar show liet ze voornamelijk haar flamencoachtergrond doorschijnen, met ook nummers van haar eerste plaat Los Angeles en zelfs een cover van “Te Estoy Amando” van Las Grecas (een legendarisch flamencorock vrouwenduo van Spanje). Hiermee toonde ze nog maar eens de kwaliteiten van haar charmante stem. De hele show zat goed in elkaar met strakke pakjes en choreografieën. Om het geheel helemaal af te maken, kwam als verrassingsact ook James Blake langs (die eveneens later die avond speelde) voor een live versie van “Barefoot in the Park”. Helaas geen J Balvin voor “Con Altura”, ondanks dat die ook op dezelfde avond geprogrammeerd stond.
Dan was het alweer oversteken naar de andere kant van de main stage voor Solange. Net zoals Rosalía koos ook zij voor een grotere productie met choreografie . Ze had een stel getalenteerde dansers mee, en die zorgden dan ook voor een geweldige en strakke show. Het publiek was bescheiden, maar dat lag misschien omdat de meesten rond 23u een iets meer energievolle set zochten. Zij die bleven werden echter beloond. Haar stem was een van de sterkste vocale performances van de avond en achter de hele show zat een duidelijk artistiek concept. Ze gaf het publiek dan ook graag iets terug en liep naar beneden om de fans van de eerste rij persoonlijk te begroeten. Na een (veel te lange) bindtekst kwam ze dan tot “Losing You” waarbij het publiek even helemaal los ging. De lichten doofden uit en met zo’n knaller leek het dan ook over te zijn. Het publiek begon af te druipen, wanneer de lichten plots toch weer aansprongen. Ze had nog niet gedaan en speelde nog enkele songs, waaronder “Don’t Touch My Hair”. Helaas behaalde ze niet meer hetzelfde energiepeil als ervoor en had ze beter opgehouden bij haar hoogtepunt “Losing You”. Wat echter wel opviel was dat de geluidskwaliteit van veel betere kwaliteit was dan bij Kali Uchis, ondanks dat ze hetzelfde podium deelden. We zullen het maar op die zeebries steken?
Eric Pamies ©
Het draaide echter niet alleen rond de vrouwen. Er waren ook enkele mannelijke topartiesten aanwezig, zoals James Blake. Hij kreeg ook te maken met een moeilijke planning en mocht zijn set aanvangen rond 01.30, na de dansmuziek van J Balvin. Hij wist zich echter vlot aan te passen aan zijn tijdslot, dankzij de hip hop invloeden van zijn meest recente samenwerkingen en zijn dj-kwaliteiten die hij bovenhaalde. De songs met iets meer tempo werden afgewisseld met zijn oudere en rustigere songs, zoals “Limit To Your Love” en “Retrograde”. Hij wist het publiek moeiteloos geboeid te houden, maar daar zal zijn breekbare stem ook iets mee te maken hebben. Ook hij speelde “Barefoot in the Park” maar helaas zonder gastverschijning van Rosalía deze keer. Tussen al dat vrouwengeweld van de avond kon hij echter zeker zijn mannetje staan.
Sergio Albert ©
Na de set van James Blake was het hoog tijd om te dansen. En dus was Modeselektor daar om alles nog eens te geven tijdens de laatste avond op de Ray Ban stage. Ze mixten wat van de Berlijnse electroclub muziek met iets meer mainstream muziek en nodigden ook een rapster uit om het geheel wat meer tot leven te brengen. De benen leken bij sommigen echter al wat zwaar te wegen en het publiek was soms meer bezig met bij te praten en zich te verplaatsen dan echt te dansen. Jammer, want het haalde de sfeer wat uit de set.
Daarmee was het Primavera Sound verhaal van deze berin gedaan. Het Primavera feest echter nog niet. Dit weekend is het NOS Primavera in Porto met een gelijkaardige line-up als op de Barcelona editie en in november is er ook nog Primavera Weekender in Benidorm. De namen zijn iets kleinschaliger maar zeker niet minder: MorMor, Weyes Blood, Mura Masa, Cigarettes After Sex, Belle and Sebastian en nog veel meer. Volgend jaar viert het festival bovendien zijn 20e verjaardag en dat met een eerste intercontinentale editie in Los Angeles.
