Best Kept Secret 2019: Een festival dat altijd in beweging is

Na zeven edities staat voor veel muziekliefhebbers het begin van de zomer in het teken van Best Kept Secret. Een routine wordt het echter nooit. Het festival in de Beekse Bergen is namelijk altijd in beweging. Elk jaar wordt haar open-minded publiek op een toegankelijke manier verwend met een nieuwe mix van te ontdekken parels, gedurfde keuzes en bands die al jaren in menig muziekliefhebbers hart gesloten zijn. 2019 was hier geen uitzondering op en zal herinnerd worden als een editie met een aantal radicale veranderingen op het terrein en een aantal controversiële boekingen.

Line-up met de vinger aan de pols

Meer dan honderd verschillende acts waren er dit jaar te zien op het festival en die dekten uiteenlopende genres en stijlen. In onze verslagen [dag 1 / dag 2 / dag 3] hadden we het vol lof over bijvoorbeeld de brute hiphop van Death Grips en Princess Nokia, verfijnde songwriters Julien Baker en Aldous Harding, de oppeppende indierock van Sports Team, Indian Askin en The Beths en de meer experimentele muziek van Jambinai, SOPHIE en Julia Holter. Op Best Kept Secret wordt er niet in hokjes gedacht. Daarbij merkten we ook op dat er meer vrouwen op de podia staan. Volgens 3voor12 (vpro) is 39% van de artiesten vrouw, wat een stuk hoger is dan op de meeste festivals. Er is heel veel goede muziek die wordt gemaakt door vrouwen, en we zijn blij dat het festival dat erkent.

Gewaagde headliners

Veel besproken dit jaar, waren de headliners. De blijdschap bij de Best Kept Secret gangers kon niet groter zijn toen Bon Iver als eerste werd aangekondigd. Het project van Justin Vernon is voor sommige festivals misschien niet een evidente headliner, maar wij zagen dat het een gedroomde naam was voor een festival met zoveel liefhebbers van indie. De headliners op zaterdag en zondag lagen een stuk moeilijker. Kraftwerk is een groep waarvan het belang en de invloed onmiskenbaar groot is, maar ook een liveact die dikwijls als saai en statisch bevonden wordt. Hoewel wij en heel wat anderen het een briljant optreden vonden, was er een grotere groep die het niet kon smaken. Zelfs de 3D-brilletjes die uitgedeeld werden om de visuals in al hun glorie te kunnen aanschouwen, baatten niet. Een merkwaardig zicht was het wel.

Christine & the Queens was dan weer een van de meest controversiële headliners die het festival gekend heeft. Ze bracht er een euforisch optreden met een groot showgehalte, maar veel bezoekers vonden het maar een kleine naam om deze rol te vervullen. Een terechte bedenking als je kijkt naar de voorgaande jaren waar bands als Radiohead, Arcade Fire, The National en Arctic Monkeys bovenaan de affiche prijkten. We stelden dan ook vast dat veel bezoekers dit jaar het festival maar eerder verlieten. Op popmuziek wordt er door de bezoekers ook nog steeds wat aversief gereageerd, hoe open-minded het publiek in het algemeen ook mag zijn. Dat bewees ook de controverse die de boeking van popster Carly Rae Jepsen met zich meebracht. Uiteindelijk bleek het optreden op de One voor heel wat mensen niet meer dan een guilty pleasure te zijn, want iedereen bleef op een afstand.

Het optreden van Carly Rae Jepsen was heus niet de enige keer dat de One maar matig gevuld was. Niet omdat het festival niet uitverkocht was (dat was het bijna), maar wel omdat het podium gewoon veel te groot is voor veel indiebands. Bands als Phosphorescent, Kurt Vile en Spiritualized zijn door veel mensen geliefd, maar de bezoekers schuilden duidelijk liever onder de bomen voor het warme weer en bekeken het op een afstandje. Qua capaciteit had dit perfect in de Two gekund (die nu groter en beter was), al zijn de drie voorbeelden die we nu stellen wel perfect om in de open lucht te bekijken. De locatie naast het zonovergoten meer is en blijft een troef op Best Kept Secret.

Oog voor invloedrijke bands

Bands uit de jaren negentig (er waren er veel!) deden het ook niet goed op de One. Guided by Voices kwam niet over op het grote podium en het aantal festivalgangers voor het podium tijdens Liz Phair deed pijn aan de ogen. Zelf telde ze er niet veel. ‘Hello my fifteen friends!’ opende de Amerikaanse ster. Maar dat gezegd zijnde waren we wel heel blij met de komst van de bands uit dit decennium. Naast het zien van veel gloednieuw talent, is het ook fijn om je iets oudere muziekhelden tegen te komen. Stereolab, Stephen Malkmus en Primal Scream leverden dan ook heel wat fijne optredens.

Aanpassingen op het terrein

Het is dus duidelijk dat niet alleen de line-up, maar ook de programmatie van groot belang is. Daar deden deze editie heel wat aanpassingen hun intrede. We zeiden al dat de Two groter en opener is gemaakt, maar er waren nog andere veranderingen. We maakten kennis met de Seven, een grote halve ton die op het water drijft. Dit podium zorgt ervoor dat er nog meer experimentele artiesten konden geplaatst worden. Het is een geschikte plaats voor genres als techno, ambient, elektronica en rap. Toch werden er in de Seven artiesten geplaatst die beter elders op het festival stonden. Bij Blue Lab Beats en Shht was het zoals verwacht ontzettend druk en ook Angie McMahon lokte heel veel volk als opener van het festival. In combinatie met het lage podium was de kans groot dat je weinig zag. Deze artiesten verdienden wat ons betreft een plaats in de Five, maar voor alle andere acts was de Seven de ideale ruimte voor hun muziek.

De Seven leek samen met een aangepaste Five, de gloednieuwe Three en de vertrouwde Casbah een eigen gebied te vormen binnen het festivalterrein. De Three is hier de merkwaardigste schakel. De Four is al jaren een uitstekend DJ-podium in de bossen op Best Kept Secret, maar de organisatie veranderde de Three dit jaar naar een tweede zone voor DJ’s. Veel mensen hadden het naar hun zin in de prachtig vormgegeven locatie, maar samen met de Four is het wat ons betreft dubbelop. Die laatste vinden wij trouwens nog steeds de leukste van de twee.

De nieuwe Three © CPU – Nathan Dobbelaere

De tent die vroeger op de Three stond, werd omgedoopt tot de nieuwe Five en daar onthouden we vooral de uitstekende programmatie van. Hier kregen we veel van de beste optredens op het festival te zien en vielen we de ene verrassing in de andere. Het is duidelijk dat hier goed over nagedacht werd. Op vrijdag vormde Jambinai, Crack Cloud en Shame een spannend en grillig rijtje artiesten en op zaterdag konden we heel de middag genieten van de beste vrouwelijke indierockbands en songwriters van het moment.

De artiesten op dit podium waren zo goed dat de Five heel vaak veel te klein was. In vergelijking met de oude Five is deze tent heel gesloten, wat er toe leidt dat wie buiten de tent staat eraan is voor de moeite. Daarnaast kwam het dikwijls voor dat een luide act op de One een zachte artiest in de Five kon overstemmen. Zo kon je tijdens de zwoele muziek van Cautious Clay makkelijk “Call Me Maybe” van over het meer horen of tijdens de subtielste stukken van Jambinai, de bonkende beats van de Three. Het is een probleem dat typisch is aan festivals, maar op Best Kept Secret waren we hier tot voorheen niet mee bekend.

Aandacht voor de bezoeker en het milieu

Festivals draaien vooral rond muziek en dat heeft Best Kept Secret heel goed begrepen. Toch besteedt de organisatie ook voldoende aandacht aan andere zaken. Zo heeft Best Kept Secret zijn voortrekkersrol als ecologisch festival waargemaakt: het systeem met de herbruikbare bekers werkte weer uitstekend en er is een ruim aanbod aan vegetarisch eten. Er werd ook geacht dat de bezoekers de 3D-brilletjes van Kraftwerk mee naar huis zouden nemen als aandenken, maar dit viel toch een beetje tegen. We zagen namelijk heel wat exemplaren op de grond liggen. Uiteraard is dit ook de verantwoordelijkheid van de bezoekers en waren de brilletjes op zondag niet meer te bespeuren.

Verder is het cashless betaalsysteem ook iets om trots op te zijn. Geen gesukkel met bonnetjes, geen naar boven afgeronde prijzen en lekker vlot betalen met de kaart. De wachtrijen bij de drank- en eetstanden waren bijgevolg opvallend klein waardoor we weinig van onze favoriete artiesten moesten missen. Daarnaast was de communicatie tijdens het festival prima. We kregen regelmatig updates over de processierupsen (deze waren helaas nog aanwezig, maar dat is het gevolg van de prachtige natuurrijke omgeving) en werden we op de hoogte gehouden van het onweer dat boven het terrein hing. Dat laatste viel reuze mee, maar het is fijn om te weten dat dit goed opgevolgd wordt. De bezoeker wordt heel goed in de watten gelegd.

Best Kept Secret is een festival dat altijd in beweging is en zal blijven evolueren. De vaste pijlers zoals de grensverleggende en spannende line-up, de mooie omgeving en ecologische factor zullen altijd aanwezig zijn, maar het festival zal altijd experimenteren. Zo ook met hun directeur. Tijdens het weekend werd aangekondigd dat Maurits Westerik (frontman van de Utrechtse bewilder) festivaldirecteur Robert Swarts zal opvolgen vanaf komende editie. We zijn benieuwd wat er verandert, maar we zijn overtuigd dat Best Kept Secret zichzelf zal blijven: een festival waar muziekliefhebbers elk jaar weer naar uitkijken.

Best Kept Secret 2020 vindt plaats op 12, 13 en 14 juni.

Onze festivalverslagen kan je via volgende links lezen:
dag 1
dag 2
dag 3

Bon Iver
Kraftwerk
Christine & The Queens

Meer foto’s van op Best Kept Secret 2019 vind je op onze Instagram.