Een typische headliner is Bon Iver allesbehalve, maar op Best Kept Secret Festival wist hij wel te imponeren met zijn grandioze klasse. Zonder veel spektakel, maar wel met een muzikaal aspect om duimen en vingers bij af te likken. Elk detail, elke subtiliteit; alles zat goed bij Bon Iver. Dat hij zijn eerste plaat bijna volledig negeerde, vergeven we hem dan ook graag.
Justin Vernon is een bezig bijtje, maar met zijn Bon Iver heeft hij nog maar drie platen uit. De laatste dateert al van 2017, maar hij tourt er nog steeds mee en je voelt ook live dat Vernon dat album nog laat ontplooien. Op Best Kept Secret was die 22, A Million ook de hoofdmoot van de setlist. Boordevol bombast, subtiliteit en intimiteit wist hij bijna ieder hart van het publiek te veroveren.
De bombast zat er al van bij het begin in, want “Perth” knalde de set keihard op gang. Potige gitaariffs gingen door merg en been en al meteen voelde je de emotionele kracht van de groep naar boven komen. Vernon had zijn hoofdtelefoon aan om zijn muziek in volle concentratie en in alle perfectie tot ontplooiing te laten komen, en dat lukte ook. De perfectionist in Vernon ziet er misschien wat raar uit, maar eens zijn fragiele stem zich in het geheel mengt, ben je al snel vergeten dat de man tamelijk asociaal op het podium staat.
De singer-songwriter in Justin Vernon is duidelijk al lang verdwenen, tegenwoordig houdt hij meer van het experiment. Met behulp van de nodige autotune wist Bon Iver heel wat nummers af te werken. Het was amusant om te zien dat de band bij bijvoorbeeld “____45_____” de saxofoon de bovenhand liet nemen, maar dan zonder de clichés. Gewoon wat experimenteren en daar de profetische woorden ‘caught in a fire’ bovenop. En dat vuur zat in het hele publiek, dat zich verwarmde aan de epische set van Bon Iver.
Dat we daardoor nummers als “RE:Stacks” moesten missen, vonden we niet erg. Het talent dat de band hier tentoonspreidde was meer dan genoeg om bijna anderhalf uur te blijven boeien. De andere bandleden hebben natuurlijk ook heel wat in de pap te brokken. Zo heeft Bon Iver twee drummers, wat de gigantische bombast alleen maar versterkte. Soms was er een gigantische chaos, maar in die chaos zat namelijk de sterkte. Door wat vreemde geluiden of overdreven sounds te implementeren, bleef de band verrassen. Perfect voor op een hoofdpodium, perfect om zijn nummers naar een hoger niveau te tillen.
De iets zachtere nummers werden hierdoor ook naar de prullenmand verwezen, of we kregen een iets dynamischere versie die alles soms zelfs dankbaarder maakte. Dat Bon Iver zijn songs kan herwerken tot iets helemaal nieuws, bewijst alleen maar zijn talent. Met “The Wolves (Act I and II)” wist hij zijn set op een gigantische manier af te sluiten, waarbij de lichtshow ons helemaal verblufte. De band moest weliswaar nog terugkeren voor het verplicht nummertje “Skinny Love”; leuk voor de fans, maar een echte meerwaarde was het niet.
Bon Iver wist met zijn set op Best Kept Secret een heel eigenwijze show neer te zetten met aandacht voor het publiek en de muziek. De focus, de dankbaarheid en de liefde van zowel publiek als band, wisten van Bon Iver een eerste sterke afsluiter te maken. De nacht was nog jong, maar dankzij Bon Iver ging er die avond al zeker goed gedroomd worden.
Fan van de foto’s? Nog meer beelden van de show zullen op onze Instagram te vinden zijn. Volgen is de boodschap!