LiveRecensies

The Raconteurs @ Koninklijk Circus (Cirque Royal): Onstuimig verhaal

© CPU – Bert Savels

Na meer dan tien jaar radiostilte stuurde The Raconteurs op de valreep van 2018 twee nieuwe singles op de wereld af. “Sunday Driver” en “Now That You’re Gone” bleken de voorbode van het hervatte, vurige leven van de band. Op 21 juni komt hun derde plaat Help Us Stranger uit en gisterenavond kregen we daar al heel wat voorsmaakjes uit te horen. We kunnen nu al verklappen dat die helemaal in de lijn liggen van hun nieuwe releases. Na dit furieuze optreden bestaat er geen twijfel meer over: de mannen van The Raconteurs zijn nog lang niet uitverteld.

De dames van Goat Girl begonnen aan de avond met moeilijk te doorgronden en daardoor erg intrigerende zang. We dachten dat we een schitterend voorprogramma te horen zouden krijgen, maar niets bleek minder waar. De band had moeite met timing en dat stoorde mateloos. Het leek vooral of we ruwe demoversies van hun songs te horen kregen die barstten van de schoonheidsfoutjes. Zo was de timing van de bassiste niet punctueel genoeg en speelde ze zelfs slordig. De drummer besloot dan weer om even recht te staan voor de show, maar –je raadt het al– sloeg vervolgens volop naast de tel. Gelukkig konden hun folk-achtige songs ons wel over de streep trekken. Die konden we veel beter smaken dan de nummers waarop ze enige electro-invloed lieten passeren en we kunnen de band enkel maar aanraden om die waaierige folkrichting uit te blijven gaan. Goat Girl heeft zeker iets te bieden, want in afwachting van The Raconteurs zaten die nummers dan ook nog even in ons hoofd.

© CPU – Bert Savels

Toch zou The Raconteurs de ziel uit hun lijf moeten spelen om dat weer helemaal recht te trekken. En dat deden ze ook, zonder een fractie van een seconde op de rem te gaan staan. Nog voor de eerste noot gespeeld was, smeet White een gitaar omver in zijn roekeloze enthousiasme. Die uitspatting was maar het begin van alle furore, die de set van begin tot eind zou kleuren.

Kwestie van even te tonen waar het op stond, begonnen ze eraan met het krachtige “Consoler of the Lonely”, opgevolgd door het nog onuitgebrachte”Bored and Razed” en een stevige versie van “Level”. Niet alleen muzikaal werd van jetje gegeven, ook de hyperactieve lichten droegen bij aan dat overweldigende gevoel. Op voorhand leek het erop dat The Racs het met een minimaal decor zouden doen, maar dat was buiten de lichtshow gerekend, die heel de zaal in lichterlaaie zette.

Elke keer wanneer de intro van een oude bekende werd ingezet, voelde het een beetje als thuiskomen. Die nummers gaan dan ook al zo lang mee dat ze een soort warme evidentie geworden zijn. Zo veel jaren werd gedacht dat we deze mannen nooit samen aan het werk zouden zien, en dat maakte de ervaring des te specialer. Deze getalenteerde muzikanten zich zien amuseren op het podium terwijl ze de grootste prestaties neerzetten; je zou er bijna een bucketlist voor aanmaken.

© CPU – Bert Savels

Na de uitbarsting die “Top Yourself” geworden was, begaf White zich naar de piano voor een nieuw exemplaar. “Shine the Light on Me” scheen rustiger te worden, maar ook hier toverden de Amerikanen al gauw felle toevoegingen en een opbouw uit hun gitaren. Dat presteerden ze elke keer wanneer je dacht even adem te kunnen halen: ofwel kregen we nieuwe nummers op ons bord die sowieso alle aandacht opeisten, ofwel raasde The Raconteurs er genadeloos door. De set werd nooit eens neergelegd en intens was het zeker.

We hebben het wel over thuiskomen, maar aan rustgevende haardvuurnummers moest je je dus niet verwachten. De scheurende nummers volgden elkaar op en werden zelfs stuk voor stuk met dubbel zoveel scherpte, kracht en overtuiging gebracht dan op plaat. Ook al had Brendan Benson de tekst van “Many Shades of Black” duidelijk niet geblokt, toch stoorde dat niet. Het publiek kende de klassieker goed genoeg om de zaal bijeen te brullen. Op vele momenten werd de set een heus riff-festijn en duwden de mannen nog een opbouw in ons gezicht wanneer we dachten dat we het hoogtepunt al bereikt hadden.

© CPU – Bert Savels

Na elf nummers verliet de band het podium, en dat korte intermezzo om even te checken hoe het zat met onze hartslag, was welkom. Al zat er weinig ademruimte in voor het publiek, want er moest toch een aardig aantal minuten geschreeuwd worden vooraleer de bende terug op de bühne verscheen. Met niets minder dan zes bisnummers sloten ze hun verhaal in Brussel af. Opnieuw volgde The Raconteurs het recept van de extra smak hevigheid op twee uitbundige klassiekers en vier exemplaren van hun nieuwe album. Recent of niet, “Help Me Stranger” en “Now That You’re Gone” werden even enthousiast meegezongen als hun decennium oude songs; een laatste bewijs dat ze niet enkel uit de oude herinneringendoos moeten puren om er iets van te maken.

The Raconteurs zette een furieuze set neer in het Koninklijk Circus. Ook al zal de opmerking gegarandeerd de kop opsteken dat ze hun grootste hit “Steady As She Goes” aan zich voorbij hebben laten gaan, toch bekijken wij het liever van de andere kant. Hun oude bekenden werden met zoveel onstuimigheid gespeeld dat je onmogelijk op je honger kon blijven zitten, en daarnaast waren de previews van de nieuwe songs die Help Us Stranger zullen sieren meer dan veelbelovend.

Op zondag 2 juni speelt The Raconteurs op Best Kept Secret Festival.

Fan van de foto’s? Nog meer beelden van de show zullen op onze Instagram te vinden zijn. Volgen is de boodschap!

Setlist:

Consoler of the Lonely
Bored and Razed
Level
Old Enough
Somedays (I Don’t Feel Like Trying)
Top Yourself
Shine the Light on Me
Hands
Broken Boy Soldier
Many Shades of Black
Sunday Driver

Hey Gyp (Dig The Slowness)
Salute Your Solution
Only Child
Now That You’re Gone
Help Me Stranger
Carolina Drama

Related posts
2022FeaturesInstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2022

Het jaareinde komt nu echt wel in zicht, maar wij zijn nog lang niet klaar met onze eindejaarslijstjes. Nu we alle albums…
2022FeaturesUitgelicht

De 20 mooiste albumhoezen van 2022

Het is bij albums nooit de bedoeling om ‘the book by its cover te judgen’, maar dat is toch precies wat we…
LiveRecensies

Sonic City (Dag 1): Voor chaos, experiment en mysterie

De editie van Sonic City 2022 zal er eentje worden waarop altijd met een dubbel gevoel zal worden teruggekeken. Met Gilla Band,…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.