Het is voor velen niet eenvoudig om het idee rond noiserock te vatten, maar wij doen graag de moeite om het enigszins verstaanbaar te maken. Wij maken hierbij graag de vergelijking met abstracte kunst. Kort gezegd is dit een kunststroming die er bewust voor kiest om de realiteit niet weer te geven. Als we nu stellen dat de muzikale realiteit van tegenwoordig sterk wordt gekleurd door melodieën en vaste patronen, dan is het onder andere de noiserock die zich hier van distantieert. Velen zien het genre dan ook als een vorm van muzikale revolutie. Een band die in België op de eerste rij staat van die revolutie is zonder twijfel Youff. Vorig jaar releasten de Gentenaren al een serieuze brok aan overdonderd geluid. Dit jaar is het duo al terug met een plaat die we 20/20 Hindsight mogen noemen. Een plaat die we trouwens recent in première mochten lossen—met de toestemming van de heren zelf, natuurlijk.
20/20 Hindsight gaat furieus van start, of wat had je anders gedacht? Hun opener “MUZAK FOR THE MASS” staat bol van de schurende gitaren en keiharde drums. Maar het is vooral de zang—of, laten we zeggen, het onverstaanbaar gekrijs—van Alexander Schillewaert, die de lichte waanzin compleet maakt. Youff opent op die manier verassend verteerbaar, zonder hun sound uit het oog te verliezen en dat smaakt sowieso naar meer. Iets minder verteerbaar, maar daarom niet minder geslaagd, zijn de uiterst opzwepende nummers die Youff produceert. Uitschieters als “IDIOT SAVANT” en “MAZELTOV JUGEN” zijn stuk voor stuk nummers die ons stront nerveus maken en waarvan we licht paranoïde zouden worden. Bij momenten ongemakkelijk, jazeker, maar het doet ongetwijfeld iets met ons en dat maakt het meer dan boeiend.
Dat er achter georkestreerde chaos geen denkwerk zit is een zware bewering, want wie zich verdiept in deze donkere oceaan zal al snel merken dat dit allerminst klopt. De plaat is met andere woorden niet zomaar in elkaar geflanst. Neem nu “APEX ALPHA” en “NOUVEAUX RICHES”. Na de eerste luisterbeurt kunnen ze afschrikkend werken door hun heftig karakter en schijnbare onbezonnenheid, maar na enkele luisterbeurten begint ons de muzikaliteit van de nummers toch op te vallen. De serieuze lading ruis en feedback nemen we er graag bij. Wie op een onbekrompen manier naar 20/20 Hindsight kan luisteren zal merken dat de heren van Youff wel degelijk veel in hun mars hebben en dat zij zo tot een van de stevigste bands van het land mogen genoemd worden.
Youff is duidelijk geen band die rond de pot draait, dat is ondertussen wel duidelijk geworden. Dat valt op door hun no-nonsense sound, die je telkens weer bij de keel probeert te grijpen. Daarnaast zijn het nummers die in tijd geen lang leven zijn beschoren. Grotendeels houden ze het bij een sterk gepeperde twee minuten; een uitschieter van vier minuten is een zeldzaamheid. Maar goed ook denken we, want bij momenten is het een oefening om onze aandacht er volledig bij te houden. Dat is het geval bij “18 KARAT GENOCIDE” en “MIDCLASS LUXURY”, die bij te opdringerig en te rommelig klinken, waardoor ze de pedalen dreigen kwijt te raken. Het zal allemaal wel deel van het plan zijn, zeker?
Het proces van het maken van dergelijke nummers lijkt voort te vloeien uit een oerinstinct. Hiermee willen we zeggen dat Youff op een heel directe manier speelt wat ze denken en voelen. Die pure emotie wordt vastgelegd op band en veel pruts-en plakwerk komt er achteraf niet meer bij kijken. Het improvisatiegehalte zal om die reden zeker en vast hoog zijn en dat is er bij momenten erop of eronder. De momenten waarop ze ons kunnen bekoren zijn diegenen waarbij ze de vaart in de nummers eens in de kast hebben geplaatst. “LATEM.” en “AUTO-CRAVING” blinken dan ook uit blinken in hun loodzware loomheid, waarbij de drums als een mantra door het hoofd blijven spoken. Neem daarbij de kenmerkende drammende gitaarsound en je weet dat dit ook live niemand kan laten stil staan.
Het is voor ons nog steeds zoeken naar een hook of laat staan een nummer die blijft hangen. Maar eerlijk is eerlijk: op 20/20 Hindsight zullen we die nooit vinden. Desondanks is de plaat een ontdekkingsreis die tegen driehonderd kilometer per uur voorbij raast. Youff balt vanaf seconde één de vuisten en die spanning trachten ze de volledige plaat door te trekken. Bij momenten lukt hen dat meer dan gemiddeld, op andere momenten hebben we zin om onze vermoeide speakers wat rust te gunnen. Naast de chaotische razernij is er op 20/20 Hindsight ruimte gemaakt voor herkenbaarheid. Op die manier is het geheel iets verteerbaarder en makkelijker om volgen. De plaat is zeker geen memorabel werk geworden, maar als we jullie Belgische noiserock willen aanraden dan verwijzen we graag naar Youff en daar zit die toegankelijkheid voor veel tussen.
We raden je aan om Youff eens live aan het werk te zien en dat kan alvast op 15 juni, wanneer ze hun release party houden in L’uZinne Brussel. Dat u omver geblazen zal worden staan nu al vast.
