LiveRecensies

Eagles @ Sportpaleis: Een voorlopig afscheid

LiveRecensies

Eagles @ Sportpaleis: Een voorlopig afscheid

De Amerikaanse rockband Eagles gaf gisteren de aftrap van hun nieuwe Europese tour in ons eigenste Sportpaleis. Dat de band terug een wereldtour organiseerde, was een verrassing van groot formaat. Drummer Don Henley liet namelijk in 2016 weten dat de Eagles niet meer op het podium zouden staan na de dood van gitarist/toetsenist Glenn Frey. Ondanks deze uitspraak speelden ze een jaar later nog een tweetal shows in New York en Los Angeles, dit leken dan ook eerder twee afscheidsconcerten. Maar niets is minder waar en dus stond de überlegendarische band gisteren op het podium van het Antwerpse Sportpaleis.

Eagles hebben al heel wat op hun palmares staan. Sinds hun eerste album Eagles, dat uitkwam in 1972, volgden alleen al vorige eeuw nog vijf albums. Na de tour van het laatste album The Long Run in 1980, ging de rockband uit elkaar en focusten de artiesten zich op hun solocarrières. Drummer Don Henley vond als soloartiest het meeste succes met het zalige Boys Of Summer. Door het maken van een videoclip voor een verzamelalbum ter ere van Eagles, vonden de vier muzikanten elkaar terug in 1994 en besloten ze om weer samen muziek te maken. Na een heuse knipperlichtrelatie is de band nu toch weer bij elkaar en stonden ze misschien wel voor de laatste keer in het Sportpaleis.

https://www.instagram.com/p/Bx8PF5xI5qv/

In plaats van met vier, stonden ze deze avond met z’n vijven op het podium, en dan hebben we ook de extra drummer, gitarist, twee toetsenisten en vijf blazers nog niet meegerekend. De bandleden Joe Walsh, Don Henley en Timothy Schmit worden tijdens deze tour bijgestaan door countryzanger Vince Gill en Deacon Frey, zoon van oud-lid Glenn Frey. Deze laatste moet zich als 26-jarige bewijzen tussen deze legendes, maar doet dit schitterend. Ondanks het grote leeftijdsverschil past zijn uitstraling en stem perfect binnen de huidige bezetting van Eagles.

Beginnen deden Eagles met een cover van Steve Young. Bij de inzet van “Seven Bridges Road” stonden de vijf bandleden en gitarist/vocalist Steuart Smith op een rechte lijn; enkel verlicht door zes spots. We kregen tijdens deze a capella intro al de indruk dat dit optreden vocaal enorm goed zou zitten. De stemmen van de zangers mengden perfect tijdens dit emotionele moment waar vele fans al lang naar uitkeken. Na deze zalige intro, vielen enkele gitaren in die een hoog countrygehalte in de song brachten. Niet echt verwonderlijk, aangezien de oorspronkelijke stijl van de Eagles country met bluegrass invloeden was. In dit opzicht past dan ook de jonge country stem van de Deacon Frey erg goed in het plaatje, wat ons duidelijk werd tijdens “Take It Easy”.

Tijdens één van de vele gitaarwissels gaf Don Henley aan wat de fans van dit optreden konden verwachten: ‘Just a bunch of guys playing instruments and singing together’. Dit werd onthaald door een oorverdovend applaus van het publiek. Op een paar publiek vermakende momenten na, hielden ze zich hier steevast aan. Wie hier was voor een grootse show met toeters en bellen, ging ongetwijfeld teleurgesteld naar huis. Het ging deze avond namelijk enkel en alleen om de muziek. Henley vroeg de fans dan ook om in het moment te leven en niet via het filmende scherm van hun gsm’s het concert te volgen. Een verzoek dat opvallend goed werd opgevolgd. Je zag nog nooit zo weinig smartphones tijdens een concert de lucht in rijzen.

Niet alleen vocaal zat het goed, ook instrumentaal was alles heel straf. Na zo veel jaren ervaring kan het natuurlijk niet anders dan dat de muzikanten enorm goed op elkaar ingespeeld zijn. Akoestische gitaren werden vlekkeloos afgewisseld met de elektrische. Meer rockende nummers werden gevolgd door sfeervolle, trage songs. Er was voor elk wat wils door de enorme variatie in de songs die ze brachten. Voor je het wist was het bijna drie uur durende optreden dan ook voorbij. Opmerkelijk is ook dat bijna elke muzikant op het podium het instrumentale en het vocale combineert, iets wat echt niet te onderschatten is. Dit alles tijdens een immens lange show én wetende dat de muzikanten, op Deacon na, niet meer van de jongste zijn, toont weer eens aan waarom de Eagles terecht iconen genoemd worden.

Niet enkel de nummers van Eagles passeerden de revue, ook enkele solonummers werden deze avond gebracht. Tijdens “In The City” liet Joe Walsh de hoogste registers van zijn stem horen en bespeelde hij zijn gitaar op een enorm aanstekelijk manier waarbij hij telkens de ogen sloot en zich voluit gaf. Natuurlijk kon ook een schitterende live versie van Don Henley’s “Boys Of Summer” deze avond niet ontbreken, met Henley deze keer op de gitaar. Don’s scherpe stem raakte tijdens het refrein het hart van de toeschouwers van de voorste tot en met de laatste rij. Dat was zeker niet alles, want er stonden ook nog enkele funky covers van James Gang op de planning. Het werd gezegd dat de prijzen van de tickets aan de dure kant waren, maar met zo’n goed gevuld programma van twee en een half uur kreeg het publiek wel degelijk waar voor zijn geld. Zeker toen de band nog tot drie keer toe enkele bisnummers kwam brengen zoals “Desperado” en het ontegensprekelijk legendarische “Hotel California”.

Eagles waren, zijn en blijven één van de grootste rockbands aller tijden (hun album Their Greatest Hits (1971–1975) wist onlangs zelfs terug de titel van best verkochte plaat ooit te veroveren). Fans zullen deze wonderlijke avond in het sportpaleis dan ook niet snel vergeten. Drummer Don Henley vertelde ons tijdens dit optreden dat dit waarschijnlijk hun laatste Europese tour ooit zal zijn, maar vrij snel liet hij ons toch blijken dat hij hier zelf over twijfelt. Wij hopen alvast dat ze een terugkomst effectief in overweging nemen en snel weer in België van zich laten horen!

Setlist:

Seven Bridges Road (Steve Young cover)
Take It Easy
One of These Nights
Take It to the Limit
Tequila Sunrise
Witchy Woman
In the City (Joe Walsh song)
I can’t tell you why
New Kid in Town
Peaceful Easy Feeling
Love Will Keep Us Alive
Lyin’ Eyes
Don’t Let Our Love Start Slippin’ Away (Vince Gill cover)
Those Shoes
Already Gone
Walk Away (James Gang cover)
Life’s Been Good (Joe Walsh song)
The Boys of Summer (Don Henley song)
Heartache Tonight
Funk #49 (James Gang cover)
Life in the Fast Lane

Hotel California

Rocky Mountain Way (Joe Walsh song)
Desperado

Best of My Love

Related posts
InstagramLiveRecensies

Editors @ Sportpaleis: Sluipt de sleur in het droomhuwelijk?

Editors en België, een geslaagd huwelijk dat al meermaals werd beklonken op de Belgische festivalweides. Wie vorig jaar tevergeefs voor de gesloten…
LiveRecensies

Niall Horan @ Sportpaleis: Vloedgolf aan gesmolten tienerharten

Boybands staan bekend als ware wereldsterfabrieken. Take That bracht ons Robbie Williams, *NSYNC had Justin Timberlake en Ricky Martin zette zijn eerste…
LiveRecensies

Rampage 2024 (Dag 1): Vijftien kaarsen, blazen maar!

Na het Total Takeover-experiment vorig jaar, waarbij drum-‘n-bass- en dubstepfestival Rampage naast het Sportpaleis zowat elke club in Antwerpen voor een nacht…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.