LiveRecensies

Yôkaï & MDCIII & Tristan @ Volta (Brussels Jazz Weekend): Jazz met meer dan één hoek af

Gisterenavond zijn we weer afgezakt naar de Kapellemarkt in Brussel, waar Volta een tweede avond vol alternatieve jazz presenteerde in het kader van Brussels Jazz Weekend. Eergisteren waren we er getuige van een meer dan geslaagde en gevarieerde line-up en ook gisteren lag het niveau op die hoogte. De dromerige Tristan werd opgevolgd door het intense MDCIII en Yôkaï sloot de tweedaagse van Volta af met een krachttoer van jewelste.

Regen of niet, Tristan begon aan haar sfeervolle set. Bijna drie maanden geleden bracht Isolde Van Den Bulcke haar tweede ep Delidomia uit, waarop haar onaardse sound ook de laatste twijfelaars betoverde. Tristan is goed op weg om het ver te schoppen, en dat bewees ze ook op de Volta-stage. Isolde opende met haar stem die werd vervormd totdat ze drie keer zo laag en zwaar klonk. Dat was verrassend enerzijds, maar anderzijds hadden we kunnen weten dat deze intrigerende dame niet voor het rechte pad zou kiezen.

Van begin tot eind bracht ze nummers om op weg te dromen en werden we opgeslorpt in Tristans universum, waar alles kleurrijk is en wonderlijke bochten genomen worden. De sound kwam live even goed tot haar recht als op plaat, en dat is niet zo evident. Het aardige ambientgehalte werd perfect neergezet en vooral Isoldes stem was innemend. Met de nodige lading reverb galmde ze over de Kapellemarkt, en wat zij allemaal uit haar keelgat krijgt, je houdt het niet voor mogelijk.

Intussen was het opgeklaard en mocht MDCIII het podium betreden. Drummer Simon Segers kreeg een waardige vervanger met Elias Devoldere en hun set werd er een die we het beste kunnen omschrijven als ‘meer dan intens’. Het eerste nummer van dit drietal was er meteen los op. Hun sound was erg pakkend en ergens anders met je gedachten vertoeven was echt geen optie. Toch was het publiek niet altijd even stil en dat dat onterecht was, is maar een understatement.

MDCIII bracht jazz met meer dan één hoek af, en als er iets is dat we appreciëren, dan zijn het wel bands die onomwonden hun ding doen. De drie heren voorzagen telkens weer een andere zet die ons in hun greep hield; nu eens kozen ze voor een trage, maar zekere opbouw die stevig insloeg, dan weer kregen we er exotische vibes bij. Je kon het zo gek niet bedenken, of MDCIII deed het en kwam ermee weg. Op een gegeven ogenblik stond Mattias De Craene ingetogen rond te dwalen op het podium met microfoon in de hand om met zijn stem voor een extra dimensie te zorgen. Het werkte niet alleen muzikaal, het zag er ook nog eens sympathiek en authentiek uit. MDCIII staat deze zomer op Gent Jazz en Pukkelpop; we raden je ten zeerste aan hen live aan het werk te zien.

Yôkaï had de eer om Volta’s stage af te sluiten voor dit jaar. Met de acht bandleden was het dichtbevolkt op het podium, maar het zag er vooral gezellig druk uit. De groep leek er veel zin in te hebben en het publiek sloot daarbij aan. Hun set was bijna te geniaal en met veel power gingen ze over van de ene krachttoer naar de andere. Iedereen ging helemaal op in hun creaties, die ze zo lang konden rekken als ze wilden—en dat deden ze ook—want vervelen deden die toch niet. Nooit kon je alle lagen opmerken, waardoor we het gevoel hadden dat we nooit uitgeluisterd zouden zijn. Er was altijd wel iets nieuws om aandacht aan te besteden, een solo om je oren voor te spitsen of een belachelijk goede riff om op te dansen.

De band kon het ook trager aanpakken, en dat werkte eveneens. Het achttal nam hun tijd om op te bouwen en tot een groots, langdurig hoogtepunt te komen. Yôkaï klonk dromerig en zelfs lieflijk, iets dat we hen niet aangegeven hadden. Ze begonnen er zelfs eens bij te zingen, en ook al waren dat niet de beste stemmen die je ooit gehoord had, toch charmeerde het enorm en droeg het bij aan hun plezante sound. Natuurlijk trokken de mannen snel weer op; dat zachte werd dan ook direct van tafel geveegd met een overgang naar een experimentele lawine. Yôkaï’s gecontroleerde chaos maakte enorme indruk en had nog een pak langer mogen duren.

Avond twee op Volta’s podium overtrof zo mogelijk nog de dag ervoor. De bands waren stuk voor stuk fascinerend en geen seconde bleven we op onze muzikale honger zitten. We kregen een rit aangeboden van een ambient over een intens naar een geniaal universum en die roadtrip zullen we niet snel vergeten. Het door Volta gehoste deel van Brussels Jazz Weekend 2019 is met glans geslaagd. Wat er morgen nog allemaal op het programma staat, vind je hier.

Related posts
LiveRecensies

Zaz, Hooverphonic, Isolde Lasoen, Anthe & Tristan @ Gent Jazz: Vrijheid, gelijkheid en broederschap

Na een tweede dag met Ludovico Einaudi als headliner werd er weer een muzikale bocht gemaakt door Gent Jazz. De instrumentale muziek…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjesUitgelicht

Dansende Beren en Rubenshuis ontvangen Tristan, eugene en puntjudith

De festivalzomer is eindelijk van start gegaan en belooft ook dit jaar weer garant te staan voor mooie muzikale momenten. Met Dansende…
LiveRecensies

LũpḁGangGang @ VOLTA: We behoren graag tot de LũpḁGangGang-gang

In 2019 was (toen nog) Lũpḁ Gang Gang Quartet onze Zalm van de maand. Zo’n vier jaar later kon dit viertal, ondertussen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.