©CPU – Willem Devriendt
Twintig jaar geleden kwam dEUS’ derde album The Ideal Crash uit, een meesterwerkje van de Antwerpse band. Ondertussen zijn we enkele nieuwe bandleden en grijze haren op het hoofd van dEUS- frontman Barman verder en begint de groep aan een tour om het album uit 1999 in de bloemetjes te zetten. Tom Barman en de zijnen bewezen dat die bloemetjes uit 1999 verre van verwelkt zijn. Ze verkopen de Ancienne Belgique bijvoorbeeld acht keer uit met dat album, niet slecht, he?
In 2018 stelde dEUS Bruno De Groote aan als nieuwe gitarist. Na dertien jaar Mauro Pawlowski viel de band voor de zoveelste keer zonder gitarist en begon de zoektocht opnieuw. Gelukkig vond dEUS snel een opvolger en is The Ideal Crash-tour het eerste wapenfeit van de nieuwe gitarist. Het oeuvre van dEUS is doorheen de jaren stevig aangedikt en dat is een hele berg om snel even te leren. De nieuwe tour is het ideale moment voor hem om het dEUS-eelt op zijn vingers te spelen.
©CPU – Willem Devriendt
De voorprogramma’s van de acht passages van dEUS mogen er trouwens ook zijn. Acht Belgische talenten mogen de AB opwarmen voor dEUS en de jongemannen van SONS deden dat met verve. Hun nieuw album Family Dinner is nog maar net uit en het resultaat daarvan kon de AB al aan de levende lijve ondervinden. Het viertal blies direct even het dak eraf. “Naughty” toonde dat SONS alles in hun nog jonge lijf eruit speelde en veel van de vijftigers die voor dEUS kwamen, moesten toch even slikken. Ook “Ricochet” was zo’n wervelwind, waardoor de snaren van Klaas Janzoons’ viool bijna op springen stonden. Indruk maken op de AB stond op de to do list van SONS en werd zonder problemen afgevinkt.
Nu aan één van de grootste, of niet de grootste, Belgische band om een uitverkochte Ancienne Belgique te geven waar ze voor kwamen. Een groot deel van het publiek kon zich trouwens de periode van The Ideal Crash goed herinneren. Een flashback naar Antwerpen anno begin 2000, en wat voor één. Vanaf het begin toen Tom Barman het podium besteeg –in een elegante, zwarte rok, nota bene– voelden we ons sentimenteel. Ze zijn terug, eindelijk, zelfs met enkele dansers?!
©CPU – Willem Devriendt
Omdat The Ideal Crash integraal werd gespeeld, leek de onbekendere opener “Put the Freaks Up Front” een valse start aan de reactie van het publiek te zien, al was dat nergens voor nodig. We hadden opvolger en hit “Sister Dew” niet nodig om te voelen dat dEUS zin had in zijn acht concerten op Brusselse bodem. Het moest en zou een overwinning worden van de band, die eerder deze dag ook al een eresteen mocht leggen aan de Ancienne Belgique.
Ook de rol van newbee Bruno De Groote was vrijwel meteen duidelijk. Zijn gitaarriffs op “One Advice, Space” en het daaropvolgende “The Magic Hour” demonstreerden dat hij met zijn gitaar dezelfde meerwaarde aan de nummers kan toevoegen als zijn voorgangers. Zodra zijn gitaar de bovenhand nam, kregen de nummers een heerlijke schop onder de kont. Hij toonde zich een waardige opvolger voor Pawlowski. ‘Laat dat nieuwe album met De Groote maar komen,’ dachten we in koor.
©CPU – Willem Devriendt
Wat een heerlijk album is The Ideal Crash ook. Het bekende “Instant Street” warmde het ietwat koele publiek eindelijk op; zeker naar het einde van het nummer toe, wanneer Tom & co even hun duivels ontbonden. Daarna lieten ze ons bezinnen op de tonen van het tedere “Magdalena”, om vervolgens opnieuw op het gaspedaal te drukken met “Everybody’s Weird”. Als je een album van voor naar achteren speelt, kun je weinig variatie in de setlist steken. Gelukkig hebben we het hier over The Ideal Crash, een album dat zo sterk is opgebouwd dat het voor zichzelf spreekt.
Wie voor “The Architect” of “Suds & Soda” kwam, was er helaas aan voor de moeite, maar geen getreur, want de bis-ronde met het Franstalig poëziestukje “Quatre Mains” blonk minstens even hard. Erna werden ook de fans van het eerste uur bediend met “Fell Off The Floor, Man”, haalden de hitzoekers hun gram met het tamelijk melige “Nothing Really Ends” en kregen we een laatste dEUS-kus met het o zo goeie “Roses”.
dEUS liet zien dat ze helemaal klaar zijn voor de resterende zeven concerten in de Ancienne Belgique. Bruno De Groote is ondertussen meer dan ingespeeld en voorlopig genieten we nog even van deze integrale opvoering van een geniale plaat—wat het is en blijft, zelfs na twintig jaar. Wel moeten we toegeven dat we na deze passage vooral uitkijken naar een nieuwe plaat. The Ideal Crash was vooral een Ideal Crash, met de nadruk op Ideal.
Setlist:
Put the Freaks Up Front
Sister Dew
One Advice, Space
The Magic Hour
The Ideal Crash
Instant Street
Magdalena
Everybody’s Weird
Let’s See Who Goes Down First
Dream Sequence #1
Quatre Mains
Fell Off the Floor, Man
Nothing Really Ends
Roses
