Op het compilatiealbum, We Out Here, kregen we al een klein voorsmaakje van wat er allemaal in de Londense jazzwereld aan de gang is. Namen als Shabaka Hutchings, Ezra Collective en Gilles Peterson zetten die frisse, nieuwe jazzwind op een waaien. Het rammelt in de Londense jazzscene en dat zal je geweten hebben. Zo ook bij het zeskoppige jazzcollectief Maisha, dat We Out Here opende met hun nummer “Inside The Acorn”.
Maisha’s nieuwe album, There Is A Place, ontpopte zich al snel tot één van de must listens van de hedendaagse jazz. Het zestal rond drummer Jake Long brengt met There Is A Place een plaat voort die uitpuilt van de spirituele, spatiale jazz, in combinatie met doordringende Afrikaanse ritmes en Oosterse klanken. Die Afrikaanse ritmes zijn vooral een ode aan het nalatenschap van Afrobeat-heerser Fela Kuti, maar er werd ook mosterd gehaald bij Sun Ra en de Coltranes.
Als voorprogramma werd ons het soloproject van jazz-slaapkamerproducer Emma-Jean Thackray geserveerd, tevens ook de trompetiste van Maisha. Haar computergegeneerde drumbeats werden overspoeld door een schelle trompet. Thackray opende sterk, maar met pijn in ons hart moesten we af en toe toch constateren dat haar set een wirwar werd van verloren gelopen beats met een overdosis aan trompetten, al had ze er maar één bij. Enkel wanneer ze haar beats onder controle kon houden, werd de onbekende schoonheid van haar soloproject blootgelegd.
Aan Maisha dan om ons te bewijzen dat de positieve geruchten over het zestal niet gelogen zijn en ook om het waanzinnige optreden van collega-Londenaars KOKOROKO in de Roma te evenaren, al was dat geen evidente opdracht. Toch slaagden ze erin om op hun manier de aandacht van een kleine Roma helemaal naar zich toe te trekken.
Vooral drummer Jake Long etaleerde zijn kunnen meermaals. Hij was de spil van dit collectief. Longs gedrum toonde zich vooral sterk op “Orisis”, dat zijn kracht putte uit de consequente drumlijnen. Ook had hij een groot aandeel in de knipoog naar de dansbare afrobeat in de muziek van Maisha, die mooi was vertegenwoordigd op “EagleHurst/The Palace”.
Maisha is natuurlijk meer dan Long alleen. Er is nog zo’n naam waar het collectief mee kan pronken, namelijk Nubya Garcia, al speelde die niet mee. Haar vervangster toonde zich als saxofoniste en ook met een dwarsfluit in haar jazzklauwen meer dan gewoon aanwezig. Vooral op het lieflijke “There Is A Place” bracht haar dwarsfluit rust als de kus van een mooie, oosterse prinses. Al hadden we die rust graag vroeger gekregen, want halverwege dreigde Maisha zichzelf toch de das om te doen door net iets te veel te willen uithalen met een vloedgolf aan blazers. De kracht van Maisha zit hem ook net in zijn sereniteit.
Long en de zijnen lieten dan ook graag hun kunnen zien. Maisha sloot elk nummer af met een solo, die soms net iets te lang duurde. We denken dat Long misschien wel een lief in de zaal had waar hij indruk op moest maken. Toch kregen de Londenaars de zaal tijdens de overgangen muisstil. Zeker de solerende bassen, die uit de contrabas van Tom Dylan kwamen, deden ons enkele keren slikken. Gitariste Shirley Tetteh kreeg die ruimte niet, maar had geen egomomentje nodig om te bewijzen dat ze ook zonder problemen de onderste fretten van haar gitaar kon bereiken. Zo kan het dus ook…
Maisha bewees in de Roma dat ze niet voor niets een hoofdrol spelen in de jazzrevival die over the pond komt overgewaaid. Stuk voor stuk demonstreerden de leden van het zestal dat ze samen een collectief hebben neergezet dat live van wanten weet en dat ze naast Shabaka Hutchings, KOKOROKO en consorten mee de ruggengraat voor de huidige Londense jazz kunnen vormen.
Het is niet mijn gewoonte om te reageren op recensies, maar op deze website staan zoveel fouten, dat ik toch iets wil rechtzetten. Nubya Garcia speelde niet mee. Ze werd vervangen. Dit is geen fout maar een flater.
Hey Tom, ik reageer ook normaal nooit op onze recensies, maar omdat het zo’n grote fout was, zal ik het toch even doen. Was een artikel geschreven door onze stagiair, van zodra ik deze reactie zag, heb ik hem er op aan gesproken en gevraagd om aan te passen wat nu ook is gebeurd. Als je nog fouten tegenkomt (aangezien deze site vol fouten staat), mag je deze altijd doorsturen naar beir@dansendeberen.be. We proberen altijd zo correct mogelijk te zijn, maar aan de inhoud van een artikel kunnen we niet veel veranderen als we zelf niet aanwezig waren, dus moeten we vertrouwen op de correctheid van onze redacteurs. Alvast bedankt voor het begrip.
Bedankt voor uw antwoord en de aanpassing. Bij Dead Man Ray in de AB stonden ook fouten.
Hey Tom
Kan je me eens vertellen wat daar de fouten waren, is van dezelfde auteur, dan kan ik hem er op aanspreken en zeggen waar hij fout zat.
Sorry voor het late antwoord. Twee fouten. Rudy Trouvé die een stoel nodig had omdat het een oude vent is geworden. Maar Rudy zit altijd op een stoel bij Dead Man Ray, dat was al zo bij de concerten van het debuutalbum.
De uitspraak over pensioensparen kwam van Rudy en niet van Daan.