De evolutietheorie beschrijft het proces waarbij erfelijke eigenschappen binnen een populatie van organismen veranderen in de loop van de generaties, als gevolg van genetische variatie, voortplanting en natuurlijke selectie. En omdat in een band ook organismen zitten, zal elke band een evolutie ondergaan. Er zijn weinig bands die elke release hetzelfde doen, want door de jaren heen zijn de invloeden al eens anders. En het belangrijkste: het moet interessant blijven voor iedereen om te kunnen overleven in de muziekindustrie. Full Of Hell is hier geen uitzondering op.
Full Of Hell heeft weinig tot geen introductie nodig in hun genre. Deze Amerikaanse band mixt verschillende hardere genres zoals grindcore, hardcore, black metal, punk, noise… De groep bestaat sinds 2009, maar heeft al onnoemelijk veel releases op hun naam staan. Ook live hebben ze al veel gespeeld. Wat misschien nog straffer is, zijn hun samenwerkingen met Merzbow en The Body. Daar hoor je ook meteen wat andere invloeden. Ook hebben ze al zeven splits op hun teller staan met o.a. Code Orange Kids, Nails… Productief zijn ze alleszins geweest!
De vraag die daaruit volgt, is of de productiviteit niet ten koste gegaan is van de kwaliteit. Dat is moeilijk objectief te bepalen, maar wat ons vooral opvalt, is de evolutie van de band. Oorspronkelijk begonnen als een grind/hardcore band, zijn er nu toch wel heel wat invloeden die erbij zijn komen kijken. Er wordt op elke release gezocht naar een eigen geluid, en dat maakt Full Of Hell net zo interessant.
Op deze plaat combineert Full Of Hell elementen van grindcore, death en black metal, punk en hardcore en dat wordt dan nog aangevuld met elektronische geluiden en industriële, beukende geluiden. Met Weeping Choir maken ze hun Relapse debuut met wat naar eigen zeggen ‘hun meest explosieve album ooit’ is. En inderdaad, explosief is het minste wat je kan zeggen. Verschillende kernwoorden komen voorbij: agressief, zeer dynamisch, boos op de wereld en heel overtuigend. Full Of Hell vliegt je bij deze release naar de keel en laat je niet meer los.
Het klinkt bijna als zelfkastijding, maar Full Of Hell brengt met deze release een fantastische mix van stijlen. De band haalt de extreme elementen uit hardcore, metal, noise en elektronica om daarmee de gezochte duisternis en brutaliteit te definiëren. En dan mag je denken dat het meestal korte nummers zijn, maar degene die afklokken op meer dan zes minuten vragen om een goede opbouw zonder saai te gaan klinken. Verwacht je aan vervormde, onheilspellende gitaren, brutale stemmen en extreem snelle drums, waarvan het tempo ook naar beneden kan.
Full Of Hell serveert een album dat niet voor iedereen is weggelegd, maar maakt er wel een plaat van waar elke fan van voorgenoemde genres extreem blij van gaat worden. Weeping Choir is opgenomen door de veelgeprezen Kurt Ballou en het is hun vierde officiële studio-album. Dat ze nu mogen debuteren op Relapse Records zegt genoeg over de kwaliteit van de band. Met deze release hebben ze hun debuut op Relapse zeker niet gemist. Tussen 8 en 12 juli treden ze drie keer op in Europa, maar data in de Benelux zijn er voorlopig niet.
