Er is maar één ding beter dan Faces On TVs recentste plaat Night Funeral en dat is een All Night Funeral. Jasper Maekelberg en zijn band nodigden een reeks verrassende gasten uit om Het Depot om te toveren tot een unieke late-night uitvaart van de zolen van onze schoenen. Uit zijn magische hoed toverde hij zowel Maarten Devoldere als Simon Casier en Michiel Balcaen, om daarna allemaal samen de nacht door te dansen met zijn laatste gast DJ Masala. Faces On TV overtrof zichzelf. Niet alleen door een indrukwekkende gastenlijst, maar ook door een set die steeds naar andere hoogtes streefde.
Willem Ardui, beter bekend als de helft van het geweld van blackwave., werd als eerste gast naar voor geschoven om het publiek op te warmen. Toch was afkoelen een gepaster woord, want in tegenstelling tot zijn hiphop project kregen we melancholische, vaak melige fluisterpop voorgeschoteld, opgevuld door geluiden die leken te komen van een of andere mindfulness app. Hij kon maar moeilijk overtuigen. Het is dan ook immens moeilijk om elektronische, Nederlandstalige popmuziek te maken zonder als een soort Bazart 2.0 te klinken. Een onterechte link misschien, maar toch onvermijdelijk.
Faces On TV had het vanaf de eerste noot op onze heupen gemunt. Met een set die energieker en voller dan ooit was, toonde Maekelberg dat hij nog zoveel groeimogelijkheden heeft en steeds wil blijven verrassen, ook al wordt er naar hem verwezen als ‘Boy Wonder’. Nummers als “Looking Glass” en “Dancing After All” weerklonken dan ook met de kracht van een symbolisch kanonschot. In de evolutie en groei van hun sound legden ze op een doordachte wijze precies de vinger op de essentie van zowel hun sound als de live-beleving van Faces On TV. Met het scherpe en groovy, eighties klinkende geluid van Maekelbergs schamele gitaar op “Call Me Up” en “Night Funeral”, en met de xylofoon melodietjes van Dienne Bogaerts op “Love/Dead”, bewezen ze oog voor detail te hebben.
Dat Maekelberg een enorm innemende frontman is, toonde hij al eerder aan. In zijn nonchalance hypnotiseerde hij het hele publiek. Zo kon hij het dansende Leuvense publiek met één noot het zwijgen opleggen. Met “Tell Me” verliet zijn band hem om in sereniteit zijn hart te luchten. Zelfs het gekraak van zijn snaren, het geklets van zijn niet-afgeknipte snaren en het geruis van de boxen waren te horen. In zo’n respectvolle omgeving was het dan nog eens extra indrukwekkend om in die complexe, gedetailleerde en mysterieuze sferen terecht te komen. En die sferen werden tot een nog hoger niveau getrokken toen de rest van zijn band er weer bijkwam. Magisch om te zien met welke kleine, minimalistische geluiden ze een zaal zo gevuld en warm deden klinken.
https://www.instagram.com/p/BxBD7NnFmln/
Zo’n speciaal evenement als een All Night Funeral moet wel een spectaculair hoogtepunt hebben. Anders zou er niks overblijven buiten een leuke woordspeling. Nadat Maekelberg zich, zoals traditie het voorschrijft, met “Suspicious” in het publiek begaf, verscheen zijn tweede reeks gasten op podium. Simon Casier, Michiel Balcaen en Maarten Devoldere, in ontbloot bovenlijf en een mantel, vervoegde zich bij Faces On TV, voor één van de coolste cross-over episodes van de Belgische muziek op dit moment. Met hun drietjes haalden ze hun koperblaas-kunsten boven tafel en creëerden ze een einde van formaat.
Alleen op podium staan als voorprogramma van Balthazar heeft Faces On TV goed gedaan. De band klinkt beter, energieker en zekerder dan ooit. In een precieze, gedetailleerde walm van avontuurlijkheid en sensualiteit toonden ze het beste van zichzelf. Met ongelofelijk veel goesting om te dansen zette de regenachtige vrijdagavond zich verder tot in de laatste uurtjes.
Website | Facebook | Instagram
Looking Glass
Dancing After All
Call Me Up
Night Funeral
Tell Me
Slowly Fading Out
The Image Of Boy Wonder
Same Thing
Suspicious
Terminal Case
Love/Dead
