© Eva Vlonk
Op de releasedag van hun tweede album Nest waren ze al te zien in de Thrash Life Store te Leuven en vorige week waren ze ook al te spotten op Groezrock, maar gisteren was het eindelijk zover. Brutus begon eindelijk aan hun langverwachte reeks concerten, zo trekt het Leuvense trio vanaf volgende week eerst door Europa om tegen eind mei eindelijk meerdere zaalshows in eigen land te spelen. Voor Les Nuits maakten ze echter een uitzondering, de verwachtingen waren dus hoog. Dat de band rond Stefanie Mannaerts immens populair is, was gisteren duidelijk zichtbaar in de Botanique. Het concert was al lang uitverkocht, het was dus duwen en trekken om een goed plaatsje te bemachtigen. Onlangs verklaarde Mannaerts in ons interview met de band dat de focus altijd bij goede shows lag en aangezien we Brutus nog nooit hebben zien teleurstellen, stonden de sterren zeer gunstig.
Voorprogramma van dienst was de relatief jonge band Sunflower. De Brugse band wist met behoorlijk wat lef de Rotonde te betreden. Zanger Brent De Wulf dook met een goedgemikte hoeveelheid bravoure het podium op, terwijl de zaal stilaan volliep. De dromerige indie die live met nog nonchalantere zanglijnen werd vervuld, wist de Botanique het volle halfuur te boeien, en doet ons vermoeden dat de heren op een dag deze tempel zelf kunnen doen vollopen. Muzikaal een gewaagde opener, maar de gortdroogheid van de band kon wellicht ook de kritische zielen in de zaal overtuigen.
Tijd voor de hoofdact! Het startschot werd relatief rustig gegeven met “Fire”, dat direct een schreeuw uit het publiek veroorzaakte. Het leek de band energie te geven, want met “Cemetery” trok het trio direct alle registers open. Dat het publiek voor de volle honderd procent mee was, was aan te merken aan het stevig knikken van de hoofden, met hier en daar al enkele handen in de lucht. Dat publiek schakelde een versnelling hoger op “Drive”. Namen we daar een kleine circle pit in de Rotonde waar? Mannaerts gaf enkele zanglijnen op om zich volledig op haar drumwerk te smijten, gelukkig gaat “Drive” al zo lang mee dat we zelf kunnen mee neuriën.
De band dropte een bom van formaat met een iets snellere versie van “War”, een slimme zet om het grote deel van de lichten te doven en met enkel zwakke gele spots een onheilspellende sfeer te creëren. Gitarist Stijn Vanhoegaerden genoot oprecht van zijn vette gitaarstreep, elk element van de band kreeg zo zijn moment. Zo baadde de Rotonde tijdens “Techno” in de heerlijke baslijnen van Peter Mulders, kreeg het drumwerk van Mannerts een glansrol tijdens “Drive” en haar stembanden kregen hun moment de gloire tijdens “Justice De Julia”. Al dat spektakel werd perfect ondersteund door een nauw aansluitende lichtshow die ten volle tot zijn recht kwam door het witte doek achter de band. Dreigende schaduwen van de bandleden waren zo een ideaal decor voor het schouwspel dat zich op het podium afspeelde.
Met “Space” kreeg de zaal even de tijd om op adem te komen, al bracht het de kwaliteit van de show op geen enkel moment naar beneden. Het tempo bleef relatief hoog, dat kwam grotendeels door het oprechte enthousiasme van de bandleden. Het blijft waanzinnig om te zien hoe Mannaerts achter haar drumstel het publiek alle hoeken van de zaal laat zien, vanaf ze echter haar drumstel verlaat op het einde van het podium, loopt ze met haar hoofd naar beneden het podium af. Het toont aan dat de bandleden zich volledig in hun sas voelen, wat de kwaliteit van de show alleen maar ten goede komt.
Na een klein uur kondigde Mannerts de laatste twee nummers aan. Met “All Along” zette de band de zaal nog even meesterlijk in brand, om dan met een heerlijke “Sugar Dragon” een ander gezicht van hun muziek te laten zien. Het moet zeker niet altijd bloedstollend snel zijn, heerlijk hoe deze bijna acht minuten durende schijf over het publiek rolde. Voor iedereen het doorhad was de show gedaan en verdween de band zonder al te veel naspel van het podium. Iedereen tevreden.
De Rotonde mag dan versierd zijn door een centrale discobol, tijdens Brutus was die niet nodig. Een stevige show, met een vlammend einde. Dat Brutus elke keer garant staat voor een kwalitatieve show, is al lang geen geheim meer.
Setlist
Fire
Cemetery
Horde II
Drive
War
Justice De Julia II
Child
Space
Distance
Techno
All Along
Sugar Dragon
