Het collectief achter filmmaker en muzikant Michael Collins heeft gisteren hun tweede plaat uitgebracht onder de naam Drugdealer. Net op tijd, want nu de temperaturen de pan uit beginnen swingen, is een nieuwe lading aan verfrissende, gelukzalige songs meer dan welkom. Drugdealer weet zijn naam steeds waar te maken, want de leden dealen in muziek die uiterst verslavend werkt en je ongetwijfeld in hogere sferen brengt—en dat zonder risico op een slechte trip. Alleen zijn de trips soms een beetje te lang, en daardoor iets te veel van het goede.
De sterkte van Raw Honey zit in de sfeer die de band weet op te wekken. Stuk voor stuk bevat de plaat blijmoedige nummers, waardoor je stralend doorheen de dag kan dartelen. Dat gevoel komt helemaal tot zijn recht door de afwerking: een oprechte stem, mooie arrangementen, zeemzoete backings… Wat wil je nog meer? Wanneer je Drugdealers middelen gebruikt, kan je niet anders dan in een simpele en prachtige atmosfeer van rozengeur en maneschijn belanden; wat een luxe.
Enkele easygoing nummers doen ons zweven richting mooiere oorden. Dromerige gitaarmomentjes worden afgewisseld met zachte zanglijnen. Op het gemak kabbelen “Honey” en “London Nightmare” voort terwijl wij onze ogen sluiten en ons languit in het zonnetje leggen.
Wanneer de backings hun werk doen, is het hek helemaal van de dam en beginnen Drugdealers middelen helemaal in te werken. Op de meer uptempo nummers worden de fijne melodieën vergezeld van ettelijke ‘oohs’ en ‘ooh-la-la’s’ die het geheel een honingzoete dimensie geven. “Lonely”, “Lost In My Dream” en “Fools” zitten echt goed in elkaar; aan alles is gedacht. Meeslepende akkoordprogressies, samenzang en gitaarklanken die doen denken aan Crosby, Stills & Nash worden in ons gehoorkanaal verspreid, en we kunnen niet anders dan genieten. Ook zijn er subtiele breaks tussendoor, zijn de basloopjes opmerkelijk funky, komen er zelfs blazers en een jazzy piano bij kijken en ligt het meezinggehalte erg hoog. Daardoor voelt de muziek ook heel persoonlijk, als een soort thuiskomen in de warme wereld van deze band.
Wel hebben we de indruk dat de nummers vaak een beetje te lang zijn en daardoor hun effect wat voorbij schieten. De sound zit goed, maar er wordt te weinig gevarieerd binnen de songs voor de lengte die ze hebben. Dat hoeft geen probleem te zijn wanneer je Raw Honey inschakelt als achtergrondmuziek, maar op het voorplan durven we de laatste minuut al eens te skippen. Dat is vooral het geval op “If You Don’t Know Now, You Never Will” en “Wild Motion”, waarop de emotionele zijde van de band naar boven komt. Na een drietal minuten van deze tragere songs hebben we het gehad, hoe mooi we vooral “If You Don’t Know Now, You Never Will” aanvankelijk ook vonden…
Raw Honey is een honingzoete plaat vol gelukzaligheid. Drugdealer creëert een zonnige sfeer met easygoing nummers, maar ook op hun uptempo songs kunnen ze er wat van. De doordachte arrangementen, de perfecte stemmen en backings maken er echte zomerplaatjes van die je hart sneller doen kloppen. Alleen blijven we liever verlangend naar meer achter, in plaats van met het gevoel dat het toch een beetje te veel van het goede is.
Op 23 mei brengt Drugdealer zijn roze wolk mee naar Botanique. Tickets vind je hier.
