Net iets meer dan een week geleden verscheen de derde plaat van PUP. Morbid Stuff werd unaniem goed onthaald, en het was al voor de derde keer op rij dat een plaat van PUP zoveel positieve reacties uitlokte. Het was dan ook geen verrassing dat de eerste show van de band in Brussel lang op voorhand uitverkocht was. De AB Club veranderde een uur lang in een kolkende vulkaan, waarbij het publiek zich van begin tot eind rot amuseerde.
Openen mocht het drietal van Milk Teeth. De band bracht in 2016 een full album uit en sindsdien kregen we enkel nog maar ep’tjes van de groep. Dat de band daardoor nog steeds gedoemd is tot voorprogramma, spreekt voor zich. Het was wel een vrolijke bende en hun muziek heeft iets springerig en aanstekelijk in zich. Hoewel de frontvrouw niet altijd even goed bij stem was, maakte de expressieve drummer dat allemaal goed. Wanneer er daarbij ook nog eens wat screams aan te pas kwamen, waren we helemaal mee. Een dubbeltje op zijn kant dus, dat optreden van Milk Teeth.
Het publiek was bij dat voorprogramma nog heel rustig en ook toen PUP zijn set inzette met “Morbid Stuff” werd er nog wat geaarzeld. Gezongen werd er wel al, maar het was pas bij “Kids” dat de Club zich omtoverde tot moshpit en dat bleef zo tot het einde van de set. PUP moest eigenlijk niet veel doen om iedereen mee te krijgen, hun nummers spraken voor zich. De zaal was dan ook goed gevuld met echte fans, want het viel op dat echt ieder nummer uitbundig werd meegezongen —zelfs de nummers van anderhalve week oud, straf!
PUP beweerde ook enkele keren dat ze niet professioneel zijn als band en dat ze zelf niet de beste muzikanten ter wereld zijn. Dat maakte niemand een worst uit, want vanaf er nog maar één noot werd gespeeld stond de volledige zaal te springen en brullen alsof hun leven er vanaf hing. Dit alles gaf de show natuurlijk de nodige peper, waardoor PUP enkel maar stevige songs moest blijven doorknallen. Dat deden ze dan ook, heel strak jaagden ze er veertien nummers door.
Maar er was ook plaats voor nuance. Hier en daar kon je een subtiele gitaarsolo bespeuren, maar het waren vooral de stevige, meezingbare refreinen die de zaal echt meekregen. Dat was ook de frontman niet ontgaan, die bij momenten de microfoon aan het publiek gaf om te zingen. “Scorpion Hill” bijvoorbeeld blonk uit in zijn opbouw door heel subtiel te beginnen en uiteindelijk hard te keer te gaan. Dat trucje herhaalde PUP nog wel eens, maar nooit werd het vervelend.
Dat de band en het publiek wederzijds respect genieten werd meermaals duidelijk. Toen er tijdens “If This Tour Doesn’t Kill You, I Will” en “DVP” de ene crowdsurfer na de andere op het podium belandde, maakte de band daar niets van. De toeschouwers van hun kant vielen de bandleden ook niet lastig en sprongen meteen het publiek terug in. Ook toen een fan bleef vragen om “Guilt Trip”, gaf de band daar aan toe en speelden ze het gewoon. Wederzijdse sympathie, zo hebben we het allemaal graag.
Hoogtepunt was natuurlijk “Reservoir”, dat een heus volksfeest bleek. Het refrein werd gebruld, tijdens de stevige gitaarlijnen ging iedereen compleet uit zijn dak en de AB daverde even op zijn grondvesten. De band weet dan ook perfect hoe ze simpele, maar effectieve punknummers moeten maken met de nodige subtiliteit om toch niet helemaal cliché over te komen. Je zou het de perfecte caféband kunnen noemen, maar dat zou te min zijn voor de band. Dat bier een constante is bij zo’n muziek, is natuurlijk wel ontegensprekelijk.
Uitzinnig. Met dit kort woord kunnen we de set van PUP het best omschrijven. Nooit was er rust, en nooit bleek dat nodig. De enige pauzes waren degene waarbij er opbouw was in de nummers, en zelfs toen voelde het publiek de stevige uithalen al komen. PUP kwam en overheerste met volle overtuiging. Dat het een feest is wanneer PUP optreedt, staat als een paal boven water. Zelfs met al hun nieuwe nummers kregen ze de zaal mee, heel plezant om zo’n hechte band tussen publiek en artiest te zien.
Setlist:
Morbid Stuff
Kids
My Life Is Over and I Couldn’t Be Happier
Free At Last
Sleep In The Heat
Sibling Rivalry
Dark Days
Scorpion Hill
Closure
Familiar Patterns
Guilt Trip
Reservoir
If This Tour Doesn’t Kill You, I Will
DVP
