Drie jaar na debuutplaat In Dreams is het tijd voor een nieuw album van Belgische band Hydrogen Sea. Maar dat ze veranderd zijn, kan je al afleiden zonder naar de muziek te luisteren; Hydrogen Sea veranderde namelijk van duo naar een vijfkoppige band. Toevoegingen van Patricia Vanneste (ex-Balthazar), Joris Caluwaerts (STUFF.) en Steven Van Gelder (Tout Va Bien) zouden het geluid van de band rijker en menselijker moeten maken. Volgens oprichters Birsen Uçar and PJ Seaux werden ze slaven van hun eigen computers en begonnen ze, voornamelijk live, de beperkingen van een computer aan te voelen. Op naar een nieuw hoofdstuk dus, en dat kwam er in de vorm van Automata.
Het is opvallend voor een band die de transformatie naar een rijker geluid wilt maken, om een album te openen met een akoestisch nummer. Op “You Are Here” zet Hydrogen Sea Birsens prachtige stem nog eens in het licht, die het op de rest van het album moet uitvechten met prachtige vioolpartijen, dansbare synthesizers en zwoele bastoontjes. Bij prachtige vioolpartijen denken we meteen aan “Sinister”, dat met z’n opzwepende sound recht uit een film zou kunnen komen. Of leadsingle “Flogsta”, waar Vanneste zich met een zeemzoete vioolsolo meteen mag bewijzen aan de fans. Verder was het een uiterst slimme zet van de band om dit nummer als leadsingle uit te brengen, want het toont mooi de verschillende facetten waarop de band gegroeid is.
Op Automata wikkelt de band zich in één groot mysterie en dat komt niet altijd in een dansbare vorm: “The Bloop” en “The Center Will Hold” bijvoorbeeld. Beiden zijn ingetogen nummers, waarop een minimalistische, maar gedetailleerde instrumentatie zich waagt aan een flirt met de engelachtige zang van frontvrouw Birsen. Het ontwikkelt zich in beide gevallen tot een sexy paringsdans waarbij de twee delen elkaar constant uitdagen tot iets nieuws. Het is daarnaast ook een uiterst mooie manier om te tonen dat de band niet altijd een stevige beat nodig heeft om een goed nummer te maken.
Gelukkig blijft Hydrogen Sea nog steeds symbool voor intieme maar dansbare synthpopnummers en ook op dit album is daar geen gebrek aan. Ze kwamen vooral in de vorm van de singles, want we kregen er maar liefst vijf(!). Zo is er “Cold Water”, waar na een mysterieuze intro een dreunende bas je langs prachtige zanglijnen en hoopvolle instrumentatie sleurt. Of “Decoherence”, dat zich stukje bij beetje ontwikkelt tot een prachtig samenvallende chaos van duistere synths, gekke samples en cimbalen. Op eigenwijze manier weet Hydrogen Sea dit mooi te doen klinken. Zo slaagt de band er niet alleen in om een rijker geluid te creëren, maar ook eenvoudigweg een stuk beter te klinken.
Voor ons is de band met Automata geslaagd in zijn missie: het wegdraaien van de computers en via echte instrumentatie een volwaardig bandgeluid creëren. Als In Dreams (2016) de geboorte van Hydrogen Sea is, dan hebben ze met Automata de stap naar de volwassenheid met succes gezet. Het album vol met mysterieuze, maar vaak dansbare synthpopnummers blijft keer op keer interesseren en ook verrassen. Daarbij zit het hem vaak in de details. Benieuwd hoe de band voor het eerst in volle glorie dit album zal voorstellen voor het grote publiek? Op 5 mei kan je hen gaan bewonderen in Ancienne Belgique!
