LiveRecensies

Giorgio Moroder @ Ancienne Belgique (AB): Karaoke deluxe

© CPU – Bert Savels

Als we ons rijtje van muziekiconen overlopen, dan kunnen we gewoon niet naast Giorgio Moroder kijken. De Italiaanse songwriter, producer en dj liet een onuitwisbare stempel achter op de muziekindustrie en daar voelen we verschillende decennia later nog altijd de naweeën van. In de jaren zestig gaf het genie in Moroder een geheel eigen definitie aan de muziek van de toekomst en daarbij stond de synthesizer voor het eerst centraal. Deze geniale move maakte van hem één van de meest succesvolle artiesten aller tijden.

Namen als Freddie Mercury, David Bowie, Daft Punk, Blondie en Donna Summer zijn slechts een fractie van zijn illustere samenwerkingen en ook op vlak van filmmuziek bleek Moroder over te lopen van het talent. Zo is hij ook de man achter de soundtracks van enkele iconische films als Flashdance, Midnight Express en Top Gun, waarvoor hij telkens een Oscar op zijn nachtkast mocht plaatsen. Met zijn 78 jaar lijkt Giorgio Moroder misschien wel een dinosaurus, maar vergis je niet. Hij vindt zich steeds weer opnieuw uit en dat bewees hij laatst met zijn plaat Déjà Vu uit 2015. De nieuwsgierigheid en het enthousiasme om deze levende legende aan het werk te zien was torenhoog en het was maar te hopen dat hij in een hopeloos uitverkochte AB niet van zijn imposante troon viel.

© CPU – Bert Savels

Moroder beloofde ons vooraf een ode aan de eighties, maar beginnen deed hij pas echt nadat zijn minutenlange zin een gewenst einde kende. Een eerder ongewoon begin, waar we niet goed van wisten wat we ermee moesten aanvangen. We kregen daardoor wel ruimschoots de tijd om het aantal muzikanten te tellen en als we het goed hebben waren dat er veertien, de drie zangeressen en één zanger meegerekend. Toen kregen we het idee dat dit niet mis kon gaan. Niet veel later klonk de monsterhit “Love To Love” door de zaal en eindelijk kregen de mensen waarvoor ze gekomen waren. De eerste danspassen waren een feit.

Moroder stond er duidelijk niet alleen voor, maar al snel kregen we de indruk dat hij wat verdronk in die weelde, waardoor de man zich bij momenten geen houding wist aan te nemen. Dat viel vooral op tijdens nummer als “Bad Girls”, “From Here To Eternity” en “The Never Ending Story”, telkens nummers waar vooral de band en zijn uitstekend zangtalent schitterden. Heel sterk gebracht, maar naar Moroders meerwaarde op het podium moesten we soms ver zoeken. Zijn natuurlijke habitat zal altijd de studio blijven, want hij leek wat bevangen op het podium te staan. Langs de andere kant amuseerde hij zich wel rot en leek te genieten van de kunde die zijn band voortbracht uit zijn nummers. Maar eerlijk is eerlijk, de Italiaan kwam niet altijd even comfortabel over en dat kan ook de groten der aarde overkomen.

© CPU – Bert Savels

Even leek het de verkeerde kant op te gaan toen we dachten dat we in één of andere karaokebar waren beland. Dat klinkt kitscherig, maar dat was het ook. Zeker toen de technisch uitstekende zanger “Electric Dreams” en “Danger Zone” uit zijn keelgat wist te schudden, bereikte het kitschgehalte zijn absolute hoogtepunt. Even waanden wij onszelf in een musical, en dat hadden we eerlijk gezegd liever niet gevoeld. De songs waren wel sterk gebracht, maar vooral moeilijk verteerbaar.

Heel wat monsterhits passeerden de revue en daar was het grootste deel van de massa dan ook voor gekomen. Klassiekers als “Last Dance”, “I Feel Love” en “What a Feeling” deden hun werk en kregen de AB aan het dansen. De meezinger “Take My Breath Away” uit de filmklassieker Top Gun toverde de zaal dan weer om tot een warme knuffelsessie. Stuk voor stuk hoogtepunten uit onze muzikale geschiedenis, en wij waren toch blij dat we dit nog eens konden aanschouwen.

© CPU – Bert Savels

Wat wel opviel, was de brede variatie aan muzikale stijlen. Niet dat we in hokjes willen denken, maar het was niet altijd eenvoudig om de switch te maken tussen pure pop, disco en zijn baanbrekende elektronische sound bij nummers als “Chase” en “Giorgio by Moroder”. Toch kreeg Moroder de zaal het grootste deel van de tijd mee en dat vooral omwille van de omvang van zijn hits. Daar valt gewoon niet naast te kijken en onze mond viel dikwijls open bij hetgeen hij allemaal uit zijn mouw heeft kunnen schudden in zijn leven. Alleen al daarvoor verdient hij alle respect en de volle spotlight.

Zoals eerder gezegd, zijn de samenwerkingen tussen Moroder en andere legendes niet bij te houden en daardoor koos de man ervoor om de onvermijdelijke Donna Summer en David Bowie in de kijker te zetten. Beiden zijn natuurlijk niet meer onder ons, maar hun stem weergalmde wel door de zaal, terwijl de band braaf meespeelde. Daardoor was er weinig boeiend aan, ook al was de bedoeling erachter wel heel mooi. Tot slot bereikte de menigte in de Ancienne Belgique zijn climax door respectievelijk Donna Summer’s “Hot Stuff” en Blondie’s “Call Me” te aanhoren. Wederom heel straf gezongen en gespeeld, waarbij de zaal het laatste ‘magische gevoel’ van de eighties helemaal kon laten opleven.

© CPU – Bert Savels

Het gevaar van legendes is dat het idee eraan vrij fragiel is. Ze dreigen van hun sokkel te vallen van zodra ze één verkeerde zet durven plaatsen. En net daarom is de eerste live toer van Moroder een gewaagde oefening, want voor de laatste keer in zijn indrukwekkende carrière gaat hij de uitdaging aan, en dat was om face to face te staan met een publiek dat hij normaal gezien van achter de schermen moest bewonderen. Zijn zet bleek niet geniaal te zijn, maar daarom was het geheel geen mislukking te noemen. Akkoord, het voelde soms wat bevreemdend en bizar aan, maar entertainen deed het zonder enige twijfel. Wat we vooral onthouden, is dat niet Moroder, maar zijn ontelbare hits de grote sterren van de avond waren, en net daarom raden we je aan om Moroder aan het werk te zien.

Fan van de foto’s? Nog meer beelden van de show zijn op onze Instagram te vinden. Volgen is de boodschap!

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…
InstagramLiveRecensies

The Gaslight Anthem @ Ancienne Belgique (AB): Van waakvlammetje naar warm vuurtje

Net geen tien jaar geleden was het dat The Gaslight Anthem nog eens in een Belgische concertzaal stond. Ook toen was de…

2 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.