LiveRecensies

Julia Jacklin @ AB Club: Diepe zucht van opluchting na een stevige huilbui

foto credits: Giulia Sebastiani

De Australische singer-songwriter Julia Jacklin bracht haar nieuwste album Crushing mee naar een uitverkochte AB Club waar we verliefd werden, ons hart lieten breken en hoopvol achter bleven in een diepe zucht van opluchting na een stevige huilbui. In al haar tederheid en breekbaarheid omarmde ze ons in zowel de luchthartigheid als de kwetsbaarheid van haar menselijkheid.

Singer-songwriter Olympia warmde in haar eentje het bescheiden publiek op. Met humor beladen nummers, begeleid op haar gitaar wist ze moeiteloos en met een aura van innemendheid een simplistische versie van haar muziek over te brengen. Haar charmante persoonlijkheid en lichthartige anekdotes loodsten haar van een sterke inleiding tot een sterke conclusie, maar wat daartussen viel was eentonig en, ondanks het label van art-pop, voorspelbaar. Wanneer nummers tot op de kern worden open gepeld, is het vaak moeilijk weerstand te bieden tegen de naaktheid en de doorzichtigheid van de muziek.

Voor een publiek, dat door mannen gedomineerd werd, opende Jacklin met “Body” waarmee ze duidelijk een statement maakte. De lichamelijkheid en de objectivering van haar vrouw-zijn is als vrouwelijke artieste is een cruciaal onderwerp vandaag de dag. Het is dan ook van groot belang dat deze thema’s worden aangehaald. En op welke manier beter dan op podium? Het probleem begint hier en kan van daaruit het best aangepakt worden. Dit soort openhartigheid is live zeker één van haar sterkste punten. Jacklin liet ons met een enorm frisse en oprechte kijk op emoties inleven in haar meest innige emoties en herinneringen, maar ze liet ons evenzeer terug blikken op onze eigen pijnlijke herinneringen. Zo haalde ze met “Don’t Know How To Keep Loving You” en “Good Guy” herinneringen en gevoelens naar boven die we liever zo ver mogelijk verstopten. Ze greep naar je hart en dwong je je eigen ziel in de ogen te kijken.

Er wordt gezegd dat het Belgische publiek het rustigst en luister lustigst is van al. Daar maakte Jacklin meer dan eens lustig gebruik van. In de breekbaarheid van de stilte bracht Jacklin haar show tot een hoogtepunt dat de essentie van een Julia Jacklin optreden in al haar schoonheid omvatte. Haar band liet ze even achterwege om in de eenzaamheid van die ene spot “Don’t Let The Kids Win” te laten weerklinken. Dit waren de momenten waarop pure, diepgevoelde magie werd gecreëerd. In de bitterzoete weemoed van een minimalistische gitaar- of pianomelodie van onder andere “When The Family Flies In” en “Motherland” raakte Jacklin diep. In het rijtje van tedere broosheid miste enkel nog “LA Dreams”. Het is een kwestie van keuzes maken en evenwicht bewaren, maar dit frêle puzzelstukje had de cirkel rondgemaakt.

Om de fragiliteit en mistroostigheid van een gebroken hart uit te balanceren, brak Jacklin haar hartenleed met een hoopvolle noot van onbezonnen vrolijkheid. De dansbare gitaren van “You Were Right” en “Pressure To Party” bewezen dat, zoals de clichés het voorschrijven, er altijd zon na een regenbui komt. Een slokje whiskey en zelfs de meest gebroken harten raapten zichzelf terug bij elkaar, al dansend natuurlijk. Deze tegenwind was nodig. Ook voor Jacklin zelf. Door stemproblemen was ze afwezig, leek ze té geconcentreerd en onzeker. In de stilte van haar rustigere nummers kon ze zich aan niet veel vastklampen dan haar stem zelf. Ze had zelf nood aan een drankje en een dansje en dat zag je.

Julia Jacklin toonde de menselijkheid van alledaagse en hartbrekende emoties. Ze raakte ons, crushte ons en liet ons dansen als kleine meisjes in bloemenkleedjes met vlechtjes in onze haren. Ze zette aan tot denken en nog belangrijker ze zette aan tot voelen. Zowel warme, tintelende gevoelens van een prille liefde als de pijnlijke heropleving van langvervolgen herinneringen.

Website / Twitter / Facebook

Setlist:

Body
Eastwick
Leadlight
Motherland
Don’t Know How To Keep Loving You
Good Guy
When The Family Flies In
Don’t Let The Kids Win
You Were Right
Turn Me Down
Pool Party
Head Alone
Pressure To Party

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Adrianne Lenker - Bright Future (★★★★): Op de sofa voor folk van de bovenste plank

Van alle muzikanten die onze aardkloot rijk is, kan je Adrianne Lenker gerust tot een van de productievere rekenen. Het bekendste is…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Isaac Roux - "The Right Place"

Onder de vleugels van Mayway Records, waar ook bands als The Haunted Youth en DIRK. thuis zijn, bloeit Isaac Roux open. Het…
InstagramLiveRecensies

Jack Vamp & The Castle of Creep @ Ancienne Belgique (AB Club): Zwoel, funk en indierock

Velen onder ons leerden Jack Vamp & The Castle of Creep kennen toen de band rond Arthur Boussiron vorig jaar De Nieuwe…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.