Noname hield vanavond halt in de Botanique om haar debuutplaat Room 25 voor te stellen. Het beloofde een feestje te worden, en dat was het ook, voor even dan toch… Hoe sterk de set ook begon, zo triest eindigde die ook.
theMIND mocht de avond openen met een energieke set die voor een voorprogramma al heel wat reactie uitlokte bij het publiek. Meezingen was geen enkel probleem, tot grote vreugde van de frontman. De vibe zat dus van meet af aan goed en de tracks bevatten heel wat potentieel. theMIND bracht dansnummers waarop je je heupen niet kon bedwingen, en dat wisselde hij af met tragere songs vol soul, die even hard overtuigden. Wel gebruikte hij nogal veel autotune, terwijl de songs evenzeer overeind zouden blijven zonder, en misschien zelfs nog beter zouden klinken. Verder bracht theMIND een entertainende en oprechte set en heeft hij er vanavond gegarandeerd fans bij gekregen.
Noname’s optreden begon ideaal. Zwoele samenzang van de backings deden ons meteen in hogere sferen belanden en toen de drum en bas invielen waren we al verkocht. Meer was er niet nodig om ons te overtuigen en toen had Fatimah Warner het podium zelfs nog niet betreden.
Het was dus meteen duidelijk dat Noname meer is dan enkel de frontvrouw. De band achter haar bestaat uit schitterende muzikanten. De backings klonken heel verleidelijk en staken de ziel in de muziek; de gitarist speelde zalige, latino-aandoende riffs, zonder te overdrijven of te veel te willen doen en de bassist speelde hemels. Met een timing die niet te overtreffen viel en een ronde, diepe klank zoals je dat alleen uit de beste basgitaren krijgt, speelde hij erop los alsof het allemaal geen moeite was.
We waren al onder de indruk, en toen kwam Noname op. Vol enthousiasme rapte ze en leek niet buiten adem te raken. Zonder aarzelen bracht ze de meest poëtische teksten, die extra charmant werden door haar speciale klankkleur. Haar stem heeft namelijk iets zacht en puur, maar klinkt tegelijk stevig genoeg om overtuigend en krachtig over te komen. De sound was helemaal perfect, ook live wist ze haar songs vol gevoel te brengen en de hele zaal had haar eigensoortige vibe al gauw eigengemaakt. Een hele resem aan groovy, funky rapsongs passeerde de revue en het publiek zat helemaal mee in de flow. Iedereen zong zoveel mogelijk mee en was zichtbaar en hoorbaar onder de indruk van de talentvolle jongedame.
Noname haalde haar kruk er een paar keer bij, maar kon nooit langer dan twee seconden blijven zitten. De Amerikaanse leek tussen de nummers door zorgeloos alles eruit te flappen wat in haar opkwam en het leek erop dat ze er tezamen met haar band heel wat plezier in had. Maar daar waren we fout, want plots legde de rapster uit Chicago een van haar plezante, funky songs zomaar stil, ze zag het niet meer zitten. Het publiek moedigde haar zoveel als ze konden aan, maar tevergeefs.
https://www.instagram.com/p/BvxGxaznEly/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=ymx5xjcvmq5w
Fatimah Warner vertelde ons eerlijk dat ze al een tijdje worstelt met enkele problemen. ‘Black trauma doesn’t happen in a vaccuum,’ zei ze. Ook al verduidelijkte ze dit niet verder, toch was het duidelijk genoeg waarover dit ging… De jongedame verontschuldigde zich uitgebreid, ze haalde zelfs aan dat ze ervoor zou proberen zorgen onze tickets terug te laten betalen, omdat ze zich zo slecht voelde over de show. Noname probeerde nog verder te gaan, maar hield niet op met huilen en verliet uiteindelijk na een dik half uur het podium.
Hoe fantastisch de set ook begonnen was, hij eindige in een nazinderende mineur.
Ze verduidelijkte het wel. Nipsey Hussle. Meer uitleg was niet nodig, toch?