© CPU – Larissa Zenner
Volgens velen uit de popwereld staat Charlotte Lawrence nog een mooie toekomst te wachten. De Amerikaanse zangeres is bloedmooi, heeft catchy popsongs en weet hoe ze met een publiek moet omgaan. In twee jaar tijd werkte ze hard aan nieuwe singles en zocht ze manieren om haar sound te verfijnen. Haar zachte popstem en zeer aanstekelijke hooks blijven echter een constante en zijn de rode draad in haar muziek. Momenteel is ze op haar eerste echte tour en een show in Brussel stond ook in de planning. In een goed gevulde Rotonde had ze het aanvankelijk moeilijk door een verschrikkelijke sound, maar vanaf het midden pakte ze ons helemaal in.
De Britse zangeres Mae Muller is op deze tour het voorprogramma van dienst. Met nog maar enkele releases was het dan ook van vanzelfsprekend dat het een iets soberdere set ging worden. Enkel begeleid door een gitarist, nam ze het touw vanaf het begin in handen en kon ze onze aandacht helemaal grijpen. Sterk was vooral ook haar opmerkelijke cover van Calvin Harris en Dua Lipa’s “One Kiss”. Vergelijken kunnen we de zangeres vooral met het tieneridool Madison Beer, maar Muller slaagde erin om gedurende haar hele set toonvast te zingen. Dat is iets wat de populaire Beer niet altijd lukt. Een leuke zangeres die haar weg wel zal gaan.
© CPU – Larissa Zenner
Een van je bekendste nummers als opener gebruiken is altijd een gewaagde keuze, en in het geval van Lawrence was dat niet meteen de beste zet. Door het slechte geluid viel “Sleep Talking” helemaal in het water, en ook de iets te mompelend gezongen strofes konden niet bekoren. Tijdens “Seventeen” bleef de sound haperen en lukte het haar niet om vocaal te aandacht te trekken. Iets later viel tijdens “Keep Me Up” het geluid zelfs helemaal weg, en dook de zangeres met haar tweekoppige band de coulissen even in. Allesbehalve een optimale start dus, vooral omdat het voorval de backingtrack door de mand liet vallen.
© CPU – Larissa Zenner
Het publiek liet zich niet ontmoedigen en zong tijdens de ongeplande pauze monter verder. De sfeer zat dus goed en de sound na een paar minuten ook helemaal, wat er dus voor zorgde dat “Keep Me Up” toch nog zijn charmes kon ontbloten. Iets later kregen we met “Wait Up” dan eindelijk het eerste, langverwachte hoogtepunt. Helemaal herpakt en met haar charmante zelve, kon ze ons eindelijk helemaal meetrekken in haar muzikaal verhaal. Iets waarin ze met “Everybody Loves You” ook goed in slaagde, wat te danken valt aan haar goed gedoseerde uithalen en haar sobere pianospel.
Charlotte vinden we echter nog steeds het leukst wanneer ze het tempo wat opdrijft en de ene popknaller na de andere bovenhaalt. Uitstekers in de set waren met zekerheid “Young and Reckless” en “Just the Same”, die ontzettend veel jeugdigheid en plezier uitstralen. Ook showafsluiter “Stole Your Car” behoort tot dezelfde categorie en klonk nog speelser dan in de studioversie. Jammer dat de backingtrack bij die laatste misschien iets te veel te bovenhand nam, want leuk is het nummer zeker.
© CPU – Larissa Zenner
Charlotte Lawrence is nog jong en heeft nog een lange weg te gaan. Met een aantal leuke nummers in de set en kleine snufjes kon ze boeien en liet ze ons de aanvankelijke geluidsproblemen vergeten. Onthouden doen we wel dat Lawrence, net zoals een hele boel opkomende popsterren, misschien iets te veel gebruik maakt van een backingtrack. Soms klonk haar stem hierdoor zelfs ietsje dunner dan we verwacht hadden, maar in “Bloodstream” stelde ze ons dan weer op een fenomenale manier gerust dat het vocaal geen probleem zal worden. Een leuke Belgische première, die goede dingen doet vermoeden maar ook duidelijke werkpunten naar voren bracht.
Fan van de foto’s? Nog meer foto’s van de show zijn op onze Instagram te vinden. Volgen is de boodschap!
Setlist:
Sleep Talking
Seventeen
Young and Reckless
Keep Me Up
Psychopath
Wait Up
Everybody Loves You
Bloodstream
Mr Brightside (The Killers cover)
I Bet
Just the Same
Want You to Want Me
Stole Your Car
