De Afroamerikaanse, uit New Orleans Louisiana afkomstige jazztrompettist Christian Scott aTunde Adjuah brengt met het nieuwe Ancestral Recall de langverwachte opvolger van de belangwekkende trilogie rond de geschiedenis van de jazz (The Centennial Trilogy). Op zijn nieuwste album kijkt hij niet enkel terug op eerdere verwezenlijkingen, maar geeft hij een stem aan toekomstmuziek.
Zo werkt hij samen met vocalisten als rapper en slammer Saul Williams, met wie hij een fascinatie voor politiek en ideologie deelt. Op die manier beschouwt, werkt de sterke politieke lading van voorganger The Centennial Trilogy nog steeds door. Anderzijds voel je ook dat Scott zich daar niet wil door laten vastpinnen of hinderen.
Zijn opzet bestaat erin om uit soms heel uiteenlopende elementen en perspectieven (politiek, maatschappelijk/sociaal, ecologisch,..) inspiratie te putten voor een nieuwe taal. Dat haal je in de manier waarop dit nieuwe Ancestral Recall een muzikant laat horen die weliswaar steunt op eerdere samenwerkingsverbanden (de aanwezigheid van fluitiste Eliza Pinderhugues bijvoorbeeld), maar vooral oog en oor heeft voor dynamiek, verandering en muzikale progressie.
Leg dit album naast Yesterday You Said Tomorrow (uit 2010 alweer) en besef dat Scott het type muzikant is dat vooral vernieuwing zoekt. En dus krijg je een sound die sterk gestut is door het spel met diverse, soms kriskras door elkaar lopende ritmiek (soms Afrikaans, soms Caraïbisch, dan weer eerder Westers), maar ook door poëtische verfijning. De inzet van Saul Williams – bijvoorbeeld op “I Own The Night” of “The Shared Story Of Rivals” is wat dat betreft een gouden meesterzet.
Opener “Her Arrival” laat horen dat Scott’s composities het resultaat zijn van veellagige bricolage. Dat hij een multi-instrumentalist is die talloze instrumenten bespeelt en beheerst – diverse blaasinstrumenten, synths, elektronics,.. , doet dan ook niet echt vreemd aan. Toch valt vooral de opmerkelijke vrijage met de meest uiteenlopende percussieinstrumenten (djembe, congas,..) op. Zo wordt Ancestral Recall in sterke mate aangedreven door vaak hitsige ritmiekjes als basislaag voor een sonische architectuur die verder gekruid wordt met zwoele blazerspartijen en soms intens maatschappijkritische rap/slam poëzie die je als luisteraar aan het denken zet, maar soms ook gewoon lekker broeierige sensualiteit in zich draagt (de fluwelen elegantie van “Songs She Never Heard” met gastinbreng van Logan Richardson).
Deels plooit hij terug op zijn eigen muzikale erfgoed (New Orleans), maar ook de muziek van het Afrikaanse continent (o.a. te vinden bij de percussie) laat zeer duidelijk sporen na. Toch is het vooral de manier waarop hij dat terugplooien brengt in een sound die hoogst modern en eigentijds aandoet, met uiteenlopende inspiraties (zo bedankt hij Thom Yorke in de albumhoes en coverde hij in het verleden diens “The Eraser”) die danig indruk maakt. Ook het gegeven dat Scott blijft hameren op het belang van verhalen ter versterking van bewustzijn (“Double Consciousness”) is hier van meer dan wezenlijk belang. Blijven oren openhouden, open staan voor nieuwe geluiden en ideeën bijvoorbeeld. Dat en zoveel meer is te vinden in het bijzondere, meer dan lovenswaardige Ancestral Recall.
