De Britse zanger, songwriter en rapper Maverick Sabre bracht in 2012 zijn debuutalbum Lonely Are The Brave uit, waarmee hij zich al snel tot rijzende ster katapulteerde. Hij haalde de top drie van Schottland, Ierland en Engeland, maar de wereld leek hem nog niet te ontdekken. Net voor de man in de vergeetput afzakte, kwam ene Jorja Smith op de proppen met de vraag voor een samenwerking. Een gezamenlijke tour volgde en de Brit kwam stilaan weer meer in de aandacht. Na zeven jaar is hij dan nu terug met zijn tweede album When I Wake Up. Van Sabre’s album liggen we niet meteen nachten lang wakker, maar toch is de subtiliteit van het album bewonderenswaardig.
In het verleden werd Maverick door de vakpers vaak als mannelijke variant van Amy Winehouse betiteld. Iets waar we zeker mee akkoord gaan, want de passie en soul van de overleden icoon is ook in zijn stemtimbre terug te vinden. Openingsnummer “Preach” is hiervoor al een ferm voorbeeld en weet met zijn jazzy insteek een uitstekende vibe neer te zetten. Nagenoeg dezelfde groove bevat even later “Don’t Talk About It”, maar het nummer klinkt in zijn geheel door het koor iets zomerser. Zelfs een beetje James Bond horen we in het nummer door lichte, mysterieuze effecten terug.
Van zodra Sabre zijn goede vriendin Jorja Smith voor “Slow Down” inschakelt, neemt het album een geheel andere wending. In de strofes houdt het nummer zich eerder ingetogen, terwijl men in het refrein door een leuke drumlijn een dynamisch geheel weet te creëren. Met het meteen daaropvolgende “Her Grace”, waarvoor hij samenwerkte met Chronixx, schakelt hij nog een versnelling hoger en krijgen we een zeer sfeervol nummer dat uit zowat elk muziekgenre wel invloeden haalde en zelfs enkele strijkers bevat. Met stip het beste nummer van het album. Qua rustigere nummers is het vooral het ingetogen “War” dat meedingt voor die erkenning.
De leuke flow die het album gekregen had vervliegt al snel en moet plaatsmaken voor symfonische soul met r&b toetsen. Een goed voorbeeld hiervoor is “Weakness” dat vooral naar het einde toe een leuke opbouw kent ondanks een lichte eentonigheid die het nummer vooral tot aan het midden kenmerkt. Aandacht trekken doet iets later gelukkig het buitenbeentje “Big Smoke”, wat vooral aan de lagere tonen ligt die Maverick op het nummer uit zijn strot haalt. Met een duur van meer dan zes minuten duurt het even voor je helemaal in het nummer zit, maar het loont zeker en vast de moeite om het helemaal te beluisteren. Het iets te folky “Glory” sluit het album met een positieve noot af, maar past van alle nummers het minst in het geheel van het album.
Na een lange pauze is Maverick Sabre dus eindelijk terug met een mooi album, waarop verschillende moods en vibes terug te vinden zijn. Net die diversiteit is bij momenten de struikelblok voor het album, want coherentie tussen de albums is soms zoek. De cohesie van verschillende genres is desalniettemin wel goed gelukt en komt door zijn vertellende stem samen. Een wereldvernieuwend album is het niet, maar een leuk comeback is het zeker. When I Wake Up schudt niet meteen wakker, maar wiegt ons ook niet in slaap. Soms hoeft het ook niet meer te zijn.
Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.
