De Egyptisch-Iraanse Lafawndah laat de wereld al een tijdje met verstomming slaan en brengt vandaag via haar eigen label Concordia haar langverwachte album Ancestor Boy uit. Daarop presenteert ze zich wederom futuristisch, mystisch en vooral uiterst creatief. Haar muziek kunnen we het best beschrijven als popmuziek van een andere planeet. Het zit zo goed in elkaar dat we oren te kort komen om deze buitenaardse muziek te beluisteren. Ancestor Boy ligt ergens tussen SEVDALIZA, Sylvie Kreusch en Kelela. Nu al een kanshebber voor popalbum van het jaar.
Sterk begonnen is altijd al half gewonnen, een zin die dankzij het uitmuntende “Uniform” zeker van toepassing is. Straffe tempowissels en een bezwerende percussie brengen ons helemaal in de war, maar het noorden geraken we gelukkig nooit kwijt. Gedurfd begin, maar het werkt fantastisch. Het lichte r&b-infused “Daddy” brengt aansluitend indrukwekkend een rustiger tempo aan de dag zonder te vervelen. De single is misschien wel een van de toegankelijkste nummers van het album, waardoor we na de verpletterende opening even tot rust kunnen komen.
Yasmine Dubois is opgegroeid in Parijs, woonde even in Mexico, leefde voor een tijdje in Tehran en woont inmiddels in New York. Dit in combinatie met haar afkomst brengt een zeer bonte mix aan culturen met zich mee en dat horen we ook in haar muziek die uit zowat elke cultuur invloeden kent. Een van de beste voorbeelden hiervoor is “Storm Chaser” dat heel wat oosterse klanken heeft, maar ook heel wat elementen uit de New Yorkse electroscene bevat. “Vous et Nous” is dan – hoe kan het ook anders – mede beïnvloed door haar tijd in de Franse hoofdstad.
Elektronische geluiden en traditionele instrumenten komen in Lafawndah’s muziek in een miraculeus mooie dimensie samen, waardoor de grenzen tussen muziek lijken te vervagen. Op het zeer dansbare “I’m An Island” en het prettig gestoorde “Tourist” is deze fusie zo geslaagd dat we er zelfs kippenvel van krijgen. Opwindende ritmes maken hun weg naar het diepste in ons lichaam en gijzelen onze ziel alsof het niets is. Lichtjes angstaanjagend, maar zo interessant dat we die angst snel overboord gooien.
Wat Lafawndah met haar debuutalbum doet, is hetgeen we artiesten graag zien doen: al hun identiteiten in hun muziek stoppen. Dubois is een echt kind van de wereld en dat horen we op haar dertien nummers tellende project van de eerste tot de laatste minuut. Met sterke arrangementen en bij momenten zeer onverwachte vocale uithalen die voor adrenalinestoten zorgen, krijgen we het album allesbehalve snel uit ons hoofd. Bijna, maar dan ook bijna perfect.
Morgenavond staat Lafawndah op het showcasefestival OUT THE FRAME. Tickets voor het evenement in de Vooruit zijn nog steeds te koop.
Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.